روز گذشته، امیر حاتمی، وزیر دفاع کشورمان در صدر هیأتی عالی از مقامات وزارت دفاع وارد دمشق شد و دیدارهایی نیز با همتای سوری خود و همچنین بشار اسد، رئیس جمهور این کشور داشت.
به گزارش «تابناک»؛ سفر وزیر دفاع کشورمان به سوریه مورد توجه گسترده رسانه ها و کارشناسان متعددی قرار گرفته که به نظر می رسد، می تواند ناشی از اهمیت زیاد این سفر در تحولات آتی سوریه باشد.
با این حال، آنچه بیش از هر چیزی این سفر را مورد توجه قرار داد، انعقاد پیمان نظامی جدید میان ایران و سوریه است. در همین زمینه، وبگاه خبری «دبکا فایل» وابسته به محافل اطلاعاتی ـ نظامی اسرائیل روز یکشنبه با انتشار گزارشی نوشت: «امیر حاتمی» وزیر دفاع ایران در رأس یک هیأت بزرگ نظامی برای دیداری دو روزه وارد دمشق، پایتخت سوریه شد و در جریان این سفر یک پیمان دفاعی دوجانبه برای تقویت روابط میان ارتش ایران و سوریه امضا می‌کند.
امیر حاتمی در این باره گفت، علت سفر وی به دمشق، تقویت جبهه «مقاومت» ایران و سوریه است.
این وبگاه وابسته به محافل نظامی اسرائیل، سفر امیر حاتمی به سوریه را واکنش ایران به دیدار هفته گذشته «جان بولتون»، مشاور امنیت ملی آمریکا از اسرائیل دانست.
بولتون در این سفر، خطاب به خبرنگاران مدعی شد، ایران باید نیروهای خود را از سوریه خارج کند؛ اظهاراتی که «سرگئی ریابکوف»، معاون وزیر خارجه روسیه در پاسخ به آن اظهار داشت: «مسکو به حضور ایران در سوریه که به درخواست دولت قانونی دمشق انجام شده است، احترام می‌گذارد».
حال این پرسش مطرح می شود که اهداف عمده و اصلی سفر وزیر دفاع کشورمان چه می تواند باشد و دو کشور از انعقاد پیمان نظامی بلندمدت چه هدفی را دنبال می کنند؟
نخست اینکه سفر وزیر دفاع ایران به دمشق و انعقاد پیمان نظامی میان دو کشور پیامی به چند کشور است؛ در وهله اول پیامی به اسرائیل و آمریکا در مورد اینکه حضور ایران در سوریه و همکاری با دمشق یک همکاری بلندمدت خواهد بود و منحصر در بحران فعلی نخواهد شد؛ در مرتبه بعد، پیامی به روسیه بوده که هرگونه توافق با آمریکا و اسرائیل برای بیرون راندن ایران از سوریه نتیجه نخواهد داد.
دوم؛ با انعقاد این پیمان نظامی اتحاد میان دو کشور رسمیت پیدا خواهد کرد و فشارها بر ایران و دولت سوریه در مورد حضور مستشاری ایران در سوریه کمتر خواهد شد.
سوم: انعقاد این پیمان نظامی منجر به همکاری های بلندمدت دو کشور خواهد شد که در راستای نیازهای استراتژیک آنهاست.
چهارم؛ این پیمان نظامی می تواند مقدمه خروج بخشی از نیروهای تحت هدایت ایران از سوریه باشد؛ با توافق دو کشور و متناسب با وضعیت میدانی جنگ در سوریه. در واقع، با امضای این توافق، تهران و دمشق خودشان تعیین خواهند کرد که چه تعداد از نیروهای تحت هدایت ایران باید در سوریه مشارکت داشته باشند.
پنجم؛ سفر وزیر دفاع ایران به سوریه، حاوی یک پیام مهم به دیگر بازیگران خارجی است مبنی بر اینکه ایران و سوریه، نه تنها دچار شکاف و اختلاف در روابط متقابل نشده اند بلکه در صدد گسترش این روابط نیز هستند و نیروهای همپیمان ارتش سوریه تا هر زمان که ضرورت ایجاب کند در این کشور خواهند ماند.
