در صورت شکست دیپلماسی در قبال ایران،کاخ سفید بکارگیری طرح مهار و بازدارندگی را با استفاده از بمب‌های عظیم مد نظر دارد هرچند که توان هسته‌ای ایران نابود شدنی نیست.
به گزارش فارس، روزنامه آمریکایی «سی‌یتل تایمز» در گزارشی نوشت: همزمان با ادامه گفت‌وگوهای دیپلماتیک برای مهار برنامه هسته‌ای ایران، ارتش آمریکا نیز سرگرم انباشت بمب‌های بسیار قدرتمند خود برای نابود کردن مستحکم‌ترین‌های مجتمع‌های هسته‌ای ایران منجمله تاسیسات زیر زمینی این کشور است.
بر اساس این گزارش، بمب‌های سنگر شکن ساخت کارخانه بوئینگ بعد از بمب‌های هسته‌ای قوی‌ترین جنگ افزار آمریکا هستند و با داشتن 5 تن وزن از دیگر بمب‌های آمریکا سنگین‌تر می‌باشند.
این روزنامه در ادامه نوشت که در یک بازه زمانی 10 ساله برای بهبود وضعیت این بمب‌ها، سر انجام در سال جاری بمب‌های سنگر شکن به طور موفقیت آمیزی در عمیق‌ترین اهداف زیر زمینی در منطقه آزمایش موشکی موسوم به «وایت استند میسیل رنج» یا (White Sands Missile Rang) واقع در نیو مکزیکو امتحان شدند.این آزمایش همچنین همراه با ارتقا سامانه هدایت شونده و الکترونیکی برای جلوگیری از امواج پارازیت‌های دشمن بود.
مقام‌های آمریکایی عنوان می‌کنند این بمب‌های عظیم که تاکنون در رزم‌ها از آن استفاده نشده از جمله سلاح‌های راهبردی طرح مهار و بازدارنده کاخ سفید در صورتی‌باشند که رویکرد دیپلماسی در گفت‌وگوهای ایران به شکست انجامیده و این کشور در پی توسعه ساخت بمب هسته‌ای باشد.
این نشریه آمریکایی در ادامه با ذکر سخنان باراک اوباما درباره عدم فایده چندان گزینه نظامی در قبال ایران و نیز سخنان « مارتین دمپسی» رییس ستاد مشترک ارتش این کشور نوشت: کاخ سفید همچنان گزینه نظامی لایه لایه (چند مرحله‌ای) را علیه ایران در صورت شکست مذاکرات جاری به عنوان ابزاری کمکی مد نظر دارد.
بر این اساس، برنامه‌های حملات هوایی بازدارنده شامل شلیک موشک‌های هدایت شونده و حمله بمب افکن‌های رادار گریز بر فراز تاسیسات مهم هسته‌ای ایران چون نطنز، اراک و فردو که این مورد در دل کوهستان جا گرفته، مد نظر قرار دارد. از سویی برای پرتاب بمب‌های سنگر شکن که حتما باید تا عمق 200 متری زمین نفوذ کرده و سپس منفجر شود نیاز به بمب افکن‌های «بی _ 2» است.
سی‌یتل تایمز در بخشی دیگر از این گزارش به ابراز نظرهای منتقدین بکارگیری گزینه نظامی علیه ایران پرداخت.
«دالیا داسا کی» مدیر بخش خاورمیانه اندیشکده «رند » در این زمینه معتقد است که گزینه نظامی علیه ایران تنها برخی تاسیسات هسته‌ای این کشور را نابود می‌کند و قادر به از میان بردن دانشمندان و توان فنی آن‌ها در این زمینه نیست و از سویی باعث می‌شود ایران از همه ابزارهای خود برای ساخت بمب هسته‌ای استفاده کند.
بنوشته این رسانه آمریکایی،حمله نظامی همچنین موجب گسترده‌ای از ناآرامی‌ها در بی‌ثبات‌ترین منطقه جهان می‌شود .ایران نیز دارای صد‌ها موشک برد متوسط است که قادر به ضربه زنی به اسرائیل،اردن و دیگر متحدان آمریکادر سطح منطقه است.
2 کارشناس ارشد عضو اندیشکده‌های مطرح آمریکایی نیز گزینه نظامی روی میز دولت این کشور را در قبال برنامه هسته‌ای ایران «فاقد اعتبار» خواندند.
«ری تکیه» عضو اندیشکده شورای روابط خارجی آمریکا و «راجر زاکیم» عضو میهمان اندیشکده «امریکن اینترپرایز » در یادداشتی عنوان کردند تهدید گزینه نظامی علیه ایران قدرت اجبار خود را از دست داده است.
در مطلب این دو تحلیلگر ارشد و نزدیک به تندروها در آمریکا آمده است: «گزینه نظامی شاید راه‌حل ایده‌آل در موضوع برنامه هسته‌ای ایران نباشد اما یک پشتیبان ضروری برای پرداختن به یک دیپلماسی پایدار و قابل تداوم است»
این دو با اشاره به توافق داوطلبانه ایران در سال 2003 با 3 کشور اروپایی مدعی شدند: «تاکنون موثرترین توافقی که با ایران شده به سال 2003 برمی‌گردد که در آن زمان جمهوری اسلامی پذیرفت همه فعالیت‌های هسته‌ای خود را تعلیق کند. اگرچه اروپایی‌ها مذاکرات را پیش بردند اما قدرت آمریکا تحکیم‌بخش دستورکار آن‌ها بود.»
دو کارشناس ارشد آمریکایی وابسته به گروه‌های تندرو در این کشور افزودند: «نشان دادن این علامت که ما قصد و نیتی برای استفاده از زور و گزینه نظامی نداریم، وضعیت بازدارندگی ما را تضعیف می‌کند.»
تکیه و زاکیم نوشتند: «آنچه در معادله کنونی مفقود است، تاکید مجدد بر توسعه معادل قرن بیست و یکمی ابتکار دفاعی راهبرد دولت رونالد ریگان برای مقابله با برنامه هسته‌ای ایران است. برای دولتی که توسعه توانمندی‌های ابتکاری دفاعی اولویت بوده است،اما تیم اوباما به طرز قابل توجهی منفعت کمی برای استفاده از این توانمندی‌ها در قبال ایران از خود نشان داده است.»
در پایان این مطلب با اشاره به بی اعتبار شدن گزینه نظامی روی میز مذاکرات هم آمده است: «نتیجه آن است که گزینه نظامی فاقد اعتبار شده و در تقویت دیپلماسی ما ناکام مانده است و شاید حتی ایران را به توسعه برنامه هسته‌ای‌اش دعوت می‌کند.»
