هجدهمین جشن خانه سینما در شرایطی به مرحله نهایی داوری نزدیک شد که ترکیب داوران مرحله نهایی هیچ ارتباطی با سینمای ایران ندارد و بیشتر حکم یک شوخی با نمایندگان صنوف سینمایی دارد که می‌توان به اعتبار باقی مانده برای این جشن نیز ثلمه وارد نماید.
به گزارش «تابناک»؛ با برگزاری دوره‌های نخست جشن خانه سینما این تصور وجود داشت که این جشن می‌تواند به مراتب پراهمیت‌تر و تاثیرگذار از جشنواره فیلم فجر شود اما به مرور زمان و به خصوص در سال‌های اخیر این باور فرو ریخت و این جشن به چند ساعت از یک شب خلاصه شد که جوایزش در تشویق تماشاگران درباره تماشای فیلم‌ها تاثیری ندارد و حتی برخلاف جشنواره فجر برای یک دوره چند هفته‌ای سینماگران منتخب را در صدر اخبار نیز نگه نمی‌دارد.
مهم‌ترین دلیل این وضعیت، روش‌های عجیب و بعضاً پیچیده برای انتخاب فیلم‌های سینمایی است. جشن خانه سینما قرار بود با مدل اسکار منتخبینی بر اساس رای اعضای صنوف سینمایی داشته باشد و در واقع با این مدل باید هر عضو خانه سینما حق رای مستقل خود را داشت و برآیند رای‌های هر صنف، بهترین اثر در آن صنف را انتخاب می‌کرد و همه آرا در انتخاب فیلم برتر مشارکت داشتند.
به تعبیر واضح‌تر باید اعضای انجمن بازیگران سینما رای‌های خود را تحویل دهند و بر اساس مجموع آرا بهترین بازیگر انتخاب شود. همچنین فیلم برتر نیز باید بر اساس آرای اعضای همه صنوف انتخاب شود. در کنار این رویه، طبیعتاً باید اعضای خانه سینما حق داشته باشند نام هر اثر سینمایی یا مستندی را بر روی برگه رای‌شان بنویسند.
با این حال خانه سینما آثار را محدود به فیلم‌هایی کرده که اعضایش عضو صنوف سینمایی هستند و پروانه نمایش سینمایی دریافت کرده‌اند. علاوه بر این، به جای آنکه هر صنف، چهره منتخب خودش را معرفی کند و همه اعضای صنوف حق رای برای انتخاب فیلم برتر را داشته باشند، از هر صنف چند نماینده انتخاب شده‌اند که آنها به تماشای فیلم‌ها می‌نشینند و از طرف صنوف رای می‌دهند!
همین شیوه‌ها باعث شده جشن خانه سینما به کاریکاتور جوایز اسکار تبدیل شود و بیشتر جنبه محفلی پیدا کند و حتی اعتراض بیش از 1000 سینماگران که در میان آنها نام‌های شناخته شده‌ای نیز وجود دارد، باعث تغییر رویه نشود و همه چیز به دوره‌های بعد موکول شده و مشمول مرور زمان شود.
اتفاق تلخ‌تر در این فضا، معرفی داوران مرحله نهایی جشن خانه سینما بود که اگرچه برخی از این داوران نظیر فرهاد توحیدی، فریدون جیرانی، فرشته طائرپور و سعید عقیقی سینماگر هستند اما در میان این جمع 15 نفره، گلی امامی نویسنده کتاب، احمد محیط‌طباطبایی تاریخ پژوه، محمد قوچانی روزنامه نگار، شهین مولاوردی معاون امور زنان رئیس جمهور و امیر حاج رضایی کارشناس فوتبال حضور دارند!
بامزه‌تر اینکه کمال تبریزی در اظهارنظری عجیب گفته است: «علاقه‌مند بودیم همه‌ی گروه‌هایی که در حوزه‌ی فرهنگی و هنری فعال هستند؛ مثلا نمایندگانی از شورایعالی انقلاب فرهنگی، کمیسیون فرهنگی و... جزو داوران نهایی ما باشند اما چون اغلب این افراد،گرفتار بودند و در مقطع مشخص شده نمی‌توانستند، فیلم‌ها را ببینند، این امکان فراهم نشد.»
واقعاً چرا باید در جشن خانه سینما که طبیعتاً باید تمامی منتخبانش برآمده از آرای صنوف سینمایی باشند، از سیاستمدار تا نویسنده و شاعر و فوتبالیست به عنوان داور مرحله نهایی از طریف هیات مدیره خانه سینما حضور داشته باشند؟! در عین حال، اگر قرار بود چنین ترکیبی انتخاب شود، چرا به جواد خیابانی ظلم شد و او به این ترکیب داوران راه نیافت یا ترکیب متنوع تری شکل بگیرد؟!
آیا در جشن اسکار نیز در مرحله نهایی به یک باره مایکل فلپس رکوردار طلای المپیک، کریستین هانا نویسنده مطرح، مایکل بلومبرگ شهردار نیویورک و نانسی گیبس سردبیر تایم دعوت می‌شوند یا در جشن خانه سینما به نسخه تکامل یافته جایزه اسکار رسیده‌ایم؟! اگر کمال تبریزی و سایر سیاست گذاران جشن سینما به دنبال سلب همین میزان اعتبار جشن خانه سینما هستند، با این ارنجِ داوری راه درستی را در پیش گرفته‌اند.
مشکل اینه که در سینما بیشتر از هنر به سلیبرتی بازی و ملینگ و در کانون توجه بودن اهمیت داده میشه