با وجود کوششهای گروهی وسیع از هنرمندان برای بهبود فرهنگ رعایت کپی رایت در کشورمان، شواهد نشان میدهد وضعیت نه تنها بهبود نیافته، بلکه وخیمتر از گذشته شده؛ اما چه عاملی باعث شده مرزهای نقض کپی رایت تا این حد وسعت یابد و آلبومهای موسیقی پیش از انتشار در فضای مجازی، فرصت چندانی برای فروش نیابند.
به گزارش «تابناک»، بازار عرضه خانگی محصولات فرهنگی در کشورمان، دامنه گستردهای داشت؛ اما هرچه بر سرعت و گستره فراگیری اینترنت در کشورمان افزوده شده، این بازارها کوچک و کوچکتر شده و انگیزه اقتصادی خرید این محصولات کاهش یافته و در این زمینه، آلبومهای موسیقی بیش از سایر بخشها آسیب دیدهاند، به گونهای که اساساً انتشار آلبوم با ریسک اقتصادی بالای 70 درصد همراه است و تمرکز بر کنسرتهای موسیقی برای کسب درآمد پررنگتر شده است.
در این میان انتظار میرفت، امسال فصل طلایی فروش ـ که از اردیبهشت تا تیرماه است ـ بتواند اندکی در توازن فروش مؤثر شود؛ اما امسال در این مقطع نیز آلبومها فروش چشمگیری نداشتند و حتی نتوانستند آمارهای سال گذشته را تکرار کنند؛ اتفاقی که نشان میدهد با وجود راه اندازی حرکتهای متعدد توسط هنرمندان، اتفاق مهمی در راستای تغییر فرهنگ رعایت کپی رایت رخ نداده و عموم مردم همچنان دانلود میکنند.
استاد حسین علیزاده، رضا یزدانی، محمد معتمدی، مجید درخشانی، مسعود شعاری، علی بوستان، علی جعفری پویان، پالت، افشین یداللهی، سحر محمدی، آتنا اشتیاقی، پویا سرایی و... گروهی از خوانندگان، نوازندگان و ترانه سرایانی بودند که بزرگترین حرکت را از شهریورماه سال گذشته رقم زدند؛ اما در فاصله یک ماه تا یک سالگی این کمپین، شاهد تحولی در این عرصه نیستیم و حتی نشانههای حداقلی امیدوارکنندهای نیز دیده نمی شود.
علاوه بر عدم تغییر وضعیت اقتصادی و ناتوانی بخش اعظم مردم برای خرید چند ده آلبوم در سال که باعث شده این بخش وسیع ترجیح دهند این چند ده آلبوم را در هر سال غیرمجاز دانلود کنند، تغییر رویکرد سایتهایی که امکان دانلود آلبومهای غیرمجاز را فراهم میکنند نیز در رقم خوردن این وضعیت بیتأثیر نبوده و آن رویکرد تازه هم، استقبال از انتشار آلبومهاست!
هرچند ظاهراً با اقداماتی که انجام شده، تعداد سایتهای اینترنتی که اقدام به انتشار غیرمجاز آلبومهای موسیقی میکنند، بسیار کاهش یافتهاند در مقابل سایتهای موجود از حربه تازهای استفاده میکنند و به محض مشخص شدن زمان انتشار یک آلبوم موسیقی، اقدام به انتشار خبری میکنند که تأکید دارد به محض انتشار آلبوم مذکور، محتوای آلبوم درون این خبر قرار میگیرد و مخاطب را تشویق میکنند تا سراغ فروشگاههای موسیقی نرود!
با این تصاویر چندان عجیب نیست که بازار موسیقی ایران تقریباً منهدم شده باشد و آلبومهای موسیقی عمدتاً به کف فروش برای بازگرداندن هزینه تولیدشان نیز دست نیابند و خوانندگان برای بازگرداندن هزینهها، بیش از پیش بر کنسرتها تمرکز کنند و موسیقی کشورمان هر روز محدودتر از گذشته شود؛ فضایی که در شکلگیری اش تک تک مخاطبان موسیقی مقصراند و نمیتوان تقصیرش را متوجه مسئولان کرد، زیرا هرچه عرصه قانونی تنگ تر از این شود، راههایی برای دانلود آلبومهای غیرمجاز وجود خواهد داشت؛ بنابراین، تنها تغییر رفتارهای فرهنگی است که میتواند موسیقی کشور را نجات دهد.