با مشخص شدن جدول سی‌امین جشنواره بین‌المللی موسیقی فجر، سورپرایزی نظیر رونمایی از «ارکستر ملی» و «ارکستر سمفونیک تهران» رونمایی نشد و با وجود وعده شفاف رئیس‌جمهور مبنی بر احیای این دو نهاد ـ که در دولت پیشین به تعطیلی کشیده شد ـ مدیران این دولت هنوز نتوانسته‌اند، چنین مجموعه‌هایی را گرد هم آورند تا همچنان مردم ایران از نمادهای موسیقیایی‌شان محروم باشند.
به گزارش «تابناک»، «من از اینکه ارکستر سمفونی و ارکستر سمفونی موسیقی ملی به تعطیلی کشیده شده است، بسیار متأسفم و حتما این دولت در همین ماه‌های آینده این‌ها را احیا خواهد کرد؛ اگر چه ممکن است وزیر باز هم کارت زرد بگیرد»؛ این بخشی از سخنان حسن روحانی، رئیس دولت یازدهم در شامگاه هجدهم دی ماه ۱۳۹۲ بود، ولی با وجود گذشت یک سال و چند روز از این سخنان، حرف رئیس جمهور نیز روی زمین مانده است؛ ارکسترهایی که وجهه ملی موسیقی ایران است و در دولت دهم به تعطیلی گرایید.
ارکستر سمفونیک ملی از اهمیت ویژه‌ای برخوردار بود، به خصوص آنکه به واسطه جنبه ملی که حداقل در نام (!) برای این نماد موسیقی ایران در نظر گرفته شده، سطح موسیقی کشورمان را به نمایش می‌گذارد. این ارکستر در سال ۱۳۷۷ با پشتیبانی دفتر امور موسیقی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی راه‌اندازی شد و مدیریت دفتر امور موسیقی در آن زمان بر عهده علی مرادخانی، معاون هنری کنونی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی بود.
این ارکستر سمفونیک با میانگین سنی ۲۵ تا ۳۰ سال بیش از ۲۷۰ قطعه موسیقی در گنجینه ارکستر ملی دارد و استاد حسین علیزاده در صحبت‌های خود، این میانگین سنی را از ویژگی‌های این ارکستر دانست؛ هرچند برخی اساتید نیز بر لزوم تجربه‌گرایی بیشتر در این مجموعه ملی سخن به میان می‌آورند، پیش از آنکه چنین نگاه کیفی جدی‌تر شود، ارکستر سمفونیک تعطیل شد.
حاشیه‌ها از لغو کنسرت‌های ارکستر سمفونیک آغاز شد و پس از آن بود که در اقدامی عجیب، ارکستر در تیرماه سال ۱۳۸۸ از سوی دفتر موسیقی وزارت ارشاد به بنیاد رودکی واگذار شد و فرهاد فخرالدینی پیرامون حواشی ارکستر ملی و ادامه همکاری خود با این ارکستر گفت: «دیگر تمایلی به ادامه همکاری با ارکستر ملی و رهبری این مجموعه ندارم و از رهبری این ارکستر کناره‌گیری کرد».
ارکستر سمفونیک تهران نیز نخستین بار در سیزدهم آذر ۱۳۱۲ به رهبری غلامحسین مین باشیان آغاز به کار کرد و دوران پرفراز و نشیبی را پشت سر گذاشت؛ اما اوج فعالیتش در دوره حضور سنجری در سمت رهبری ارکستر سمفونیک تهران را می‌توان به دعوت از برخی رهبران بزرگ ارکستر سمفونیک بین‌المللی به عنوان رهبر میهمان به کشور و حضور خود سنجری در مقام رهبری برخی از شناخته شده‌ترین ارکسترهای سمفونیک جهان اشاره کرد که این دست از اقدامات، باعث شناخته شدن قدرت هنرمندان موسیقی ایران در نواختن آثار بزرگ موسیقی جهان در عرصه بین‌المللی شد.
این فعالیت در سال‌های پس از انقلاب نیز با فراز و نشیب‌هایی همراه بود، ولی سرانجام این برند بین‌المللی فعالیت‌های موسیقایی هنرمندان نام‌آور و نامدار کشور در هشتم آبان ماه ۱۳۹۱ و بعد از شایعات متعددی که از ابتدای پاییز همان سال مبنی بر تعطیلی ارکستر سمفونیک به گوش می‌رسید، با بهانه تأسیس «مؤسسه ارکستر ایران» و قرار گرفتن ارکستر سمفونیک، ارکستر ملی و گروه کُر دفتر موسیقی تحت یک نهاد مجزا به محاق رفت و مؤسسه دولتی مورد اشاره معاون وقت هنری وزارت فرهنگ و ارشاد نیز هیچ گاه روی کاغذ هم تأسیس نشد!
مدیران جدید در حالی زمام امور را به دست گرفتند که پرونده ارکستر سمفونی تهران تعطیل شده و با بدهی ۴۵۰ میلیونی به نوازندگان و اعضای ارکستر روی میز آمد. از آن سو، ارکستر سمفونی ملی نیز با حواشی فراوانی همراه بود و واگذاری این مجموعه به تالار رودکی ـ که خود مستمراً نیازمند حمایت دولت است ـ طبیعتاً بنیان مالی قدرتمندی برای حمایت از این نهاد نداشت؛ بنابراین، تجمیع دوباره مدیریت این دو ارکستر باید در دستور کار قرار می‌گرفت.
سرانجام هفدهم فروردین ۹۳، دفتر موسیقی وزارت ارشاد، تکلیف رهبران ارکستر ملی ایران و ارکستر سمفونیک تهران را مشخص کرد و استاد فرهاد فخرالدینی ـ که یازده سال سابقه مستمر رهبری ارکستر ملی را داشت ـ دوباره به رهبری ارکستر ملی و استاد منوچهر صهبایی با سابقه نسبتاً کوتاه رهبری ارکستر تهران، مجدداً به همین عنوان معرفی شدند. به همین ترتیب، انتظار می‌رفت با سرعت بیشتری شاهد احیای این دو مجموعه مهم موسیقیایی باشیم.
در حالی که وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی، چندین بار از احیای این ارکستر سمفونیک سخن به میان آورده و پیروز ارجمند، مدیرکل دفتر موسیقی وزارت فرهنگ و ارشاد نیز وعده داده جای خالی جدول موسیقی جشنواره سی‌ام با اجرای ارکستر سمفونیک تهران پر شود و در عین حال، وعده احیای ارکستر سمفونیک ملی را داده، روند کند پیگیری مسئولان موسیقی، نشان می‌دهد یا همت جدی در این زمینه وجود ندارد یا همان کارت زردی که رئیس جمهور اشاره کرد، اندکی ترس به همراه داشته است!
