آمارهای مربوط به بودجه خانوارهای شهری نشان می دهد که بخش مسکن و هزینه های مربوط به آن، حدود 50 درصد از درآمدهای خانوارهای دهک اول (ضعیف ترین قشر جامعه) می بلعد و شاید این یکی از عوامل جدی در فقر این خانوارهاست. از آنجا که دولت به دنبال رفع فقر است شاید تولید مسکن های ارزان قیمت تا حدودی مرهمی باشد بر این موضوع اما آمارها نشان از آن دارد که گویا هدف وزیر مسکن با اهداف دولت متفاوت است!
به گزارش تابناک اقتصادی، هنگامی که دولت دوزادهم اولین لایحه بودجه خود را که مربوط به دخل و خرج سال 97 بود به مجلس تقدیم می کرد، رئیس جمهور روحانی یکی از اهداف این لایحه را رفع فقر عنوان نمود. البته رفع فقر موضوعی نبود که دولت تدبیر و امید برای اولین بار بر روی آن دست گذاشته باشد بلکه این موضوع از آغاز مناظره های انتخاباتی سال 92 همواره عنوان شده و وزیران دولت تدبیر و امید باید هر آن گونه که می توانستند در این زمینه قدم هایی را بر می داشتند.
هنگامی که به آمارهای مربوط به گزارش بودجه خانوارهای شهری که توسط بانک مرکزی تهیه و منتشر می شود رجوع کنید به این نکته پی خواهید برد که عمده ترین مشکل دهک های پایین جامعه که از اقشار ضعیف جامعه محسوب می شوند، مسکن و هزینه های مربوط به آن می باشد. به عنوان نمونه در سال 95 هنگامی که بودجه خانوارهای شهری را ورق بزنید و هزینه های مربوط به مسکن را مرور کنید متوجه خواهید شد که حدود 50 درصد از هزینه های خانوارهای شهری دهک اول (ضعیف ترین قشر جامعه) مربوط به بخش مسکن می باشد و 50 درصد باقی مانده نیز صرف خوراک، پوشاک، حمل و نقل و ... این خانوارها می شود. نمودار زیر نشان دهنده سهم هزینه های مسکن از کل هزینه خانوارهای شهری در دهک های مختلف جامعه، در سال 95 می باشد.
آن گونه که این آمار نشان می دهند شاید عمده ترین مشکل مردم دهک های پایین جامعه هزینه های مربوط به بخش مسکن می باشد و اگر هزینه های این بخش کاهش یابد شاید آن ها بتوانند هزینه کاهش یافته را بر روی سایر هزینه های مربوط به خوراک، پوشاک، حمل و نقل و ... بیافزایند و تا حدودی بتواند از فقر نجات یابند. این کار نیز با تولید مسکن ارزان و در توان خرید مردم امکان پذیر خواهد بود. موضوعی که وزیر مسکن دولت یازدهم و دوازدهم کلاً به آن اعتقادی نداشته و اگر هم گاهاً از آن صحبتی به میان می آورد، شاید تنها در جهت دلخوشی رئیس جمهور باشد. آمارهای بخش مسکن در این سال ها آن قدر افتضاح بوده است که حتی در روز رای اعتماد مجلس به وزیر راه و شهرسازی، حسن روحانی هم که قرار بود از وزیر خود دفاع کند نتوانست به سادگی از کنار این موضوع بگذرد و گفت: آقای آخوندی وزیر بسیار فعالی بودند البته در بخش مسکن ما نتوانستیم به توافق نهایی با یکدیگر برسیم و در دولت دوازدهم اولین چیزی که از ایشان به جد خواهم خواست مسئله مسکن است.
آمارهای اعلامی سازمان برنامه و بودجه نشان می دهد که در سال 91 میزان تولید مسکن شهری و روستایی به ترتیب حدود 820 هزار واحد و 153 هزار واحد بوده است. برای سال 95 میزان تولید مسکن شهری و روستایی به ترتیب به 330 هزار واحد و 70 هزار واحد کاهش یافته است. این در حالی است که در اهداف تعیین شده بود که در سال 95 حدود 680 هزار واحد مسکن شهری و 200 هزار واحد مسکن روستایی تولید شود. وزارت راه و شهرسازی نه تنها عملکرد ضعیفی در این زمینه نسبت به سال 91 از خود به جا گذاشته است بلکه از اهداف تعیین شده برای سال 95 نیز بسیار عقب مانده است.
حال که آمار بانک مرکزی گواه این را می دهند که مسکن و هزینه های مربوط به آن حدود 50 درصد از درآمدهای دهک های پایین جامعه را می بلعد و روز به روز آن ها را فقیرتر می کند، باید از رئیس جمهور پرسید که شما که به دنبال رفع فقر می باشید و در شعارها و مناظره های انتخاباتی خود بارها به این موضوع اشاره نموده اید برای تولید مسکن ارزان قیمت در سال 97 چه برنامه ای دارید؟ آیا عباس آخوندی وزیر راه و شهرسازی که متولی بخش مسکن نیز می باشد اهدافش با اهدافی که شما تعیین نموده اید در این مدت همسو بوده و گامی را در راستای تولید مسکن ارزان قیمت تر برداشته است یا خیر؟ شاید جواب این سئوال را بتوان از آمارها و نارضایتی شما در این زمینه از وزیر راه و شهرسازی در روز رای اعتماد مجلس به دست آورد!
