مأمورانی
که در فرودگاه استانبول بدترین رفتارها را با مسافران ایرانی داشتند، نه
ناشناس بودند و نه عامل گروه‌های مخالف دولت ترکیه! با وجود این، سؤالی به
میان می‌آید آیا همان کسانی که سفرهای متعدد به عتبات را به دلایل مختلف و
البته سفر حج را به دلیل بی‌احترامی به دو نوجوان ایرانی به حق نکوهش کردند،
اینجا هم وارد عمل می‌شوند؟
به گزارش
«تابناک»، خیلی از ایرانیها هنوز شیراز را ندیده‌اند؛ هنوز کرمان و یزد
نرفته‌اند و بسیاری از شهرهای ایران را نمی‌شناسند و در کل به جز شهرمحل
زندگی و یکی دوتا شهر زیارتی و البته شمال کشور، به هیچ نقطه‌ای از ایران
سفر نکرده‌اند، از کویرهای شگفت‌انگیزاش تا کوه‌های خیره‌کننده و آبگرم‌های
بی‌نظیرو... در لیست سفر آنها جایی ندارد، اما همان‌ها سالی یک بار ترکیه
می‌روند!
در ترکیه چه خبر است؟ آخرین خبر مربوط می‌شود به ضرب و شتم
ایرانیان در فرودگاه استانبول که به بازداشت و بی‌احترامی به دو بانوی
ایرانی انجامید. (
اینجا)
کمی قبل‌تر قطار حامل مسافران ایرانی در روستای کچیکیاسی واقع در استان
وان ترکیه نزدیک مرز ایران مورد حمله تروریستی قرار می‌گیرد و باز قبل‌تر
از آن قطار مسافربری که از آنکارا به سمت تهران حرکت می‌کرد، آماج حمله
مشابهی قرار گرفته بود.
علت این حوادث به درستی معلوم نیست و گاه عامل این انفجارها پ.ک.ک معرفی شد و گاه حمله افراد ناشناس، ولی مگر فرقی هم دارد؟ مگر وقتی متوجه شدیم ترکیه‌ای ها حامی داعش هستند و با غائله کوبانی دیدیم که مرزشان روی همه غیر این تروریست ها باز است، آیا تغییری در رفتارمان با این کشور پدید آوردیم؟ خیر! همان گونه که در سال های دورتر، زمانی که هنوز توریستی نشده بودند، رفتارهای بسیار بدی با مهاجرانی که از کانال این کشور عبور می‌کردند، در خاطر خیلی ها ثبت موقت شد و بعد تأثیری در سفرهای متعدد به این کشور نداشت.
اما اکنون شرایط تغییر کرده؛ آنقدر که هم می‌دانیم ترکیه در صف دشمنان کشورمان ایستاده و یاریگر کسانی است که کشورهای هم مرز ایران را به اغتشاش کشیده‌اند و اگر هراس نداشتند، بدشان نمی‌آمد در کشورمان نیز آشوب بیافرینند، و هم آگاهیم که در نتیجه این بازی های کثیف سیاسی، آشوب ها به ترکیه نیز کشیده شده و این کشور دیگر امن نیست؛ شاهد مثال هم انفجار در مسیر قطار ایرانی.
عجیب اینکه در چنین شرایطی باز هم این همسایه خودبزرگ‌بین هوای مسافران ایرانی که با پول هایشان، بخشی از اقتصاد این کشور را می‌گردانند، ندارد و حرمت همسایه را نگه نمی‌دارد؛ با این حساب چه دلیلی دارد که از سفر کردن به این کشور پشیمان نشویم و مقصد جدیدی برای گردشگری نیابیم؟
آیا رواست که مسافران ایرانی به جای انجام سفرهای داخلی که به رونق مناطق مختلف ایران می‌انجامد و به نوعی حمایت از صنایع دستی کوچک و بزرگ روستایی و شهری را به دنبال دارد، به آباد کردن شهرهای دورافتاده ترکیه پرداخته‌اند؟ شهرهای محروم و گاه دورافتاده‌ای که معمولا مجهز به مراکز تفریحی‌ای هستند که اصلا در ایران پیدا نمی‌شود؛ شهر «ایغدیر» ترکیه در ۵۰ کیلومتری مرز بازرگان ایران، یکی از همین مقصدهاست. «ایغدیر» برای ایرانیها مقصدی نزدیک و ارزان است که مهمترین جاذبه‌اش خرید و تفریح است.
به گزارش ایسنا، هزینه سفر به این شهر کوچک که شاید جمعیتش به یک میلیون نفر هم نرسد، کمتر از ۶۰۰ هزار تومان می‌شود! سفر به این شهر شرقی ترکیه معمولا از راه زمینی و با اتوبوس انجام می‌شود، راهی که به گفته‌ی مجریان این تورها، ۱۳ ساعت طول می‌کشد؛ اما ظاهرا پیمودن این مسیر آن هم با اتوبوس برای بسیاری از مسافران ایرانی چندان سخت نمی‌آید، زیرا سفر ایرانیها به این شهر به حدی گسترش یافته که حتی هتل‌های ایغدیر که البته گفته می‌شود کیفیت آنها به مراتب پایین‌تر از هتل‌های ایرانی است، تابلوهای دست نوشته‌ای را به زبان فارسی نصب کرده‌اند تا مشکل مهمترین مسافرانشان را نیز حل کنند.
فقط شهرهای ارزان نیست ایرانیها در فصل رکود گردشگری با سفرهای متعدد به ترکیه و به خصوص استانبول به صنعت گردشگری این کشور رونق دادند. تا جایی که وزارت فرهنگ و گردشگری ترکیه در آخرین گزارش خود اعلام کرد: «در ماه آوریل سال‌جاری دو میلیون و ۴۳۷ هزار و ۲۶۳ گردشگر خارجی وارد ترکیه شدند که در مقایسه با دوره مشابه سال گذشته ۱۰.۸ درصد کاهش نشان می‌دهد»؛ آماری که نشان دهنده رکورد گردشگری در این کشور در مقایسه با سال های گذشته دارد.
اما در همین حال نکته‌ای وجود دارد که این آمار را برای ما متفاوت می‌کند و آن هم سهم ایرانیها از گردشگری ترکیه است؛ براساس آمار ترک‌ها، در سه ماه اول سال ۲۰۱۵ میلادی در مجموع ۶ میلیون و ۹۶۷ هزار و ۴۸۷ گردشگر خارجی به ترکیه سفر کردند که سهم گردشگران ایرانی در این رقم برابر ۵۸.۷ درصد است.
رونق دادن به صنعت گردشگری کشور همسایه حامی داعش، با وجود همه بی‌احترامی‌ها ادامه دارد و آنها که در انتقاد به سفرهای زیارتی شعار می‌دهند که هزینه سفرهای تکراری را برای نیازمندان خرج کنید، آیا معتقد نیستند یک بار سفر به ترکیه کافی است و هزینه تفریح اضافی را برای نیازمندان خرج کنید؟ یا این که تفریح تمامی ندارد اما برای عبادت و یاد خدا بودن باید حدومرز قایل شد؟
گفتنی است، هر سال حدود ۴ میلیون ایرانی به کشورهای مختلف سفر میکنند و البته عمدتا ۵ کشور! هزینه‌ای که گردشگران ایرانی برای سفر به کشورهای ترکیه، عربستان، مالزی، تایلند و امارات می‌پردازند، حدود ۱۵ هزار میلیارد تومان است. البته این رقم غیر از هزینه های سفر به عتبات عالیات و دیگر کشورهاست.
البته هیچ یک از این آمار مربوط به امروز نیستند و به تازگی کشف نشده‌اند؛ اما اگر تا پیش از این مانعی برای دیدنشان وجود داشت و در نتیجه آن مانع، ترکیه سهم بالایی از گردشگری ایرانیان به دست آورده و گاه با دهن کجی هایشان، موجبات ناراحتی مان را فراهم می‌کرد، حالا همه چیز آشکار شده و موانع از بین رفته؛ تنها می‌ماند معرفی مقصدهای گردشگری جدید که اگر مسئولان گردشگری کشور جنم لازم را داشته باشند، پتانسیل زیادی از این نظر در کشورمان وجود دارد!
نگذارید کسی از مرز خارج بشه 
ای ول 