پل باقرآباد شهرستان قرچک جایی است که هفت شهید قیام خونین ۱۵ خرداد در آنجا با گلوله‌های نیرو‌های ستم شاهی جانشان را در راه امام و انقلاب فدا کردند.
به گزارش ایرنا، یکی از شاخه‌های فرعی رودخانه جاجرود که بیش از یکصد هزار هکتار اراضی دشت ورامین را سیراب می‌کرد، از میان منطقه باقرآباد می‌گذشت که طغیان آن در فصل بهار و تابستان، باعث شد تا اواخر دوره قاجاریه و توسط معمارانی ناشناس، پلی آجری با دهانه قوسی به طول ۵۰ متر بر روی رودخانه احداث شود؛ پلی که به گفته برخی مورخان احداث آن حدود یکسال طول کشید.
این پل تاریخی بار‌ها به دلیل طغیان رودخانه جاجرود تخریب و در دوره‌های قاجاریه، پهلوی و جمهوری اسلامی چندین بار مرمت شده است؛ پلی که یکصد سال تنها مسیر عبور مردم دشت ورامین بوده و آن‌ها را به پایتخت می‌رساند.
پل باقرآباد در ۱۵ خرداد سال ۴۲ محل به خاک و خون کشیده شدن جوانان و مردانی کفن پوش از دشت ورامین بود که به خاطر دفاع از مرجعیت شیعه، جان خود را تقدیم اسلام کردند، واقعه‌ای تاریخی که پایه‌های رژیم منحوس پهلوی را به لرزه در آورد و موجبات فروپاشی آن را فراهم کرد.
۱۵ خرداد سال ۴۲، مصادف با ۱۲ محرم، سومین روز شهادت امام حسین (ع) ویاران با وفای ایشان است، مردم پیشوا در صحن مطهر امامزاده جعفر (ع) در حال مراسم عزاداری و برپایی آیین سنتی بنی اسد هستند که خبر دستگیری امام خمینی (ره) بین عزاداران پخش و صدای عزاداری به همهمه تبدیل می‌شود.
همزمان با آگاهی مردم پیشوا از دستگیری امام، مردم روستای محمدآباد عرب‌ها نیز خبر دستگیری امام را شنیده و پای پیاده عزم حرکت به سمت تهران می‌کنند بدون اطلاع از اینکه مردم پیشوا نیز کفن بر تن کرده و قصد حرکت به سمت تهران را دارند، مسیری ۴۵ کیلومتری که قرار است پای پیاده طی شود.
مردم پیشوا در طول مسیر افراد دیگری را نیز با خود همراه می‌کنند و مردم ورامین نیز که از حرکت آن‌ها مطلع شده‌اند، کفنپوش با جمع همراه می‌شوند و در غروب ۱۵ خرداد، همراه با مردم روستای محمدآباد به منطقه باقرآباد که از اراضی کشاورزی وسیعی برخوردار بود می‌رسند؛ منطقه‌ای که فقط یک پل قدیمی و یک پاسگاه در آن وجود داشت.
عوامل رژیم ستم شاهی که از حرکت کفن پوشان مطلع شده بودند از قبل مسلسل‌ها را روی پل باقرآباد مستقر کرده و تعداد زیادی از نیرو‌های خود را به حالت آماده باش قرار داده بودند.
کفن پوشان که بیش از ۲۵ کیلومتر پیاده راه آمده بودند با وجود هشدار‌هایی که سرهنگ بهزادی به آنان می‌داد به حرکت خود ادامه دادند که در این هنگام با گلوله‌های دژخیمان ستم شاهی به خاک و خون کشیده می‌شوند.
در محل وقوع این حادثه چاه‌ها و قنات‌های بسیاری وجود داشته، بسیاری از افراد هنگام فرار داخل چاه‌ها افتادند و برخی نیز برای نجات خود، در قنات‌ها مخفی شدند، به این دلیل آمار دقیقی از تعداد شهیدان این واقعه تاریخی در ورامین وجود ندارد.
در این قیام هفت نفر از بهترین جوانان دشت ورامین تنها به جرم حمایت از مرجعیت به خاک و خون کشیده شدند، ولی با خون خود درخت نوپای انقلاب را آبیاری کردند.
**شهدای قیام ۱۵ خرداد
*شهید سید مرتضی طباطبایی رفیعی اولین کسی است که خبر دستگیری امام خمینی را به شهر ورامین و روستای محمد آباد رساند و می‌توان وی را به عنوان اولین کسی نام برد که پیام آور قیام ۱۵ خرداد مردم ورامین شد.
وی در سال ۱۳۰۸ در روستای محمد آباد به دنیا آمد و ثمره زندگی وی چهار فرزند به نام‌های حسن، حسین، محسن و زینب است.
این شهید در حادثه فیضیه در فروردین سال ۴۲ در قم حضور داشت و به دست کماندو‌های رژیم سخت مجروح شده بود.
وی غروب ۱۵ خرداد در پل باقرآباد به شهادت رسید و پیکرش به همراه دیگر شهدا توسط نظامیان به مسکرآباد منتقل و غریبانه به خاک سپرده شد.
*شهید عزت الله رجبی در سال ۱۳۱۲ در روستای سناردک از توابع شهر ورامین به دنیا آمد و ثمره زندگیش پسری به نام علی است.
وی به همراه دیگر همرزمانش در صف اول قیام کنندگان ورامینی حضور داشت و در تیراندازی رژیم در پل باقرآباد به شهادت رسید.
پیکر این شهید بزرگوار نیز در گورستان مسکرآباد به خاک سپرده شد.
*شهیدˈامیر هوشنگ معصومشاهی ˈدر سال ۱۳۱۴ در شهر ورامین به دنیا آمد و در طول زندگی پربرکتش همواره سعی در رفع مشکل مردم داشت.
وی اولین شهید قیام ۱۵ خرداد مردم ورامین است که با اصابت گلوله به قلبش و در آغوش برادرش به شهادت رسید.
مدفن این شهید بزرگوار نیز گورستان مسکرآباد است.
*شهید جعفر عرب مقصودی در سال ۱۳۱۴ در روستای محمد آباد دیده به جهان گشود و ثمره زندگی وی پنج فرزند به نام‌های داود، محمدرضا، علی، فاطمه و زهراست.
وی از دوستان شهید طباطبایی است که در این قیام از ناحیه پا مورد اصابت گلوله قرار گرفت و پس از بازداشت به علت عدم رسیدگی در بازداشتگاه به کزار مبتلا، در بیمارستان فیروزآبادی به شهادت رسید و پیکر پاکش در مکانی نامعلوم به خاک سپرده شد که هنوز نیز از مزار این شهید اثری وجود ندارد.
*شهید مسیب مهابادی در سال ۱۲۹۴ در روستای قلعه نو کهنک ورامین به دنیا آمد و دارای چهار فرزند به نام‌های حسن، حسین، عباس و زینب است.
وی در غروب ۱۵ خرداد در پل باقرآباد به شهادت رسید و پیکر مطهرش در گورستان مسکرآباد به خاک سپرده شده است.
*شهید ابوالقاسم اردستانی در سال ۱۳۱۳ در روستای کهنک به دنیا آمد و ثمره زندگی پر بار این شهید نیز سه فرزند به نام‌های اکبر، علی اصغر و کبری است.
وی از مداحان اهل بیت عصمت و طهارت بود که در طول مسیر نیز به نوحه سرایی برای سید و سالار شهیدان می‌پرداخت.
پیکر پاک این شهید نیز همراه دیگر همرزمانش در گورستان مسکرآباد به خاک سپرده شد.
*شهید حسن خانی در سال ۱۳۱۸ در روستای جعفر آباد اخوان از توابع ورامین چشم به جهان گشود.
از این شهید بزرگوار دختری به نام معصومه به یادگار مانده که در زمان شهادت پدر تنها شش ماه داشت.
خانواده شهید خانی تا شش سال پس از قیام خونین ۱۵ خرداد سال ۴۲ بر این باور بودند که وی زنده است و در زندان به سر می‌برد، همسرش بار‌ها به تهران رفت و دنبال وی گشت، ولی پس از شش سال لباس خونین همسرش را برایش آوردند و این لباس در روستای جعفرآباد اخوان به یادگار به خاک سپرده شد.
از این شهید بزرگوار که غریبانه در غروب ۱۵ خرداد سال ۴۲ در خون خود غلطید جسدی به دست نیامد و ظاهراً همراه دیگر شهدای این روز در گورستان مسکرآباد به خاک سپرده شده است.
شهیدان ۱۵ خرداد مظلومانه به شهادت رسیدند، غریبانه به خاک سپرده شدند و برایشان مراسمی هم گرفته نشد؛ هزینه تیر‌هایی که عوامل رژیم ستم شا‌های بربدن مطهرشان نشاندند از خانواده آن‌ها گرفته شد، اجازه ندادند که خانواده آنان لباس عزا برتن کنند و تا سال‌ها خانواده آنان مورد آزاد و اذیت رژیم شاه قرار داشتند.
شهرستان‌های ورامین، قرچک و پیشوا در جنوب شرق تهران قرار دارد.
