موضع‌گیری یکی از عوامل سازنده سریال موسی (ع) این نگرانی را به وجود آورده که اشتباه فنی بزرگ و بسیار هزینه‌ای که در جریان ساخت فیلم محمد (ص) رخ داد، در جریان سریال موسی (ع) تکرار شود و هزینه‌ای بسیار کلان را به دنبال داشته باشد؛ هزینه‌ای که با محدودیت اعتبارات نهادهای تولیدکننده در ایران همخوانی ندارد و حتی در هالیوود نیز مرسوم نیست.
به گزارش «تابناک»؛ با جدی شدنِ تولید سریال موسی (ع) نوشته مرحوم فرج الله سلحشور که قرار است به تهیه کنندگی احمد میرعلایی و کارگردانی جمال شورجه ساخته شود، موضع گیری‌های عوامل این سریال آغاز شده که تا حدودی وضعیت این پروژه را مشخص می‌کند.
در همین راستا مجید میرفخرایی طراح صحنه و لباس درباره این پروژه گفته است: «مشغول تحقیق درباره طراحی پروژه تلویزیونی موسی هستم که قرار است در شهرک دفاع مقدس در ادامه دکورهای سریال حضرت یوسف در فضای وسیعتری دکورهای آن ساخته شود. گروه وسیعی را برای کار آماده کرده ام تا بزودی ساخت را شروع کنیم.»
شهر مکه به طور کامل برای فیلم «محمد» (ص) ساخته شد!
طراح صحنه سریال «در چشم باد» درباره جزییات دکورهای سریال موسی توضیح داد: «این پروژه حدود ۳۰۰ لوکیشن دارد که اصلی ترین آن در شهرک دفاع مقدس و ساخت سوله به شکل داخلی است. در سریال حضرت یوسف از سوله های خارج از شهرک استفاده کردیم که متاسفانه تغییر کاربری داده شد و فضای داخلی قصرها از بین رفت ولی این بار تصمیم بر ساخت سوله برای دکورهای ماندگار داریم.»
میرفخرایی در پایان درباره طراحی لباس های این سریال نیز عنوان کرد: «حدود سه هزار دست لباس پیش بینی شده است که برای خرید پارچه به هند می رویم که تنوع زیادتری در پارچه دارد و ارزان است. همچنین ساخت وسایل صحنه هم زمان‌بر است و بزودی طراحی آن شروع می شود.»
هرچند میرفخرایی تجربیات ارزشمندی در حوزه طراحی صحنه و لباس دارد اما این موضع گیری در کنار ترکیب تهیه کننده و کارگردان این سریال، نگرانی‌ها را درباره ساخت یک سریال پرهزینه و غیرجذاب افزایش داده است. یکی از مهم ترین علل پرهزینه بودن پروژه های تاریخی، ساخت دکورهای عظیم برای این سریال‌هاست و این رویکرد عمدتاً در ایران پیگیری می‌شود و مدلی تاریخ گذشته است.
تصاویر ساخت لوکیشن‌ها و لشکرها در بازی «تاج و تخت»
در اکثر پروژه‌های کنونی که نیاز به دکورهای عظیم یا حضور سیاهی لشکر است، از پرده آبی استفاده می‌شود و در ادامه با تکنولوژی موجود در نرم افزارهایی چون زی براش، مایا، افترافکت و نیوک، صحنه و شمار سیاه لشکرهایی که باید در صحنه قرار بگیرد، طراحی گرافیکی شده و به صحنه افزوده می‌شود.
اینکه برای یک فیلم سینمایی چند هزار دست لباس پیش بینی شود و برای خرید پارچه به هند سفر کنند، مدل های پرهزینه و دور از منطق است. ایجاد 300 لوکیشن نیز دور از منطق و تدبیر است و همانگونه که اشاره شد، روش‌هایی مطرود است، چرا که با هزینه بسیار اندک در حوزه دیجیتال به نسبت هزینه بسیار کلان تولید لباس و لوکیشن، می‌توان کل این پروژه را تولید کرد.
برای مقایسه می‌توان به سریال «بازی تاج و تخت» اشاره کرد که عمده صحنه های آن با نرم افزار نیوک طراحی و پیاده سازی شده و اساساً دکورهای عظیمی در کار نیست. بنابراین اگر عوامل این سریال به تکنولوژی روزِ سینما مسلط نیستند و حتی نام بسیاری از نرم افزارهای فعال در این صنعت را نیز نشنیده‌اید، می‌توانند پروژه را به اشخاصی واگذار کنند که با تسلط بر این تکنولوژی ها، می‌توانند سریال‌هایی از این جنس را با هزینه‌ای به مراتب کمتر خلق کنند.
این اشتباه متاسفانه پیش از این در جریان فیلم سینمایی «محمد» (ص) ساخته مجید مجیدی نیز رخ داد و شهر مکه و مدینه به شیوه دوران قدیم در زمینی به وسعت 220 هکتار ساخته شد و در همین راستا زمینی وسیع خریداری و عملیات عمرانی گسترده‌ای صورت گرفت و در نتیجه هزینه تولید فیلم «محمد» (ص) به شدت افزایش یافت.
بنابراین باید از اشتباه فنی بزرگی که تیم مجیدی در جریان آن پروژه انجام داد درس گرفت و مسئولان تلویزیون مانع از هدر رفتن میلیاردها تومان برای صدها دکور و تولید هزاران دست لباس در جریان تولید سریال «موسی» شوند. باور کنیم تکنولوژی روز قابل استفاده است و سینماگران ایرانی می‌توانند این تکنولوژی را فرا بگیرند.
برای درک بهتر، بخشی از پشت صحنه دیجیتال سریال بازی تاج و تخت را ببینید:
پول زیاده .بزار برن بخرن 
...گفت سه هزار