علی کفاشیان که این روزها به پایان دوره نایب رئیسی اش در کنفدراسیون فوتبال آسیا نزدیک شده است و جای خود را به کاندیدای بعدی ایران یعنی مهدی تاج ـ البته اگر در انتخابات آتی رای لازم را بیاورد ـ خواهد داد، دیشب در VIP ورزشگاه محل برگزاری دیدار تیم های امارات و هند در ابوظبی حضور یافت و به دیدن بازی این دو تیم پرداخت.
به گزارش «تابناک ورزشی»؛ کفاشیان که سال هاست بازنشسته شده و البته چیزی هم از فوتبال سر درنمی آورد، باید طبق قانون، جایگاهش در هیأت رئیسه فدراسیون را تحویل فرد جوان تر و شایسته تر از خود بدهد و دل از سفرهای رنگین و طولانی و پیاپی فوتبال به اقصی نقاط جهان بکند، به تازگی از مسئولیت کمیته فوتسال کناره گیری کرده تا با خیال راحت روزهای بازنشستگی اش را در پروازهای لاکچری و فرست کلاس به شرق و غرب آسیا بگذراند و به اعتراف خودش حق مأموریت های دلاری دندان گیری هم به جیب بزند.
کفاشیان که قرار بود یکی از نفرات مستعفی در مجمع لغو شده دیروز فدراسیون فوتبال باشد، حالا با موفقیت در تعویق مجمع قانونی فدراسیون، دوره گردش های خارجی اش را تمدید کرده و فعلا بدون دغدغه در دوبی و ابوظبی و العین و شارجه، با کت و شلوارهای رنگارنگ و شیک، شکار عکاسان می شود.
رئیس سابق و همیشه خندان فدراسیون فوتبال، طی دو روز اخیر در تمرین ملی پوشان ایرانی هم دیده شده بود و اتفاقا به همراه دبیرکل سابق خود و سرمربی تیم ملی جلساتی نیز در طول تمرین روز گذشته ملی پوشان برگزار کرده بود. کفاشیان از آن دسته مدیرانی است که شاید در بسیاری از دقایق یک مسابقه فوتبال هر چند حساس به جریان بازی و زمین مسابقه نگاه نمی کند و مشغول امورات شخصی و صفحه گوشی همراهش می شود. لابی کردن، تخصص کفاشیان است و او فعلا قول داده برای رأی آوردن تاج، همه ارتباطاتش را به کار خواهد گرفت؛ هر چند او این وعده ها را به علی آبادی و سعیدلو که خواستار اشغال یکی از صندلی های هیأت اجرایی ای اف سی شد هم گفته بود، از حرف تا عمل علی کفاشیان فاصله کمی نیست و نباید روی مصاحبه های او چندان حساب باز کرد، چون شوخی و جدی این دونده سابق هم قابل تشخیص نیست.
پیش از این، برخی اهالی فوتبال با استدلال افزایش قدرت فوتبال ایران در معادلات مدیریتی کنفدراسیون فوتبال آسیا، صعود کفاشیان به مدارج بالای ای اف سی را برای کشورمان مثبت و ارزنده تلقی می کردند؛ اما وقتی نگاهی به پرونده های بزرگی چون بازی با تیم های عربستانی در کشور ثالث و انتخاب عجیب مرد سال آسیا و البته ناداوری در بازی حساس جام ملت های 2015 استرالیا مقابل عراق به یاد می آوریم، به دلیل اتهامات کی روش علیه وی بیشتر پی می بریم.
مشخص نیست، این همه رنج دوری از خانواده برای کفاشیان و همچنین غیبت های طولانی او در اتاقش در فدراسیون چه امتیازی برای فوتبال ایران داشته است اما همین قدر می دانیم، هر وقت پای دفاع از منافع ملی و لابی برای گرفتن پوئنی برای کشورمان بی میان آمده، کاری از دست کفاشیان ساخته نبوده و او به جز کسب عنوان فدراسیون نمونه در دوره ریاستش، همراهی رئیس بحرینی فوتبال قاره در مراسم مختلف و البته پذیرش یک ساعت سوییسی بسیار گرانقیمت از دست بلاتر رئیس متخلف و بازداشت شده قبلی فیفا، دستاوردی برای فوتبال کشورمان نداشته است.
تکلیف ما با مدیرانی که از پله های نردبان نمایندگی ایران در تشکیلات بین المللی بالا می روند و سپس از قدرت فرامرزی شان به جای کسب امتیاز به سود کشور، به عنوان اهرم تهدید غیرمستقیم به تعلیق نهادهای داخلی استفاده می کنند، چیست؟ کسی که به اجرای هیچ دستور و تصمیم مقامات ورزش یا حتی مجلس کشور مقید و متعهد نیست و حالا حالاها نمی خواهد دل از صندلی دوست داشتنی اش بکند.
او و امثال او میدان را مهیای تاخت و تاز دیده اند و کسی را حریف قدرت خود نمی بینند و حاضر نیستند، فرصت را کمی هم به جوانان شایسته تر از خود بدهند. کفاشیان این روزها سردمدار گروهی از مدیران بازنشسته فوتبال از جمله فریدون اصفهانیان و حیدر بهاروند و بقیه پیرمردهاست که با کپی برداری از روی دست استاد، نفس کش می طلبند و میزشان را محکم چسبیده اند. گویا کم کم باید باور کنیم که این گروه خود را مترادف «فوتبال ایران» پنداشته اند و با اعمالشان این پیام را مخابره می کنند که «دیگ فوتبالی که برای ما نجوشد، سرِ ...»
نویسنده: بهنام شریفی
واقعی.......
