ریاست مجلس دهم، یکی از داغ‌ترین موضوعاتی است که در روزهای
اخیر در محافل سیاسی کشور مطرح می‌شود و می توان طبیعی حدس زد که عمده
رقابت برای تصاحب پست ریاست مجلس دهم بین عارف و لاریجانی به نمایندگی از اصلاح‌طلبان
و اصولگرایان است.
به گزارش «تابناک»، از آنجایی که شمار اصلاح‌طلبان و اصولگرایان راه یافته به مجلس دهم تقریباً برابرند، اظهارنظر‌ها در این خصوص متنوع است و هر طیف تلاش می‌کند تا کاندیدای خود را بر کرسی ریاست مجلس بنشاند. در این میان حتی صحبت از تقسیم این صندلی بین دو جناح نیز مطرح شده است، به گونه ای که اشرفی اصفهانی ـ که در ارائه پیشنهادهای عجیب‌وغریب شهره است ـ پیشنهاد داده، ریاست مجلس یک در میان بین لاریجانی و عارف گردشی باشد، به گونه‌ای که یک سال عارف سکان ریاست را بر دست گیرد و سال دیگر لاریجانی.
اما نمایندگانی نیز هستند که بر این باورند، بهتر است برای بهتر اداره کردن مجلس، ریاست مجلس بر عهده هیچ یک از گروه‌های سیاسی نباشد؛ یعنی مدل جدید از ریاست که نیاز است، شخص بی‌طرفی بر این صندلی تکیه زند. البته کاظم جلالی، که پیشنهاد دهنده این طرح است، مدلی ارائه نداده، ولی گفته که بهتر است، ریاست مجلس تعاملی باشد تا کارآمدی زیادی در اقتصاد کشور داشته باشد.
در این میان، افرادی هستند که چشمشان به لابی‌های پشت پرده است و بر این باورند، تکلیف این صندلی با لابی مشخص خواهد شد و با توجه به اینکه هیچ جناحی اکثریت قاطع در مجلس را ندارد، لابی‌ها می‌توانند افراد مستقل را به سمت جریانات سیاسی هل داده و تکلیف رئیس را مشخص کند.
با این حال با نزدیک شدن به روز آغاز مجلس دهم، سخنان بیرون آمده از پشت پرده‌ها بیشتر می‌شود و گاهی خبرهایی از تعامل بین لاریجانی و عارف به میان می‌آید؛ اما گویا نگاه به تعامل بین این دو فرد مطرح، کمی در شرایط موجود خوش‌بینانه باشد، چون برخی جناح‌ها هرگز حاضر به تعامل نخواهند بود.
در تازه‌ترین خبر منتشره در این باره، مصطفی کواکبیان گفته است: چنانچه عارف تمایلی برای ریاست نداشته باشد، حاضر است رئیس مجلس شود، زیرا باید به هر حال یک اصلاح‌طلب رئیس مجلس باشد!
با همه اینها، به نظر می‌رسد، نمایندگان بیشتری به ریاست لاریجانی بر مجلس دهم تمایل داشته باشند؛ برای نمونه، محسن رفیق‌دوست در تازه‌ترین اظهارنظر خود گفته است: بی گمان، لاریجانی رئیس مجلس آینده خواهد بود و یا کوهکن، نماینده مردم لنجان به صراحت گفته که ریاست مجلس به صلاح عارف نیست.
وی همچنین افزوده است: ریاست مجلس به اقتدار و تعامل زیادی نیاز دارد و اگر این اقتدار خدشه‌دار شود، بر تک‌تک نمایندگان تأثیرگذار خواهد بود؛ بنابراین، به نظر می‌رسد، لاریجانی با توجه به تجاربی که دارد، از اقتدار بالاتری نسبت به عارف برخوردار بوده و بهتر است، این دوره نیز وی رئیس باشد.
از سوی دیگر، کسانی هم با ریاست عارف موافق هستند و بر این باورند که لاریجانی سال‌ها این کار را انجام داده و اکنون زمان آن رسیده که جای خود را به دیگری بدهد. آنان بر این باور دارند که عارف پیشینه لازم برای این کار را دارد و تجربه اداره هیأت دولت در کارنامه وی موجود است؛ بنابراین، کسی که بتواند اداره هیأت دولت را بر عهده گیرد، قطعاً از عهده اداره مجلس نیز برخواهد آمد.
جالب آنکه دو کاندیدای مطرح برای ریاست مجلس تاکنون اظهارنظر شفافی در این مورد نداشته‌اند و همه چیز را به روز تشکیل مجلس موکول کرده‌اند؛ البته به جز اظهارنظر اخیر عارف که گفته است، نامزد ریاست مجلس دهم خواهد بود و این یک وظیفه است که بر عهده اوست.
این اعلام آمادگی زودهنگام عارف پیام روشنی برای علی لاریجانی دارد؛ رئیس کنونی مجلس یا باید با عارف رقابت کند یا خود را نامزد ریاست نکند و یا عارف را به کناره‌گیری از کاندیداتوری ریاست مجلس دعوت کند؛ اتفاقی که رخ دادن گزینه آخرش بسیار محتمل است و احتمالاً عارف کنار خواهد گرفت، زیرا کفه ترازو به سمت لاریجانی سنگین‌تر است و حداقل بسیاری از نمایندگان حاضر در مجلس که موفق به راه‌یابی به دور دهم نیز شده‌اند ـ حتی کسانی که از لیست امید نیز رأی آورده‌اند ـ اغلب تمایل خود برای ریاست لاریجانی ابراز داشته‌اند.
