گفتگو با فرشته نجات تنها بازمانده بوئینگ ۷۰۷

اولین کسی بود که پس از حادثه برای هواپیمای بوئینگ ۷۰۷ در فرودگاه فتح خود را به محل حادثه رساند و جان یک نفر از سرنشینان را نجات داد؛ نامش مهرداد راضی است، ۲۸ سال سن دارد و مسئول پروژه‌های ساختمانی یا مهندس پروژه است.

به گزارش «تابناک» راضی در گفتگو با خبرنگار ایسنا از لحظه وقوع حادثه می‌گوید که با صدایی مهیب و بلند شدن دود متوجه آن شد و ادامه می‌دهد: ساعت حدود هشت و ۲۰ دقیقه بود که صدا را شنیدم، سریع به سمت محل بلند شدن دود دویدم و دیدم که هواپیما وارد شهرک مسکونی شده و دو ویلا را تخریب کرده است.

راضی می‌گوید: هر چه داد زدم کسی جوابم را نداد، به همین خاطر از روی دیوار به داخل ویلا رفتم، دیدن هواپیمایی با آن عظمت آن هم در حالی که روی زمین افتاده و آتش گرفته خیلی عجیب و وحشتناک بود، هواپیمای بوئینگ ۷۰۷ شوخی که نیست آن هم هواپیمایی که در حال سوختن است.

وی می‌افزاید: از همان لحظه تصمیم گرفتم بر احساسم غلبه کنم و هر طور شده کاری انجام دهم، داد زدم تا اگر کسی زنده باشد صدایم را بشنود و به سراغش بروم، یک نفر صدایم را شنید و من را متوجه خودش کرد، به سمتش که رفتم دیدم در یک سوراخ تقریباً ۵۰ سانتیمتری که در بدنه هواپیما ایجاد شده بود گیر کرده است، در آن لحظه هواپیما هیچ راه ورودی نداشت و آن عکس‌هایی که منتشر شده مربوط به بعد از حضور نیرو‌های امدادی است که به وسیله قیچی بدنه هواپیما را باز کرده‌اند.

راضی خاطرنشان می‌کند: به آن فرد گفتم دستت را به من بده که گفت: نمی‌توانم به همین خاطر به زحمت و از کمر او بیرون کشیدم، دو نفر دیگر را در همان حین دیدم که داخل هواپیما افتاده بودند، اما تکان نمی‌خوردند.

وی می‌گوید: وقتی این سرنشین هواپیما بیرون آمد مقداری هوشیاری داشت و با همان حال به من گفت که هنوز ۱۵ نفر داخل هستند، او را به یک محل امن بردم تا اگر انفجاری رخ داد آسیب نبیند بعد از آن خواستم برای نجات بقیه به داخل هواپیما بروم، اما راهی وجود نداشت، تنها فکری که در آن لحظه به ذهنم رسید این بود که برق و گاز ویلای محل حادثه را قطع کنم تا انفجاری رخ ندهد، چون دماغه هواپیما به داخل خانه رفته بود.

راضی اضافه می‌کند: چند لحظه بعد متأسفانه آتشی که دور هواپیما بود زبانه کشید و بیشتر شد، در همان حین کم‌کم بقیه هم سر رسیدند و تقریباً ۱۰ دقیقه بعد از حادثه بود که نیرو‌های امدادی هم آمدند.

وی می‌گوید: ناراحتم از اینکه نتوانستم افرادی بیشتر به خصوص آن دو نفری که دیدم را نجات دهم، نمی‌دانم شاید هم زنده نمانده بودند، اما در هر حال این در ذهنم هست که کاش توانسته بودم کمک بیشتری کنم.

راضی در خصوص فیلمی که از آن لحظات گرفته هم می‌گوید: برخی به من ایراد گرفتند که چرا در آن لحظه فیلم گرفتی، همینجا می‌خواهم بگویم که آن فیلم را با هدف اینکه هویت فرد نجات یافته زودتر مشخص شود گرفتم، چون بالاخره تا مشخص شود چه کسی زنده مانده و کجاست طول می‌کشد.

وی اضافه می‌کند: برای جذب فالوئر و این چیز‌ها آن فیلم را نگرفتم؛ چون نه اهل خودنمایی هستم و نه نیازی به فالوئر دارم و هدفم فقط همان بود که شخص نجات یافته زودتر شناسایی شود و صحنه آن لحظات هواپیما که در چه شرایطی فرود آمده باقی بماند.

راضی ادامه می‌دهد: از وقتی رسیدم تا حدود ساعت ۱۱:۳۰ دقیقه در آنجا بودم و به نیرو‌های امدادی کمک کردم، در آنجا خلبانی به من گفت که شهامت به خرج داده‌ای و نزدیک صحنه رفته‌ای شاید اگر ما بودیم نمی‌رفتیم.

وی در مورد شخصی که توسط او نجات پیدا کرده هم می‌گوید: بعد از اینکه به بیمارستان شریعتی منتقل شد برای عیادتش رفتم، اما به داخل راهم ندادند، بعد هم گویا به تهران منتقل شده است، دوست داشتم باز هم ببینمش، ولی در هر حال خوشحالم که نجات پیدا کرد البته کاش توانسته بودم بقیه را هم نجات دهم.