کرم رضا پیریایی در یادداشتی با عنوان «به خبر خوب آری می گویم» نوشت:
پژوهش های مختلف جامعه شناسی نشان می دهد که کارایی و توان افراد از جمله شهروندان کشورمان پس از شنیدن اخبار بد، به نحو چشمگیری کاهش می یابد، در صورتی که همین افراد پس از دریافت اخبار خوب و امیدوار کننده، با توان و انگیزه ای بیشتر به فعالیت می پردازند.
همه به خاطر دارند در روزگار دفاع مقدس و در ایامی که عملیات ظفرمند صورت می گرفت، در پشت جبهه ها، در شهرها و روستاهای ایران، موجی از شادی و تلاش برای تداوم پیروزی ها، اوج می گرفت و حماسه آن روزها، در اذهان مردم ماندگار می شد. خاطره جشن ملی در آزادسازی خرمشهر و دیگر شهرهای اشغال شده و یا خاطره بازگشت پیروزمندانه آزادگان و تأثیر این خبرها بر جامعه ایرانی را از یاد نمی بریم.
جامعه ایران، در مقطع حساس کنونی نیز که چندی است با کارشکنی ها و فشارهای مختلف روبه رو شده است، تشنه شنیدن و خواندن خبرهای خوب است. خبرهای امیدبخش، پیش برنده و احیاگر. بی تردید خبرهای خوب، انگیزه جامعه را برای ساختن آینده، ترمیم زخم ها و گره گشایی از مشکلات، ارتقا می دهد و رفع موانع را تسهیل و تسریع کند.
اگر چه نمی توان از این مفهوم که مالکان اخبار و اطلاعات مردمند، به آسانی عبور کرد، اما در سال های اخیر و با اجرای سبک های غربی اطلاع رسانی، تمرکز اخبار سیاسی، اقتصادی و اجتماعی در رسانه های داخلی بر بزرگنمایی ناکامی ها و نقص ها بوده است و مردم کمتر اخبار توانمندی ها و فرایندهای پیش‌برنده را شنیده اند.
در الگوهای غربی مدیریت رسانه ها، اخبار ناگوار یا به اصطلاح «بد نیوز» ارزش خبری بیشتری دارند و به تعبیری «گود نیوز» محسوب می شوند. اما آیا نمی توان نگاهی بومی و مبتنی بر نیاز و انتظار جامعه ایرانی را در این مفاهیم گنجاند؟
این روزها خبرهای مربوط به دستاوردهای علمی در زمینه های نانو فناوری، سلول های بنیادی، پزشکی هسته ای، خوداتکایی در صنایع دفاعی، پیشرفت در میزان تولیدات کشاورزی، افزایش تولیدات فرهنگی و رسانه ای، رشد چشمگیر گرایش جوانان به مراسم و مناسک مذهبی از قبیل اعتکاف و یا شرکت در اردوهای جهادی و پیشرفت های چشمگیر در نظام سلامت ایرانیان و ... را در روزنامه ها، سایت ها، شبکه های اجتماعی و حتی در صداوسیما کمتر می شنویم.
در این سال ها، مردم نقش و جایگاه خود در تحولات کشور، خاصه پیشرفت ها و گشایش های اقتصادی را کمتر در رسانه ها مشاهده کرده اند و اگر هم در مواردی با خبری خوب مواجه بوده اند، حس خوب آن اخبار در لابه لای اخبار منفی و تخریبی و ناکارآمدی ها و بی مسئولیتی ها گم شده است.
پیشرفت ایران اسلامی در سایه امید و کوشش همه ایرانیانی است که خبرهای موفقیت و دستاوردهای انقلاب اسلامی با انگیزه های مختلف از آنها دریغ شده است. انتقال و بازگویی اخبار خوب برای مردم، البته به معنای سکوت در برابر کاستی ها و نارسایی ها نیست، اما نقدها نیز باید دلسوزانه، کارشناسانه و تؤام با ارائه راهکار باشد.
مسؤولیت آگاهی بخشی رسانه ها و وظیفه نظارت مردم بر مدیران و کارگزاران نظام به وسیله رسانه ها، نافی توجه ویژه به خبرهای خوب و انعکاس آن در جامعه نیست و می توان گفت که تولید و انتشار اخبار خوب باید به عنوان یک مسؤولیت در نظام رسانه ای باید مورد توجه قرار گیرد.
با این امید که پویش خبر خوب، به پیشرفت کشور بینجامد، به پویش خبرخوب آری می گویم.
