حواله ارزی عبارت است از نوعی دستور پرداخت، که به موجب آن، یک بانک یا مؤسسه مالی به تقاضای مشتری یا دارنده یک حساب بانکی، به یکی از از بانک‌های کارگزار خود در خارج از کشور، حواله‌ای را صادر می‌کند و از آن موسسه می‌خواهد مبلغ حواله را به ذینفع آن، پرداخت نماید.
حواله‌های ارزی به دو گروه حواله‌های صادره و وارده تقسیم می‌شوند. امروزه حواله‌های ارزی از طریق شبکه جهانی سوئیفت انجام می‌شود.
جهت ارسال ارز از طریق یک بانک به حساب فرد یا شرکت در بانک مقصد از حواله ارزی استفاده می گردد.
در همه این روش‌ها، ارسال کننده پول ابتدا از اینکه بانک مقصد دارای کد رهگیری یا سوییفت معتبر است اطمینان حاصل کرده و سپس واحد پول ارسالی را تعیین می کند و معادل آن را بر مبنای واحد پول بانک مبدا جهت ارسال حواله تحت عنوان حواله رمیت تحویل بانک می دهد.
حواله‌های فوق از طریق بانک ثالثی ( که بر مبنای واحد پول ارسالی متغیر است) به بانک مقصد می‌رسد و بسته به نوع حساب شخص یا شرکت در بانک مقصد به واحد پول رایج تبدیل شده و یا در حساب ارزی وی/شرکت ثبت می شود.
حواله ارزی به دو نوع T/T و D/D از لحاظ نحوه و زمان انتقال ارز تقسیم می شود:
1- T/T مخفف(Telegraphic Transfer) در این روش انتقال ارز به صورت سریع در وجه ذینفع از طریق شبکه سویفت انجام می شود.
2- D/D مخفف(Demand Draf) این روش در واقع به مفهوم پرداخت یک حواله/برات ارزی به تاریخ آینده است و متعهد تحویل مقدار مشخصی ارز به ذینفع در آینده را می پذیرد.
این نکته گفتنی است حواله T/T در سیستم صرافی پیوست به نام حواله مستقیم و حواله D/D به نام حواله غیر مستفیم شناخته می شود.
همچنین به هر یک از این عملیات کارمزدی تعلق می گیرد که در مورد T/T معمولا کارمزد بیشتری دریافت می شود.
منبع: میزان
