شاید عنوان این مطلب برایتان عجیب به نظر برسد اما باور کنید برای توصیف عطش بوئینگ به حضور در بازار کشورمان، هیچ مثالی بهتر از چسباندن نان در تنور داغ نمی‌توان یافت. بخوانید و قضاوت کنید.
به گزارش «تابناک»، در روزهایی که خرید بیش از صد فروند انواع هواپیماهای مسافربری از غول هواپیماسازی اروپایی، ایرباس، بسیاری را در کشورمان به تکاپو انداخته و مخالفان و موافقان این تصمیم در رد و تأیید این تصمیم دولتمردان از هر فرصتی بهره می‌برند، خبر اعلام آمادگی بوئینگ برای معامله با کشورمان، خبری جذاب است که نظرها را به خود جلب می‌کند.
ساعاتی پیش، شرکت هواپیمایی بوئینگ در اطلاعیه‌ای اعلام کرد، مجوز مذاکره با شرکت‌های خطوط هواپیمایی ایران را از دولت ایالات متحده دریافت نموده است. در بخشی از این اطلاعیه آمده: «ما برای دریافت مجوز بررسی نیازهای فعلی شرکت‌های خطوط هواپیمایی ایرانیِ مورد تأیید دولت آمریکا در زمینه هواپیماهای مسافربری تجاری، تقاضایی دادیم که مورد موافقت قرار گرفت».
همان گونه که در متن منتشره توسط بوئینگ به صراحت مورد تأکید قرار گرفته، مقامات این شرکت بزرگ هواپیماسازی، خود برای دریافت مجوز تعامل با ایرلاین های ایرانی پیش قدم شده‌اند؛ نکته‌ای حائز اهمیت که می‌توان در پس آن، تجربه تجارت موفق بوئینگ با امثال هواپیمایی ملی ایران، هما را به وضوح دید.
تصویر چند فروند از بوئینگ های 747 شاغل در ایران ایر این در حالی است که ماه گذشته، یکی از مقامات ایرانی شرکت ایران ایر از قصد این شرکت برای در اختیار گرفتن چند فروند بوئینگ برای نوسازی ناوگان هواپیمایی شان، در دوران رفع تحریم ها خبر داده بود و تقاضای مجوز تجارت بوئینگ با امثال این شرکت را می‌توان پاسخی واضح به این درخواست دانست.
البته ریشه همکاری بوئینگ و ایران ایر خیلی قدیم تر از این حرف هاست؛ آنقدر قدیمی که رکورد طولانی ترین پرواز بدون توقف جهان در سه چهار دهه پیش را، ایران ایر با هواپیماهای بوئینگ در مسیر تهران-نیویورک به ثبت رساند و موجب شد تا هواپیمایی ملی کشورمان، خیلی پیش از آنکه بسیاری از کشورها به توسعه خطوط هوایی شان روی بیاورند، در دنیا شناخته شده و نشان‌واره «هما» در ذهن بسیاری حک شود.
همکاری هما و بوئینگ آنقدر تنگاتنگ بود که گاه برخی محصولات به روز بوئینگ همزمان با آمریکا، در ایران مورد استفاده قرار می‌گرفتند؛ رویکردی که قرار بود به تبدیل کشورمان به هاب هوایی منطقه منجر شود، ولی تحریم های ناجوانمردانه پس از انقلاب اسلامی و پس از آن، اوضاع اقتصادی تحمیل شده با تجاوز بعثی ها به کشورمان، مانع از تحقق آن شدند.
این در حالی است که در فاصله کوتاه گذشته از اجرای برجام و رفع برخی تحریم ها، از جمله تحریم های صنایع هوایی، دولتمردان کشورمان نشان داده‌اند، تمایل بسیاری به تبدیل ایران به هاب هوایی منطقه و ربودن گوی رقابت از امثال قطر و امارات متحده عربی دارند؛ دو کشوری که با توسعه سریع و پر وسعت زیرساخت ها و تجهیزات خود در این زمینه، توانسته‌اند به ترمینال ارتباطی بسیاری از کشورها در سفرهای هواییِ بین قاره‌ای تبدیل شوند.
مدت هاست که فرودگاه‌های دوبی و دوحه میزبان بسیاری از پروازهای جاری میان قاره های آسیا، اروپا، آفریقا و اقیانوسیه هستند، در حالی که مؤلفه های فراوان، حکم به برتری چشمگیر کشورمان در رقابت میزبانی از این پروازها دارد. بر این اساس است که می‌بینیم بسیاری از کارشناسان بر این باورند، می‌توان موقعیت ممتاز ایران را به خطوط هوایی جهان تحمیل نمود و با اندکی توسعه، جایگاهی بی نظیر در این خصوص به دست آورد.
با این ملاحظات، به نظر می‌رسد که تلاش برای در اختیار گرفتن بیش از صد فروند ایرباس مدرن، گامی در این راستا باشد. گزاره‌ای که اگر بر آن مهر صحه بزنیم، نتیجه خواهیم گرفت که باید تداوم داشته باشد. بر این اساس است که تازه به اهمیت پیش قدم شدن امثال بوئینگ برای تجارت با کشورمان پی می‌بریم.
چند فروند بوئینگ 787، ملقب به «دریم لاینر»؛ پرنده ای مدرن که هرچند هدفگذاری متفاوتی با ایرباس ای 300 داشته، رقیب آن شناخته می‌شد و هرچند اشکالاتی که در محصول نهایی بوئینگ بروز کرد، مانع از آن شد که مزیت های چشمگیری همچون کاهش یک پنجمی مصرف سوخت در آن دیده شود و در نهایت، رقابت با ایرباس، به طور کامل به پیروزی این شرکت چند ملیتی اروپایی منجر شد. البته تلاش بوئینگ برای حضور در بازار کشورمان هم می‌تواند ناشی از درک چنین نگرشی باشد. از این رو که این شرکت بزرگ هواپیماسازی به خوبی از موقعیت سوق الجیشی و استثنایی کشورمان در منطقه خاورمیانه آگاه است و بر این اساس می‌داند که حضور در بازار ایران، چه مزیت بزرگی برایش به همراه خواهد آورد. موقعیتی ممتاز که مدیران این شرکت را مجاب کرده پیش از دریافت پیشنهاد رسمی مذاکره از طرف مقامات ایرانی، مجوزهای داد و ستد با کشورمان را دریافت کنند.
البته شکست نسبی بوئینگ در تولید بوئینگ 787 ـ که بسیاری از نمونه های تولید شده آن به دلایلی همچون گرم شدن باتری ها مجبور به فرود اضطراری شده و در ادامه از پرواز تا زمان رفع نقص، مرخص شدند ـ هم در استقبال رسمی بوئینگ از فروش محصولاتش به ایران نقش بسزایی ایفا می‌کند، چون این شکست موجب شده بوئینگ قافیه را تا حدود زیادی به رقیب دیرینش، ایرباس، واگذار کند و اوضاع مطلوبی نداشته باشد.
بر این اساس است که می‌توان تنور آماده بوئینگ که به معنای تلاش این شرکت برای تجارت با ایران است را، موقعیت ممتازی برای چانه زنی مناسب با این شرکت به حساب آورد و تلاش کرد که بیشترین امتیاز را از ایشان گرفت. به گونه ای که هم نیازهای کشورمان در این خصوص تأمین شود و هم مشمول تخفیف ها و دریافت خدماتی ویژه در این خصوص شویم؛ رویکردی که اگر دورنمای مسئولان کشورمان، تبدیل ایران به هاب هوایی منطقه و تجهیز ناوگان ترابری و حمل و نقل هوایی کشورمان باشد، می‌تواند به عقد قراردادی ممتاز برای کشورمان گره بخورد.
ویدیویی از بوئینگ 747 تا 787 را در «تابناک» ببینید:
بویینگ: بدو بیا که ارزونش کردیم