خبرهای منتشره درباره سفر یک کاروان از مدیران، منتسبین مدیران و کارکنان معاونت هنری به ایتالیا و مجارستان این پرسش را پیش آورده که آیا در شرایط کنونی که زیرمجموعه‌های این معاونت نظیر ارکستر ملی با بحران تأمین اعتبارات مواجه هستند، چنین سفرهایی با منطق سازگار است؟
به گزارش «تابناک»، با وجود آنکه این روز‌ها ارکستر سمفونیک تهران با مشکلات مالی روبه رو شده است ـ که نگرانی‌های بسیاری را به وجود آورده ـ و حتی علی رهبری در قالب نامه سرگشاده از وضعیت این ارکستر و بی‌توجهی به آن انتقاد کرده و نیز در شرایطی که تئاتر کشور همچنان وضعیت مالی مناسبی ندارد، معاونت هنری وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی همچنین از اعتبارات کافی برای سفرهای اروپایی برخوردار است.
در شرایطی که پیش از این خبرهایی درباره سفر بی و سروصدای برخی مسئولان این معاونت به آمریکا و مجارستان منتشر شده بود، امروز برخی رسانه‌ها، لیستی از اشخاص را منتشر کرده‌اند که راهی ایتالیا شده‌اند؛ چهره‌هایی که اگر مسئولیت و موقعیت‌شان همان عناوین ذکر شده کنار اسامی‌شان باشد، به شدت محل تأمل است و پاسخ‌خواهی جدی نهادهای نظارتی را برای درک علت این سفر و کیفیت انتخاب این اشخاص را طلب می‌کند.
در این لیست از مهدی حسنی (خواهرزاده علی مرادخانی معاون هنری)، مسعود موسوی (از کارکنان موزه موسیقی)، ناظم محمدزاده (از کارکنان معاونت هنری)، سیدعباس سجادی (مدیر عامل فرهنگسرای نیاوران)، علی ترابی (مدیر انجمن موسیقی)، مرتضی باقرنژاد (مشاور اجرایی معاونت هنری)، بهرام جمالی (مدیرعامل بنیاد رودکی)، حسن مهرجردی (مشاور حقوقی معاونت هنری)، بهروز فتحی (مشاور معاونت هنری)، مجید ملانوروزی (مدیرکل دفتر هنرهای تجسمی ارشاد)، علی اصغر کاراندیش (معاون توسعه و مدیریت منابع ارشاد) و علی مرادخانی (معاون هنری وزارت ارشاد) به عنوان مسافران ونیز و میلان نام برده شده است.
هرچند هنوز علت این سفر مشخص نیست، حتی در صورت وجود برنامه‌های جدی در ونیز و میلان، سفرهای در سکوت مسئولان معاونت هنری ـ آن هم به این شکل وسیع ـ محل تأمل است و اگر قرار بر حضور تیمی جدی از ایران در رویدادی بین المللی و یا نشستی تخصصی بود، این انتظار وجود داشت که گروهی محدود با موضوعیتی مشخص راهی اروپا شوند و از هر بخش و زیرمجموعه معاونت هنری، گروهی برای چنین سفری انتخاب نشوند.
آنچه این سفر را بیش از پیش شائبه برانگیز ساخته، انجام این سفر در سکوت کامل خبری است و ظاهراً رسانه‌های ایران باید این خبر را نیز همچون سفر مسئولان معاونت هنری به آمریکا، ابتدا در رسانه‌های غربی بخوانند و بعد اطلاعیه‌هایی در توضیح و توجیه چنین سفرهایی منتشر شود.
شاید برای درک اهمیت هزینه‌های این سفر، بتوان فرازی از نامه اخبر علی رهبری رهبر ارکستر ملی ایران را بازخوانی کرد. رهبری خطاب به رئیس جمهور نوشته بود: «...در این مدت به هر شکل ممکن و با همت نوازندگان محترم ارکستر برنامه ها را اجرا کرده ایم، ولی اکنون به مرحله ای رسیده ایم که همانند اغلب کشورهای دیگر چنانچه ریاست محترم جمهوری شخصا برای حل این موضوع تصمیمی اتخاذ نکنند و به بودجه برای حل مشکل مالی ارکستر سمفونیک در نظر نگیرند، قطعا بار دیگر این ارکستر که قدمتش از 80 سال می گذرد، از هم فروپاشیده خواهد شد...».
چرا باید حقیقتاً معاونتی که توان پوشش هزینه‌های برنامه‌های محوری‌اش که جزو وعده‌های اصلی دولت بوده را ندارد، لشکری از مدیران، کارشناسان و نزدیکان را به سلسه سفرهای خارجی اعزام کند؟ آیا مدیریت هزینه در این معاونت مفهوم و معنای خاصی ندارد؟
