هفده سال پیش فقط چندماه قبل از مسابقات جهانى کشتى آن هم به میزبانى تهران در سال ٢٠٠٢، انتخابات فدراسیون کشتى به مشاجره و دعوا و جنجال کشید. هیچ کس فکرش را هم نمى کرد که کشتى ایران در آستانه دشوارترین آزمون میزبانى مسابقات جهانى، به این بلاتکلیف باشد و حتى نتواند رییس فدراسیونى ثابت و مطمئن داشته باشد.
به گزارش تابناک ورزشی، هر روز هجمه انتقادات فزاینده و تند و تیز مثل آوار روى سر کشتى خراب مى شد و قلم بران منوچهر لطیف و حسین حصارى و تورج لارودى و بیژن رویین پور و جعفر محتشمى و مرتضى پروازی مقدم تن و بدن مهرعلیزاده و معاونانش را مى لرزاند.
همه نگران بلاتکلیفی کشتى بودند و این خطر احساس مى شد که آبروریزى جهانى رقم بخورد.
درست در آن بلبشوى عجیب و غریب که بی شباهت با حال و هوای امروز نبود سازمان تربیت بدنی وقت دست به انتخاب یک سرپرست برای کشتی زد. کسی که هیچ سابقه‌ای در کشتی نداشت و در حوزه مدیریت ورزش سابقه همکاری با سازمان تربیت بدنی داشت.
حسن تقدس نژاد نامی آشنا برای اهالی رسانه، تلویزیون و ورزش که آن روز‌ها گمنام بود، اما در همین حین بسیار مجرب و قدرتمند کشتی را تا برگزااری مسابقات جهانی ۲۰۰۲ در تهران اداره کرد. او به شیوه‌ای کشتی را به سامان رساند که رئیس جمهور وقت سید محمد خاتمی به سالن آزادی آمد و در حالی که بیش از ۱۴ هزار تماشاچی مشعوف دلاوری مهدی حاجی زاده و علیرضا دبیر و محمد طلایی و علیرضا حیدری بودند جشن قهرمانی کشتی در جهان را بر پا نمود. کشتی ایران به آقایی در دنیا رسید و دیگر هیچ کس صحبتی از نگرانی‌ها برای اداره کشتی با سرپرست یا گوش شکسته نبودن او مطرح بنود و همه به خود می‌بالیدند از این همه درایت ... از همانجا حسن تقدس نژاد نامی شناخته شده در ورزش ایران شد و بعد‌ها مسئولیت‌های سنگین تری به او سپرده شد.
حالا امروز کشتی در شرایطی مشابه در آستانه مسابقات جهانی نورسلطان قزاقستان و مسابقات توزیع سهمیه الممپیک بلاتکلیف است و هنوز تکلیف رئیس فدراسیون مشخص نیست. طی چند هفته اخیر هر روز صحبت از رد صلاحیت یا تردید در صلاحیت کاندیدا ها‌ی کشتی مطرح می‌شد و حتی از گوشه و کنار اخباری از تهدید اهالی مجمع به تشکیل نشدن جلسه و نیامدن در انتخابات شنیده می‌شد. اهالی کشتی هر از گاهی اخبار کشتی را ترند (داغ) می‌کنند تا نشان دهند حال کشتی با این وضعیت خوب نیست و اتفاق‌های بدی در راه است.
اما در همین اوضاع هم کشتی ایران در رده نوجوانان یک بار دیگر قهرمان بلامنازع آسیا شد و بدون هیچ تهدیدی با قدرت بر بام قاره کهن ایستاد. این بار هم فرشاد علیزاده یکی از معدود مربیانی که در این هیاهوی انتخاباتی به هیچ عنوان در پس پرده و پیش روی پرده وارد فضای انتخاباتی نشد و بی هیاهو تیمی را قهرمان کرد که ۲ سال گذشته مدافع عنوان قهرمانی جهان و المپیک است.
در طرف دیگر هم امیر توکلیان سرمربی تیم ملی نوجوانان و مربی سابق تیم ملی بزرگسالان با عملکردی خیره کننده با ۷ طلا و یک نقره و یک برنز بر بلندای آسیا گردن فرازی کرد تا به هیچ عنوان نگرانی برای آینده کشتی نباشد و از خوردن کفگیر کشتی به ته دیگ نترسیم. عملکردی عالی برای رسیدن به قهرمانی‌هایی که در اختیار خودمان است و برای تکرار آن‌ها رهسپار مسابقات جهانی رده‌های پایه خواهیم شد.
کشتی ایران مسیر مشخصی برای خود دارد که فارغ از اسم مدیر و گوش شکسته و کت شلواری که به تن دارد قبل از هرچیز به آرامش نسبی نیاز دارد. به یک فضای امن و بی حاشیه که سخت افزار حداقلی اش را فراهم کند و برای رسیدن به مطامع سیاسی اش شیر بچه‌های کشتی ایران را قربانی نکند.
نویسنده: مجید حاتمی
