سرانجام فیلم سینمایی «عصبانی نیستم» پس از پنج سال رنگ پرده را دید و در غیرمنتظره ترین افتتاحیه برای نخستین بار اکران عمومی شد و بدین ترتیب، از توقیف درآمد؛ فیلمی که رضا درمیشیان در مقام کارگردانش، برای رفع توقیفش سینمای ایران را بسیج کرد و در شرایطی که این اتفاق هر روز دور از دسترس‌تر از گذشته به نظر می‌آمد، اکنون محقق شده است.
به گزارش «تابناک»؛ ساعت یک بامداد روز جمعه، زمان مرسوم برای برگزاری افتتاحیه یک فیلم سینمایی نیست اما رضا درمیشیان کارگردان به همراه نوید محمدزاده و باران کوثری که نقش‌های اصلی را در فیلم «عصبانی نیستم» ایفا کردند، در سینما کوروش با استقبال گسترده مواجه شدند و جمعیت گسترده‌ای به دیدن فیلمش در نامتعارف‌ترین افتتاحیه سینمای ایران نشستند؛ نامتعارف‌ترین افتتاحیه برای فیلمی که نامتعارف‌ترین شرایط را پشت سر گذاشته و بسیاری گمان می‌کردند با وجود جرح و تعدیل‌ها، هیچ گاه رنگ پرده را نخواهد داد.
«عصبانی نیستم» داستان «نوید» با نقش آفرینی نوید محمدزاده، دانشجوی ستاره‌دار و اخراجی است که برای فراهم آوردن حداقل شرایط زندگی در رویارویی با بی‌اخلاقی‌های جامعه با خود تمرین می‌کند تا «عصبانی» نباشد و در تلاش است تا دختر مورد علاقه اش «ستاره» با بازی باران کوثری را از دست ندهد. در نهایت فیلم به یک تراژدی منتهی می‌شود، ولی این تراژدی در نسخه به نمایش درآمده در جشنواره فیلم فجر وجود نداشت و در نسخه اکران عمومی نیز خبری از آن فینال جنجالی نیست، ولی گویا با تلاش درمیشیان اغلب بخش‌های حیاتی فیلم حفظ شده است.
«عصبانی نیستم» در همان زمان رونمایی در جشنواره فیلم فجر نیز جنجال آفرین بود و به واسطه برخی تهدیدها، شرایط تا لغو اکران این فیلم در کاخ جشنواره فیلم فجر نیز پیش رفت؛ اما با سانسور و حذف سکانس‌های پایانی، در سی و دومین جشنواره فیلم فجر به نمایش درآمد. «عصبانی نیستم!» در شش رشته بهترین بازیگر نقش اول مرد (نوید محمدزاده)، بهترین بازیگر نقش اول زن (باران کوثری)، بهترین تدوین (هایده صفی یاری)، بهترین صدابردار (نظام الدین کیایی)، بهترین صداگذار (محمد رضا دلپاک)، بهترین جلوه‌های ویژه (امیر سحرخیز و کامران سحرخیز) کاندید شده بود که البته این جوایز در نهایت به این فیلم نرسید.
آن گونه که بعداً افشا شد، قرار بوده جایزه بهترین بازیگر به نوید محمدزاده اهدا شود اما شدت گرفتنِ حواشی، باعث شده بود این جایزه به رضا عطاران برسد. عطاران برنده سیمرغ بهترین بازیگر نقش اول مرد در جشنواره سی و دوم فیلم فجر در مصاحبه‌ای کوتاه گفت: «این سیمرغ متعلق به من نیست، زیرا رأی هیأت داوران جشنواره فجر انتخاب نوید محمدزاده به عنوان بهترین بازیگر مرد جشنواره بوده. به همین خاطر این جایزه را متعلق به ایشان می‌دانم نه خودم. همین». این وضعیت باعث شد در دوره‌های بعد از نوید محمدزاده با اهدای دو سیمرغ به نوعی دلجویی شود و این عقبه جذاب جشنواره فیلم فجر است!
«عصبانی نیستم» تاکنون چهار بار تا پای اکران رفته بود؛ اما هر بار به نحوی مانع از این اتفاق شدند و به همین دلیل، وقتی سخن از اکران این فیلم در روز 12 اردیبهشت و تصویب این موضوع به میان آمد، همراه با تردیدهای جدی بود، چون حتی اگر پای قانون احتمالات را پیش کشیده می‌شد، اینکه بار پنجمی برای توقیف در کار باشد، شانس بیشتری نسبت به اکران داشت؛ اما هزینه‌هایی که عدم اکران این فیلم در نوبت چهارم داشت، باعث شد بازی تازه‌ای به راه نیفتد و این فیلم بالاخره اکران عمومی شود.
پس از آخرین نوبت لغو اکران این فیلم سینمایی، 120 سینماگر مشتمل بر مطرح‌ترین چهره‌های سینمای ایران در نامه‌ای خطاب به رئیس جمهور نسبت به وضع موجود سینما انتقاد کردند و نسبت به بى‌اعتبار شدن پروانه نمایش و سانسورهاى چندباره که موجب به وجود آمدن فضاى ناامنى در عرصه سینما و تضییع حقوق هنرمندان مى‌شود، انتقاد کردند؛ نامه‌ای که نشان داد درمیشیان بر خلاف اغلب کارگردانان‌ِ همکارش، تا زمان اکران فیلمش از پای نخواهد نشست و با گذر از فیلمش، به سراغ اثر تازه‌ای نمی‌رود.
نسخه اصلی این فیلم سینمایی که در جشنواره برلین به نمایش درآمد، 110 دقیقه بود اما نسخه‌ای که اکنون در سنیماها به نمایش درمی‌آید 99 دقیقه است؛ بنابراین، دست کم یازده دقیقه از این فیلم سینمایی حذفیات داشته، ولی با توجه به اینکه ممکن است برخی سکانس‌های حذفی با سکانس‌های تازه جایگزین شده باشد، ممکن است میزان ممیزی بیش از یازده دقیقه باشد. سخنان معنادار درمیشیان در افتتاحیه این فیلم که در پردیس کوروش مطرح شده را در تابناک می‌بینید و می‌شنوید.
سرانجام فیلم سینمایی «عصبانی نیستم» پس از پنج سال رنگ پرده را دید و در غیرمنتظره ترین افتتاحیه برای نخستین بار اکران عمومی شد و بدین ترتیب، از توقیف درآمد؛ فیلمی که رضا درمیشیان در مقام کارگردانش، برای رفع توقیفش سینمای ایران را بسیج کرد و در شرایطی که این اتفاق هر روز دور از دسترس‌تر از گذشته به نظر می‌آمد، اکنون محقق شده است.
تبریک به این پیروزی جهانی ... 