نگاه شما: درحاشیه اتفاق خجالت آور اینچئون

محمود صباغی در مطلب ارسالی برای «نگاه شما» نوشت:

بعد از اتفاقات ریز ودرشتی که در فوتبال داخل کشورشاهد بودیم، این بار نگاهها بسوی بازیهای آسیائی اینچئون ، خیره ماند .کاری به شکست سنگین و ناباورانه تیم ملی امید از ویتنام ،تیم رده سوم، چهارم آسیا نداریم. راستش از خودمان خجالت میکشیم که برای چندمین بار بگوئیم " فوتبال را به اهلش بسپارید" مدیر فوتبالی وکاربلد، دست اندکار فوتبالی و کاربلـــد ، مربی شایسته وکاربلـــد انتخاب میکند و مربی کاربلـــد نیز دانش روز فوتبال را با خود میآورد. اما افسوس که هنوز در بر همان پاشنه میچــرخد و درجا زدن و عقب ماندن از قافلــه پر شتاب پیشرفت در فوتبال، نصیب ماست و مانده ایم با خنده های شیرین ریاست فدراسیون فوتبال . در این سخن سنجش عملکــرد تیم امید را با متر و میزان ورزش و معیارهای مخصوص  فوتبال را وامیگذاریم. حتــی کاری به حرکت غیر ورزشی بازیکن جوان کشورهم نداریم که در برابر دیدگان داور ودرحضور تماشاگران و دوربینهای تلویزیونی ، با مشت به بازیکن حریف کوبید تا با این شکست عجیب و غریب ، فوتبال و اخلاق را با هم ببازیم.

از مستطیل سبز بیرون بیاییم و به سراغ گـــزارش پلیس اینجئون برویم که ادعا کرده یکی از همراهان تیم ملی ایران، بجرم "آزار جنسی" تجت تعقیب قرار گرفته است.خبرتکان دهنده است. نه از آنرو که در یک کشور از بلوک غرب یک آزار جنسی رخ داده است. تکان دهنده از آنرو که فردی که این صفت  به او منتسب شده از اعضای کاروان ورزشی کشوری است که صفت توحیدی بر نام  و پرچمش حک شده و مبانی اعتقادی در اجزاء قوانینش جاری است و اصول فرهنگی اش  با چنین بی فرهنگیها بکلی بیگانه است. 

بارهـــا گفته شده و ما هم کلیشه وار تکــرار میکنیم که ورزشکاران و همراهانی که بعنوان تیم ملی به خارج از کشور اعزام میشوند، به نوعــی سفیران فرهنگی کشورمحسوب میشوند. کوچکترین رفتار و عملکردشان دیگر جنبه فردی نخواهد داشت بلـــکه به ملیـــت و هویت 75 میلیون نفر تعمیم داده میشود.اگر فردی از درک این ابتدائی ترین اصل فرهنگی عاجز است، بر اساس کدام نیازبه همراه تیم ملی به خارج اعزام میشوند؟ تجربه نشان داده که در مسافرتهای ورزشی، تعداد همراهان بیش از تعداد ورزشکاران بوده است. اگر چنین فردی همراه تیم ملی اعزام نشود، کدام بخش از امور تیم ملی بر زمین خواهد ماند؟ جالب آنکه در مقام دفاع میگویند ،" تفاوت فرهنگی" علت این سوءتفاهم(؟) بوده و منظور ازتماس فیزیکی ، نه ان است که به ما نسبت داده اند. این توجیه اگر هم منطقی داشته باشد، در مورد کسانی صادق است که بدون اطلاع از قوانین کشورما ، تماس فیزیکی(!) داشته باشد که در خارج از ایران معمولی و در داخل کشور مغایر با شئونات فرهنگی ما ارزیابی میشود؟ این چه عذر بدتر از گناه است؟

در واکنشی که از فدراسیون انتظار میرفت ابتدا آنرا تکذیب و سپس ادعا کرده اند که در اخبار مربوطه "بزرگنمائی" شده است(!). مسؤول حراست فدراسیون فوتبال بجای واکنش فوری و درخواست بازگشت سریع ایشان به کشورو پوزش از ملت ایران بخاطر قصور در اعزام چنین افرادی، در انتظار گزارش پلیس کره جنوبی مانده اند تا روی آن "مانور" بدهند.!  (محمد حسین حمیسی، مصاحبه با نسنیم)

کسی نیست از این آقا بپرسد که چرا این بزرگنمائی در مورد دیگر همراهان صورت نگرفته؟ اصلآ چرا تابحال این تفاوت فرهنگی در مورد دیگر کشورهایی که از قضای روزگار در این بخش از تمایلات بشری شهره عامند، رخ نداده است؟

اتفاق مزبور بار دیگر لزوم انتساب مدیران توانا در حوزه ورزش و مخصوصآ فوتبال را یادآور میشود. شکی نیست که مدیر توانا ، در انتخاب سفیران فرهنگی که به نوعی پرچمدار آبـروی ملی کشورند، شایسته سالاری را مد نظر قرار خواهد داد.

این واقعه باردیگر لزوم توجه مدیران طراز اول کشور در حوزه فرهنگ و ورزش را یادآور میشود. انتظار بیهوده ای است؟