باز هم نقص فنی یک هواپیمای دیگر پس از پرواز آشکار شد تا رویداد تلخ دیگری در تاریخ صنعت هوایی کشورمان رقم بخورد.
به گزارش «تابناک»، به فاصله دو ماه از
سقوط خونین هواپیمای ایران ۱۴۰ در تهران، شب گذشته، یک فروند هواپیمای متعلق به نیروی انتظامی ـ که چند تن از کارشناسان زبده این یگان را برای بررسی ابعاد حادثه تروریستی روزهای گذشته در سراوان به سوی این دیار می‌برد ـ سقوط کرد و همه سرنشینان آن جان به جان آفرین تسلیم کردند.
آن گونه که رئیس پلیس ناجا گفته، علت بروز این حادثه خونین، نقص فنی بوده، ولی نه نقصی که موجب سقوط هواپیما شود، بلکه خلبان متوجه اشکال بروز کرده شده و تلاش داشته، «توربو کماندر» را به فرود اضطراری هدایت کند که دید ناکافی این عملیات را ناکام گذاشته و سرانجام سایه مرگ بر سر همه سرنشینان گسترده شده است.
هواپیمای سقوط کرده که با نام توربوکامندر معرفی شده، از نوع Aero Commander - 690A بوده که در مجموع 245 فروند از آن توسط کمپانی آمریکایی «راک ول» ساخته شده است؛ تولید هواپیماهای این خانواده در سال 1986 میلادی متوقف شده است ولی هواپیماهای تزریق شده از این نوع به ناوگان هوایی کشورمان، قدیمی تر هستند و سال 1353 شمسی خریداری شده‌اند.
البته سردار احمدی‌مقدم اشاره‌ای نداشته که چگونه برج‌های مراقبت و مسئولان کنترل این هواپیمای بسیار کوچک مسافربری از نوع ملخ‌دار از این نقص فنی آگاه نشده و تا ساعت‌های متمادی پس از وقوع رویداد، همچنان خارج شدن این پرنده از رادار‌ها، سرنوشت هواپیما و سرنشینانش را مبهم و رازآلود جلوه دهد؛ گویی یا قطع ارتباطات رادیویی هواپیما با مرکز کنترل هم جزیی از نقص فنی این پرنده بوده یا کسی از این مرکز درباره آخرین مکالمات انجام گرفته با خلبان پرواز چیزی نپرسیده است!
اما آنچه ورای ابهامات از چگونگی بروز حادثه یا اطلاع‌رسانی درباره آن اهمیت دارد، رقم خوردن یک حادثه خونین دیگر برای هواپیماهای ایرانی است که به مانند بسیاری از دیگر حادثه‌های هوایی کشورمان، به «نقص فنی» مرتبط شده است؛ حادثه‌هایی که اینقدر تکرار می‌شوند که سال‌هاست نام کشورمان را به سوانح هوایی جهان پیوند زده و موجب شده که حدود یک‌چهارم جان‌باختگان حوادث اینچنینی در جهان را ایرانیان شکل دهند!
همین مؤلفه‌ها کافی است به این نتیجه برسیم که گویا قرار نیست عادت بد سقوط کردن هواپیما در کشورمان ترک شود که اگر این گونه بود، شاهد کشف نشدن این همه نقص فنی پس از برخاستن هواپیماها از زمین نمی‌بودیم!
آنگونه که ویکی پدیای انگلیسی درباره خانواده هواپیمای سقوط کرده ناجا نوشته، از این محصول، هجده فروند در کشورمان مشغول به کار بوده‌اند که یک فروند از آنها (که متعلق به هوانیروز بوده) در سالهای جنگ، بعد از فرود اضطراری به کوه برخورد کرده و از بین رفته بود.
به عبارت بهتر، اگر در صنعت هوایی مرسوم است همه موارد فنی هواپیما متناوت و دوره‌ای و حتی پیش از پرواز، زمانی که پرنده روی زمین است، چک و کنترل شده و در صورت لزوم، تمهیدات لازم برای تعویض و تعمیرشان اندیشیده شود، ظاهرا در کشورمان اهتمام کافی به این امور صورت نمی‌گیرد که نتیجه آن بروز حوادثی از این دست است.
بی‌توجهی به بدیهیات استانداردهای پرواز تا آنجا در تار و پود صنعت هوایی کشورمان راه یافته که وقتی پشت سر نگاه می‌کنیم، با کمال ناباوری، درخواهیم یافت از بوئینگ تا ایرباس و از توپولف و آنتونوف تا مورد اخیر، توربوکماندر، همه گونه هواپیمای ریز و درشت ساخته شده در کشورها در فهرست سوانج هوایی کشورمان نقش داشته‌اند و بیشتر به یک دلیل ساده به پل ارتباط سرنیشنانشان به دیار باقی تبدیل شده‌اند؛ نقص فنی!
اینجاست که هر چه بخواهیم، تحریم‌های غیر انسانی اعمال شده علیه کشورمان در سالیان متمادی را عامل بروز حوادث هوایی بدانیم، باز نخواهیم توانست به این پرسش پاسخ دهیم که اگر این هواپیما (یا هواپیمای مشابه قبلی) نقص فنی داشته، چگونه نقص آن پیش از پرواز کشف و رفع نشده است؟ آیا می‌دانستیم که نقص فنی داشته و مانع پروازش نشدیم یا نمی‌دانستیم؟ اگر به این نقص آگاه نبودیم، آیا اتفاقی طبیعی رخ داده یا کوتاهی در بازرسی و کنترل پیش از پرواز رخ داده است؟
یک منبع آگاه به ایلنا خبر داده که هواپیمای سقوط کرده ناجا فاقد جعبه سیاه بوده است؛ یعنی رازهای سقوط این هواپیما هرگز کامل آشکار نخواهد شد و می‌بایست به شواهد و قرائن و سخنان مقامات در این باره بسنده کرد.
اولین دشمن مردم ما همین هواپیماها هستند... 
نچ
