در حاشه جاده های سراسر استان مازندران پر هست از نایلون و پوست خوراکی و ذباله های که هم خود بومیان و هم مسافران رها کردند . واقعا کی میخاد این فرهنگ برای ما جا بیافته که نباید محیط زندگی مون و تخریب کنیم. وقتی حتی مشاغلی مثل کبابی ها و فست فود ها ذباله هاشون و اخر شب در کنار جوی اب یا در زمینهای خالی اطراف محل کسبشون رها میکنند و ظاهرا منتظر یک معجزه هستند که پاکسازی اتفاق بیافته و یا رانندگانی که از گذاشتن یک پلاستیک در خودرو برای جمع اوری ذباله شون دریغ میکنند و ذباله رو از پنجره پرتاب میکنند حتی از این دست اتفاقات مثل کمپین پاکسازی دیگر جوابگوی محیط زیستمون نیست . به نظر باید محیط بان ها در کوچه و خیابون و جاده ها و محل های عمومی حضور داشته باشند و افراد مخل محیط زیستو بلافاصله جریمه کنند . و یا برخورد های جدی تری انجام بدهند.
امروزه ماشین های نظافتی برای سواحل هست که خیلی راحت ساحل رو تمییز میکنه ،به نظرمن اگه اونهارو تهیه کنن خیلی بهتر خواهد بود تا اینکه سالی یه بار با همچین برنامه های نمایشی که البته خوب هستن اما اثرشون ماندگار نیست ساحل تمیز داشته باشیم.
این حرکتهای نمایشی همراه با سلفی گیری و نمادین خوبه ولی راه به جایی نمی بره.
اصل اینه که بایستی فرهنگ سازی بشه مهمترین ارگان هم صدا و سیما و اموزش و پرورش(کودکستان و ابتدایی) هست که آیندگان را به پاکسازی محیط زیست ترغیب بکنه و اموزش بده.
البته در بسیاری کشورها جریمه های سنگین برای ریختن زباله در محیط وجود دارد. سرمنشا موضوع بایستی اصلاح بشه.
الان نه تنها دره ها، دشتها و سواحل به طرز فجیعی با زباله آلوده شده بلکه مناطق مرتفع و کوهها نیز که مهمانان خاصی دارند، در امان نمانده اند.