کامران نجف‌زاده در نشستی در بیستمین نمایشگاه مطبوعات، خبرگزاری و وب‌سایت‌های خبری درباره دغدغه‌های حرفه‌ایش گفت: همیشه سعی کرده‌ام خبرنگار باشم و غیر از خبرنگاری هم وارد حوزه دیگری نشدم؛ اما اگر قرار شد روزی از خبرنگاری بروم، وارد حوزه‌هایی چون سینما و تلویزیون و حوزه‌های مشابه می‌شوم.
به گزارش «تابناک»، نشست پرسش و پاسخ علاقه‌مندان به کار رسانه با کامران نجف‌زاده، خبرنگار واحد مرکزی خبر به همت وب‌سایت خبری تحلیلی «تابناک» و روزنامه «راه مردم» و عصر امروز پنجشنبه ۲۲ آبان با حضور این خبرنگار در بیستمین نمایشگاه بین‌المللی مطبوعات و خبرگزاری‌ها برگزار شد.
نجف‌زاده در این برنامه در پاسخ به سؤالی درباره خبرنگاری در تلویزیون گفت: من یک روزنامه‌نگار هستم و دوست دارم خودم را همچنان روزنامه‌نگار بدانم. یک روزنامه با تیراژ چند هزار نسخه شاید مخاطب کمتری نسبت به تلویزیون که مخاطب میلیونی دارد، داشته باشد ولی هنوز بوی تحریریه یک روزنامه برایم حس عجیبی دارد.
وی افزود: در تلویزیون شما در معرض قضاوت‌های بسیاری هستید که اگر با آن سازگاری نداشته باشید، آزارتان خواهد داد و خبرنگار تلویزیون باید در اوج، کارش را کنار بگذارد که البته من نه در اوج هستم و نه قصد دارم کارم را کنار بگذارم.
وی در ادامه این برنامه گفت: فرانسوی‌ها یک ضرب المثل دارند که می‌گوید فرد نباید روی سن برود و اگر رفت باید توقع داشته باشد که یا برایش دست بزنند و یا او را هو کنند.
نجف‌زاده افزود: من کار روزنامه‌نگاری را از بچگی با مجله کیهان بچه‌ها شروع کردم و نمی‌توانم حالی را که از چاپ مطالب یا شعر انسان در مجله آن هم در دوران کودکی، به وجود می‌آید توصیف کنم، ولی به هر حال کار حرفهای روزنامه‌نگاری‌ام را از سال ۷۵ شروع کردم و حرفهای وارد این حوزه شدم.
نجف‌زاده در پاسخ به سؤالی، درباره صحت داشتن اینکه قرار است به عنوان خبرنگار واحد مرکزی خبر به نیویورک اعزام شود، گفت: من هفته دیگر عازم وین هستم و از صبح امروز تا حالا که وارد نمایشگاه شده‌ام، دوستان بارها من را به کشورهای مختلف اعزام کرده‌اند. سفرهایی هم که در پیش دارم، سوریه و اتریش برای مذاکرات هسته‌ای ایران خواهد بود. باید جلو‌تر برویم و بعد از این سفر‌ها به سازمان صدا و سیما بروم تا ببینیم چه می‌شود؟
خبرنگار سابق مرکزی خبر در فرانسه درباره دوران حضورش در فرانسه و مشکلاتش در این کشور گفت: حضورم در فرانسه برایم سخت بود، چون اجازه کار و مجوز داشتم، ولی کارت خبرنگاری نداشتم. در فرانسه به ما گفتند که علیه منافع این کشور کار می‌کنیم، بنابراین باید از فرانسه بیرون برویم.
وی ادامه داد: من همیشه سعی کرده‌ام خبرنگار باشم و غیر از خبرنگاری هم وارد حوزه دیگری نشدم اما اگر قرار شد روزی از خبرنگاری بروم، وارد حوزه‌هایی چون سینما و تلویزیون یا حوزه‌های مشابه می‌شوم.
نجف‌زاده تأکید کرد: به هر حال کاری که در فرانسه کردم، خبرنگاری بود؛ به عنوان مثال، روی این سوژه کار کردم که بسیاری از اموال موزه لوور پاریس از اموال مسروقه از کشورمان هستند و ما برای نشان دادن موقتی آن‌ها در کشورمان باید ناز و ادای فرانسوی‌ها را بخریم.
وی افزود: یک بار یک فرانسوی در مصاحبه‌ای به من گفت، شرکتی که به سراغش رفته‌ای، شرکت اقتصادی بزرگی است. سراغ این سوژه‌ها نرو که خطرناک است. جالب است که آن شرکت همان شرکتی بود که خون آلوده به ایران فروخته و به همه کشور‌ها غرامت پرداخته کرده بود؛ اما به ایران غرامت نداده بود. من سعی کردم با گزارش، حداقل غرامت این کارشان را درخواست کنم که در نهایت چنین کارهایی باعث شد ما را از فرانسه بیرون کنند.
نجف‌زاده پراسترس‌ترین موقعیت خبری‌اش را جنگ ناتو به سرکردگی فرانسه با رژیم قذافی در لیبی دانست و در این باره گفت: قرار بود ما در یک موقعیتی برویم که راهنمایمان گفت من می‌روم و بعد می‌آیم شما را می‌برم؛ اما بعد دیدیم که افقی بازگشت. در یک نقطه‌ای دو طرف به هم رسیده بودند و ما نیز به سرعت نتوانستیم عقب برویم و بین دو گروه که در حال شلیک به سمت هم بودند گرفتار شده بودیم. من حسابی ترسیده بودم، چون به هر حال ما جنگ را ندیده بودیم و فوقش صدای آژیر موشک‌ها را شنیده بودیم.
