دو جمله از آتش‌نشانان پلاسکو که جا دارد سرلوحه کارمان باشد

مثل رفتار عجیب یکی از خبرنگاران رسانه ملی که در جواب، به جمله ای ماندگار ختم شد. زمانی که خبرنگار ذوق زده با سختی خود را به یکی از آتش نشانانِ مشغول به کار رساند تا بی ملاحظه همه اصول، با او گفت‌وگو نماید و در جواب شنید: «الان وقت کاره»! پاسخی که هرچند خبرنگار مذکور آن را نشنیده گرفت و تلاش کرد با بیان جملات نامربوط، فراموشش کند، اما به دل بسیاری از مردم نشست.

آنقدر که بریده فیلم این پرسش و پاسخ به شدت در شبکه های اجتماعی بازنشر یافت و بسیاری از کاربران از پاسخ مناسب آتش نشان، تقدیر کردند. پاسخی که گویی گمشده بسیاری مان را بازگو می‌کرد و در عین سادگی، بسیار ناب بود. شاید از این روی که اغلب در چنین مواردی شنونده جملات کلیشه‌ای هستیم، تا تأکید بر انجام وظایف و موکول کردن مانورهای تبلیغاتی به آینده.

جمله‌ای که در پس آن، نه دعواهای داغ شده‌ی جناحی در روزهای پس از حادثه پلاسکو دیده می‌شد و نه هیچ نمایشی، که برعکس، صاف و مستقیم به ضرورت ها اشاره داشت؛ ضرورت های کاری و حرفه‌ای که اگر پیشتر جدی گرفته شده بودند، چه بسا هرگز حادثه پلاسکو رقم نمی‌خورد.

اینکه کارمان را جدی بگیریم، ولو ایستادن در گوشه‌ای از محل حادثه و پاشیدن آب روی خرابه های داغ یک حادثه خونین باشد. کاری که ممکن است از دید ما و شما حاشیه ای به نظر برسد اما از دید یک فرد حرفه‌ای و منضبط، آنقدر جدی است که نمی‌توان حین انجامش با خبرنگار پخش زنده تلوزیونی هم گفت‌وگو کرد.

رفتاری ناب که چه بسا از بسیاری مان در شرایط مشابه سر نزند، به ویژه از آن دسته از ماها که حین رانندگی با تلفن گپ می‌زنیم و حواسمان به همه چیز هست الا رانندگی، یا آن دسته از ما که فکر می‌کنیم حقمان ادا نشده و دلیلی ندارد ما هم کارمان را کامل و دقیق انجام دهیم، یا آن گروهی از ما که گاه در انجام وظایف آنقدر سهل انگاریم که فراموش می‌کنیم کارمندیم و باید کار ارباب رجوع را انجام دهیم یا... .

خصیصه‌ای که متأسفانه در جامعه مان به شدت رایج شده اما مطلب نیست و از این روی، یادآوری کار درست توسط یکی از آتش نشانان حاضر در محل عملیات پلاسکو، خرسندمان می‌کند و توقع داریم با تلنگر آن، به خود آمده و به مسیر درست بازگردیم. تلنگری ویژه برای مایی که گاهی فراموش می‌کنیم بدیهی ترین وظایف شغلی و کاری مان چیست!