دختران و پسر مردی که به‌خاطر بدبینی همسرش را به قتل رسانده بود، پدر را به شرطی که هرگز به دیدار آنها نرود بخشیدند.
به گزارش شرق، فرزندان مقتول که بعد از مرگ مادر با هم زندگی می‌کنند، زمانی که با پدرشان روبه‌رو شدند اعلام کردند راضی به قصاص پدرشان نیستند، اما شدت ناراحتی آنها به حدی است که حاضر به زندگی با او هم نیستند. در ابتدای جلسه رسیدگی به پرونده، کیفرخواست علیه متهم خوانده شد و برای متهم که شش سال قبل همسرش را با ضربات چاقو به قتل رسانده است درخواست مجازات شد.
سپس فرزندان مقتول به‌عنوان ولی‌دم در جایگاه حاضر شدند و اعلام کردند پدرشان را می‌بخشند. دختر بزرگ مقتول وقتی در جایگاه حاضر شد، گفت: پدرم به مواد مخدر اعتیاد داشت و خیلی هم بدبین بود و مرتب با مادرم درگیر می‌شد. روز حادثه هم به مادرم شک کرد و در خیابان او را با چاقو زد و کشت. مادرم زن خوبی بود. او بسیار پاکدامن بود و خیلی هم ما را دوست داشت و به‌خاطر اینکه از ما حمایت کند و کنارمان باشد، هر‌کاری می‌کرد، اما پدرم مرد خشنی بود و مادرم را اذیت می‌کرد. بعد از اینکه مادرم کشته شد، من، دو خواهر و برادرم را برداشتم و با خودم به شهر دیگری بردم. ازدواج کردم و الان همه همان‌جا با هم زندگی می‌کنیم. با اینکه ازدواج کرده‌ام، اما با همسرم شرط کردم که باید از خواهران و برادرم نگهداری کنم و او هم قبول کرد و حالا هم من آنها را بزرگ می‌کنم و تا زمانی که ازدواج کنند با من خواهند بود.
وی گفت: پدر و مادر مادرم هم خیلی پیر و مریض هستند. آنها هم همین خواسته را دارند، اما چون نتوانستند به تهران بیایند و بیماری اذیتشان می‌کند از من خواستند که درخواستشان را مطرح کنم. من درحال‌حاضر از آنها هم مراقبت می‌کنم و مرتب به آنها سر می‌زنم، اما چیزی که برای ما مهم است این است که پدرم دیگر به سراغ ما نیاید.
این دختر که به‌شدت گریه می‌کرد، گفت: شش سال از ماجرا گذشته و ما هنوز نتوانسته‌ایم با نبود مادرمان کنار بیاییم و از آنجایی که قاتل مادرمان، پدرمان است، مسلما نمی‌توانیم درخواست قصاص او را هم بکنیم، چون پدرمان را هم دوست داریم، اما واقعا هیچ‌کدام از ما در شرایطی نیستیم که با پدرمان زندگی کنیم یا اینکه او را ببینیم، پس درخواست داریم او هرگز به دیدار ما نیاید.
خواهران و برادر این دختر نیز این گفته را تأیید کردند و خواستار این شدند که پدرشان هرگز به شهر محل سکونت آنها نرود. در ادامه متهم در جایگاه حاضر شد و گفت: من از کرده خودم پشیمان هستم. او بچه‌هایش را در آغوش گرفت و خواستار بخشش آنها شد.
با پایان جلسه رسیدگی که در شعبه 2 برگزار شد، قضات برای اینکه درخواست پدر و مادر مقتول را هم رسما داشته باشند، از دادسرای محل اقامت آنها خواستند تا پدر و مادر مقتول را احضار و درباره خواسته آنها سؤال کنند.
حالا اگر این مقتول مظلوم به دادگاه می‌رفت و شرایطش را اعلام می کرد قاضی های محترم مجبورش می کردند که به زندگی برگردد بدون هیچ تضمینی و کمک حرفه ای،در این خون های به ناحق ریخته قوانین و قاضیان چقدر سهیم هستند؟؟؟؟ 