در روزهایی که سیلاب، مناطق وسیعی از کشورمان را در برگرفته و خطر بروز آن در پایین دست رودها رفع نشده، جای خالی جامعه دانشگاهی به شدت مشهود است.
به گزارش «تابناک»، چند روز پیش، زمانی که اعلام شد موج بارشی در مسیر کشورمان قرار گرفته و به زودی بارش نزولات جوی، موجب شکل گیری سیلاب در بسیاری از نقاط کشورمان خواهد شد، دولت مردان با اتخاذ تصمیمی ویژه، پیشگیری از حوادث احتمالی را در دستور کار قرار دادند؛ اعلام وضعیت اضطراری.
وضعیتی که با تقاضای استاندار خوزستان و موافقت وزیر کشور برای ۶ استان غربی و جنوب غربی کشورمان اعلام شد و بر اساس آن، مرخصی همه کارکنان دولت و نهادهای امدادی لغو و آماده باش اعلام شد. همه الا دانشگاهیان.
جامعهای که اگرچه تا پای تحقیق و پژوهش به میان میآید، داعیه سرآمدی دارند و با قرار گرفتن در صف نخست دانش یا به تعبیری، تولید علم، انتظار میرود پیشاویش همگان حرکت کرده و راهگشایی کنند، اما در اغلب مواقع بحرانی جای خالی شان دیده میشود و آزار دهنده است.
اساتید و دانشجویانی که متخصص امور مختلف هستند، اما در کلاسهای عملی درس در دنیای واقعیت کمتر رد و اثری از ایشان دیده میشود. کلاسهایی مانند سیلاب یا زلزله یا توفان یا پدیدههای دیگر که اگر اهالی دانشگاه در آنها حضور پیدا کنند، بی شک دستاوردهای زیادی برایشان به دنبال خواهد داشت، اما نه خود ایشان به این امر علاقهای نشان میدهند و نه متولیان آموزش عالی طرح و تدبیری برای استفاده از ایشان در مواقع بحرانی دارند.
این را میشود از آنجایی دریافت که میبینیم در هیچ دانشگاهی در کشورمان به قدر تشکیل تیمهای ارزیاب حوادث مختلف نیز اقدامی صورت نگرفته است. تیمهایی علمی و پژوهشی که اگر شکل بگیرند و فعالیت کنند، مرجع اظهار نظر جامعه دانشگاهی در وقایع مختلف خواهند شد و آثار مثبتی شکل خواهد گرفت.
ماجرا زمانی تامل برانگیزتر میشود که میبینیم به رغم وقوع سیلابهای گسترده در چند استان، جامعه دانشگاهی در این استانها هیچ موضع گیری نداشته و چه بسا منتظر شنیدن پاسخ این سوال است که آیا تعطیلات نوروزی پایان یافته یا سیلاب و بحرانها موجب شده تعطیلات دانشگاهها تمدید شود؟!
وضعیت قابل تامل و حتی تاثر برانگیز که موجب شده نهایت کارکرد دانشگاهها در بحرانهایی وسیع مانند سیلاب اخیر، گشودن در سالنهای ورزشی و اجازه اسکان سیل زدگان و خسارت دیدگان در امکان دانشگاهی باشد. نقشی بسیار جزیی و حاشیهای که آن هم دستوری به دانشگاهها سپرده میشود نه از سر اختیار و درک مسئولیت در مواقع بحرانی، که اگر این گونه بود، نقش آفرینی دانشگاهها در عرصههای تصمیم گیری و تصمیم سازی بیشتر مورد نیاز بود تا اسکان!