با آغاز بررسی آثار متقاضی حضور در بخش‌های مختلف سی و
چهارمین جشنواره فیلم فجر توسط هیأت‌های انتخاب، فشارها برای معرفی پیش از
موعد این هیأت‌ها و به خصوص هیأت انتخاب بخش اصلی جشنواره شدت گرفته است؛
رویکردی که برنده اصلی‌اش برخی پدرخوانده‌های سینمای ایران هستند و برخی
رسانه‌ها، هدفمند یا ناخواسته در راستای تامین نظر این پدرخوانده گام بر
می‌‍‌دارند.
به گزارش «تابناک»، جشنواره فجر در آغاز دوره سی و چهارم با یک تغییر محسوس همراه شد که مقاومت‌های جدی را در پی داشته و آن هم موکول کردن رونمایی از ترکیب هیأت انتخاب بخش‌های مختلف همزمان با معرفی ترکیب کامل فیلم‌های حاضر در جشنواره بود. در واقع در این دوره از جشنواره، در آن هنگامه هیأت‌های انتخاب معرفی می‌شوند که فیلم‌های راه یافته به بخش‌های مختلف این رویداد انتخاب و اعلام شده باشند.
با این حال، اصرار بر انتشار زودهنگام اعضای هیأت‌های انتخاب توسط برخی رسانه‌ها و کوشش مستمر برای کشف اسامی هیأت انتخاب بخش اصلی جشنواره توسط برخی رسانه‌ها اسباب شگفتی شده و تا بدین جا برخی رسانه‌ها از فریدون جیرانی، کارگردان سینما و سردبیر روزنامه سینما، محمد احسانی معاون پیشین سازمان سینمایی و مدیر مستعفی شبکه اول سیما و علیرضا شجاع نوری بازیگر، تهیه کننده و چهره فعال حوزه بین الملل سینمای ایران به عنوان سه عضو هیأت انتخاب نام برده‌اند.
هرچند این نام ها رسما تأیید نشده،شنیده های خبرنگار «تابناک» حکایت از آن دارد که پس از انتشار نام این سه چهره به عنوان اعضای هیأت انتخاب بخش اصلی جشنواره (سودای سیمرغ)، تماس سینماگران با این گروه برای متقاعد کردن این چهره ها به تماشای دقیق تر آثارشان و تشویق هیأت انتخاب به رأی مثبت برای این آثار شدت گرفته و همزمان کوشش برخی اشخاص و رسانه های وابسته و یا نزدیک به آنها برای کشف ترکیب کامل هیأت های انتخاب ادامه دارد.
در واقع با معرفی همین چند اسم، پروسه هر ساله که تماس با برخی از اعضای هیأت انتخاب برای تأثیرگذاری بر انتخاب ایشان بود، آغاز شده و متأسفانه این پروسه تأثیرات ناخوشایندی خواهد شد؛ هرچند معمولا هیأت انتخاب در سال‌های اخیر توانسته نگاه مستقلش را حفظ کند، به هر حال در سینمای ایران نیز پدرخوانده‌هایی وجود دارند که یک تماسشان می تواند تأثیر شگرفی بر هر انتخاب‌کننده داشته باشد.
از این منظر رویکردی که محمد حیدری دبیر جشنواره در پیش گرفته، در نادیده گرفتن نام‌ها، نشان‌ها و ارتباطات در انتخاب فیلم‌های راه یافته به جشنواره تأثیر عمیقی خواهد داشت و بزرگ ترین لطمه از این شیوه بی‌طرفانه انتخاب را پدرخوانده‌هایی پرداخت می‌کنند که عمده منافعشان در راهیابی یک گروه مشخص از آثار سینمایی به جشنواره سی و چهارم است. با وجود این، همان طور که از تعبیر «پدرخوانده» مشخص است، ایستادگی پای این تصمیم و معرفی ترکیب نهایی هیأت انتخاب در انتهای دوره مسئولیت این هیأت با فشارهای جدی همراه خواهد بود.
منطق حکم می‌کند، رسانه‌هایی که واقعاً در پی شفاف سازی فضای جشنواره سی و چهارم هستند، صرفاً بر این اولویت مهم متمرکز باشند و از تمرکز بر کشف لیست هیأت انتخابات پیش از مشخص شدن ترکیب نهایی فیلم‌های جشنواره بپرهیزند، زیرا شاید این تصور برای بخشی از افکارعمومی پدیدار شود که برخی رسانه‌ها صرفاً کارکرد ابزاری در دست «لابی‌من» های سینمای ایران را یافته‌اند که در مقاطعی همچون جشنواره فیلم فجر، این کارکرد پررنگ‌تر جلوه می‌کند.
از سوی دیگر، انتظار می‌رود مسئولان جشنواره فجر، شفافیت بیشتری نسبت به اطلاع رسانی درباره پروسه ثبت نام فیلم‌ها، تحویل نسخه‌های بازبینی و نهایی و نحوه انتخاب‌ها ـ با تکیه بر مستندات ـ داشته باشند تا دیوار بی‌اعتمادی و سوءتفاهماتی که در هر دوره وجود داشته و نخستین خشتش نیز از سوی برخی اعضای هیأت انتخاب بنا گذاشته می‌شده، در این دوره شکل نگیرد و اساسا زمینه‌های شکل گیری‌اش وجود نداشته باشد.
