دکتر حسن روحانی در جریان رقابت‌های انتخابات ریاست جمهوری با مردم درباره افزایش قیمت ارز سخن گفت و ضمن انتقاد از افزایش قیمت ارز در دوران دولت احمدی نژاد به علل آن اشاره کرد؛ عللی که اکنون باید پرسید برای این دوران نیز صادق است؟
به گزارش «تابناک»؛ سیاستهای تثبیت قیمت‌ها و کنترل بازار ارز در دولت‌های نخست روئسای جمهور ایران در دستور کار قرار می‌گیرد اما با توجه به اینکه چنین روشی به جمع شدن فنر و شکل گیری قیمت کاذب ارز منجر می‌شود، در دولت دوم روئسای جمهور ایران شاهد افزایش چشمگیر قیمت ارز بوده ایم.
پس از ثبات نسبی قیمت ارز در دولت نهم، در دولت دهم که دولت دوم احمدی نژاد بود، قیمت دلار تا 3400 تومان بالا رفت و با روش‌های غیراقتصادی بازار کنترل شد. اکنون پس از ثبات نسبی قیمت ارز در دولت یازدهم، در دولت دوازدهم شاهد جهش فنر ارز هستیم و این بار نیز همان سیاستهای دولت احمدی نژاد برای کنترل بازار ارز در دستور کار قرار گرفت که طبیعتاً به کنترل موقت ارز منتهی شد و شاهد افزایش مجدد قیمت ارز بودیم.
دکتر حسن روحانی در جریان انتخابات ریاست جمهوری برای دولت دوازدهم، موضع گیری‌های قابل تاملی درباره علل افزایش قیمت ارز داشت که اکنون بسیاری از منتقدان سیاستهای اقتصادی دولت کنونی این پرسش را مطرح میکنند که آیا عللی که روحانی درباره افزایش قیمت ارز در آن سخنرانی‌ها مطرح کرد، به شرایط کنونی نیز قابل تسری است؟
روحانی در بخشی از سخنرانی انتخاباتی‌اش درباره علل افزایش قیمت ارز گفت: «مشکل کجاست؟ مشکل عدم مشورت، مشکل خودشیفتگی، مشکل عدم استفاده از ابزار علمی برای اداره کشور، مشکل بی‌ثباتی‌ها، این ثباتی چگونه به مردم اطمینان خواهد داد، آرامش خواهد داد؟ مردم مدیریت، مدیریت کارآمد؛ مردم ثبات، مردم آرامش، قدرت آینده و قدرت آینده نگری می‌خواهند...»
نظرتان درباره سخنان رئیس جمهور چیست؟ آیا با دکتر روحانی هم‌نظر هستید؟
مشکل ناتوانیست - مشکل سپردن پست های تخصصی به فک و فامیل و دوست و آشنا و هم حذبی است- مشکل بی اراده گیست - مشکل خودخواهیست - مشکل پشت پرده هاست - مشکل رانت و ویژه خواریست - مشکل اعتماد ما به شماست 
خیر مشکل اصلی شعارهایی است که افرادی مانند شما مرتبا سر می دهید شعارهایی مانند مرگ بر آمریکا مرگ بر اسرائیل مرگ ..... و اسرائیل را از روی کره زمین محو می کنیم بزودی در کاخ سفید دفتر فلان تشکیل می دهیم و امثالهم و بعلاوه مداخله مستقیم و غیر مستقیم در امور داخلی دیگر کشورها. 
