به گزارش «تابناک»؛ به رغم آنکه دوستداران محیط زیست و فعالان حیات وحش به شدت با راه اندازی قرقهای اختصاصی مخالفند و نتیجه این دست اقدامات را نابودی حیات وحش و محیط زیست میدانند، مسئولان سازمان حفاظت محیط زیست در دفاع از این اقدام سنگ تمام میگذارند و بر فواید آن تأکید دارند؛ فوایدی که ظاهرا ترجیح میدهند روتوش شده نمایشش دهند!
هم اکنون این فیلم را که مشتمل بر دو فیلم مجزا از بخش سودآور! قرقهای اختصاصی است، تماشا کنید تا بهتر دستتان بیاید درباره چه روتوشی سخن میگوییم.
مدت هاست که حیات وحش کشورمان، شاهد این دست وقایع است؛ وقایعی که هرچند قانونی انگاشته شده، عاملان قانونی کردن آن و همچنین منتفع شوندگان از آن ـ که دایرکنندگان قرقهای اختصاصی هستند ـ ترجیح میدهند پشت پرده بماند و روایت نشود، چون بعید است کسی کشتار گونههای ساکن حیات وحش را ببیند و قانع شود که شکار و دایر کردن شکارگاههای اختصاصی ـ چه نامش قرق باشد و چه شکارگاه ـ به نفع حیات وحش است.
واقعیتی که تنها بخشی از اشکالات منتقدان قرقهای اختصاصی به این اقدام است؛ منتقدانی که در میانشان اسامی پیشکسوتانی چون اسماعیل کهرم، مجید مخدوم، مرتضی شریفی، حسین آخانی و اکبر همدانیان به چشم میخورد که بر این باورند قرقها، تلههایی بزرگ هستند که در آنها آب و علوفه به وفور فراهم آمده و در نتیجه آن، جانوران از زیستگاههای مجاور به سمت آنها جذب میشوند و ویترین پیش روی شکارچیان را خوش رنگ و لعاب و دلچسب میکنند.
ویترینی که برای قرق داران و سازمان، دو منفعت بزرگ دارد؛ نخست اینکه جذب گونهها به آنها را دستمایه ارائه ارزیابیهایی مبنی بر افزایش جمعیت چارپایان قرار میدهند و بعد آنکه بر اساس این افزایش کذایی، نسبت به صدور و فروش مجوز شکار اقدام میکنند و نفع میبرند؛ نفعی که بخشی از آن به جیب قرق داران سرازیر میشود و بخش دیگرش به جیب سازمان میرود؛ همان سازمانی که باید از محیط زیست «حفاظت» کند.
رویکردی که وقتی با انتقاد و اعتراض مواجه میشود، بی ارائه پاسخهای قانع کننده و مستدل، به ذکر همان آمار کذایی درباره افزایش جمعیت چارپایان و مواردی از این دست بسنده میشود، بی آنکه حتی گفته شود، نتیجه غایی فروش پروانههای شکار به اتباع خارجی به قیمت ۱۰ تا ۲۰ هزار دلار برای حیات وحش و محیط زیست کشورمان چیست و آیا قرار است با این درآمدها، حیات وحش از شکار در امان بماند؟!
ابهاماتی که طرح مکررشان در ماههای اخیر موجب شد تا مسئولان به فکر راهکار جدیدی برای اقناع منتقدان بیفتند که از جمله آنها، برگزاری سفرهای تفریحی برای برخی نمایندگان مجلس و خبرنگاران به مقصد برخی قرقهای اختصاصی است؛ سفرهایی که در آنها قرق داران و حامیانشان در سازمان حفاظت محیط زیست میکوشند قرق را اتفاقی مفید و مثبت نشان دهند و بنابراین، ناگزیر از سانسور بخش مهمی از کارکردهای قرقهای شکل گرفته یعنی شکار هستند!
سفرهایی که هرچند در برخی شان اقامت در خانهها و اقامتگاههای بومگردی و گشت و گذار در طبیعت ناب و برخی برنامههای تفریحی هم در نظر گرفته شده، اما هیچ شکارچی و شکاری به نمایش درنمیآید تا مبادا نفیر گلوله و پیرو آن، در خون غلتیدن حیوانی که در زیستگاهش مشغول چراست، خاطر کسی را آزرده نسازد و واقعیت قرقهای شکل گرفته را فریاد نزند.
بخش ناگفته ماجرایی که مسئولان از گسترش آن در آینده نزدیک خبر میدهند و تأکید دارند که در سایه سفرهای ترتیب داده شده، اختلاف نظرها درباره منافع آن برطرف شده و همه بازدیدکنندگان به خوبی قرقها پی بردهاند. کدام بازدیدکنندگان؟ همانهایی که بالقوه میتوانند منتقد ایشان شوند و چوب لای چرخ کارشان بگذارند. آنهایی که خبر ندارند قسمت اصلی قرق به رویتشان نرسیده و از ایشان مخفی نگه داشته شده است؛ آنهایی که نمیدانند از قرق داران و مدافعانشان در سازمان بازی خوردهاند!