معاون دانشجویی و فرهنگی وزارت بهداشت گفت: راه اندازی مرکز آموزش عالی توسط بخش خصوصی مصوبه شورای عالی انقلاب فرهنگی است، وزارتین علوم و بهداشت فقط دستورالعمل آن را تنظیم می کنند.
به گزارش مهر، دکترمحمدرضا فراهانی درباره خصوصی سازی دانشگاههای علوم پزشکی گفت: راه اندازی مراکز آموزش عالی توسط بخش خصوصی، مصوبه شورای عالی انقلاب فرهنگی بوده و از عمر آن دو دهه می گذرد.
وی ادامه داد: در واقع راه اندازی مراکز آموزش عالی توسط بخش خصوصی، مصوبه وزارتین علوم و بهداشت نیست، بلکه یک منشاء قانونی دارد و وزارتخانه ها باید دستورالعمل آن را تنظیم کنند.
معاون دانشجویی و فرهنگی وزارت بهداشت افزود: در دانشگاههای علوم پزشکی اوضاع مانند وزارت علوم نیست، وزارت علوم مجوز حدود ۶۰۰ الی ۷۰۰ مرکز آموزش عالی غیرانتفاعی را صادر کرده که چندتایی از آنها فعالیت نمی کنند و حدود ۳۰۰ الی ۴۰۰ موسسه فعال هستند.
وی ادامه داد: اما در علوم پزشکی تنها یک دانشگاه علوم پزشکی خصوصی در مشهد فعال بوده و یک دانشگاه دیگر نیز در آمل فعال است که هم رشته های علوم پزشکی و هم رشته های دیگر دارد.
فراهانی با بیان اینکه سرمایه گذاری در حوزه آموزش عالی پزشکی، توجیه اقتصادی ندارد، افزود: اگر کسی بخواهد دانشکده پزشکی راه اندازی کند و دستورالعمل را رعایت کرده و یک بیمارستان ۵۰۰ تختخوابی راه اندازی کند، در این بیمارستان مگر چه تعداد می توان دانشجو جذب کرد تا بتواند پاسخگوی سرمایه ای باشد که برای این بیمارستان صرف شده است.
معاون دانشجویی و فرهنگی وزارت بهداشت یادآورشد: برای همین من معتقدم اگر دستور العملها و قانون درست اجرا شود و بخش خصوصی امکانات لازم را ایجاد کند، دادن مجوز (برای راه اندازی دانشگاه علوم پزشکی خصوصی) اشکال ندارد و برای اینکه بفهمیم که این تصمیم گیری درست است یا نه باید به تجربه های سایر کشورها نگاه کنیم.
وی ادامه داد: در دنیا اکثر دانشگاهها خصوصی بوده و دولت برای افراد کم بضاعت، از دانشگاهها خدمات خریداری می کند، کشور ما با وجود اینکه مشکل دارد، در سال، ۲۰ هزار میلیارد تومان هزینه آموزش عالی می کند، این هزینه چقدر هدفمند است؟ چقدر این مدرک هایی که افراد می گیرند، برای آنها کارایی داشته و در اقتصاد کشور استفاده می شود؟
فراهانی افزود: چرا این اتفاق رخ می دهد؟ برای اینکه پولی بابتش پرداخت نمی شود، اما وقتی پول بابت تحصیل پرداخت شود، فرد بررسی می کند که این مدرک چقدر به درد وی می خورد و چقدر از آن می تواند استفاده کند.