بیستمین فیلم سینمایی ابراهیم حاتمیکیا، در حالی در مسیر تولید قرار گرفته که ظاهراً این کارگردان قرار است این بار اعتراض گروهی از کشاورزان را نسبت به عدم تحقق وعدههای دولتی به آنها با حرکت به سمت نهاد ریاست جمهوری به تصویر بکشد؛ سوژهای ملتهب که با توجه به عدم مقاومت در صدور پروانه ساختش شاید پرداختی ملتهب نداشته باشد اما با توجه به سوابق این فیلمساز باید تا زمان عرضه این اثر روی پرده نقرهای سینما صبر کرد.
به گزارش «تابناک»؛ «خروج» عنوان فیلم بیستم ابراهیم حاتمیکیا و سومین همکاری او با مؤسسه اوج است. سناریوی این فیلم نیز همچون اغلب آثار حاتمیکیا نوشته خودِ اوست و بنابراین میتوان انتظار داشت، فضایی شبیه آثار متأخرش داشته باشد. در همین شرایط، بخشهایی از داستان اثر تازه حاتمیکیا خواسته یا ناخواسته از سوی عوامل این فیلم لو رفته و بر خلاف آثار پیشین او، اکنون تماشاگران میدانند قرار است چه روایتی را در چه بستری و با نشانه رفتن کدام بخش، از این فیلمساز تماشا کنند.
باران شدیدی میبارد و محصول پنبه گروهی از پنبهکاران از بین میرود. در چنین شرایطی، معمولاً دولت اقدام به پرداخت خسارت میکند اما وعده دولتیها عملی نمیشود و همین خشم کشاورزان را در پی دارد. دوازده کشاورز خشمگین سوار بر تراکتور میشوند و به سمت تهران و به مقصد نهاد ریاست جمهوری حرکت میکنند تا مستقیم شدت اعتراضشان را به بالاترین مقام اجرایی کشور منتقل کنند! در طول این مسیر برای شماری از پنبه کاران معترض اتفاقاتی رخ میدهد و به مقصد نمیرسند.
هرچند مضمون این اثر ظاهراً نقد شدید دولت و حامیانش است و زمان رونمایی از این فیلم در جشنواره فجر در فاصله کوتاه تا انتخابات مجلس شورای اسلامی است، بعید به نظر میرسد اصل داستان به برندگی خلاصهاش باشد، چون در آن صورت بعید نبود به همین سادگی پروانه ساخت اثر تازه حاتمیکیا صادر نشود. البته ممکن است به زعم برخی، حاتمیکیا با داشتن کارت بلانش، اثر تازهای را پیش برده و با فیلم سختی مواجه خواهیم بود که دور از مناسبات و ملاحظات مرسوم در صدور پروانه ساخت و نمایش است اما برای داوری دقیقتر باید تا رونمایی از این اثر صبر کرد.
فرامرز قریبیان ستاره فیلم تازه حاتمیکیاست و گروهی دیگر از بازیگران در نقش کشاورز در کنار او قرار است مقابل دوربین بروند. با توجه به مضمون فیلم به نظر نمیرسد این فیلم مراحل تولید و به خصوص مراحل پس از تولید سنگینی داشته باشد و در فاصله کمتر از پنج ماه در جشنواره میتوان چنین فیلم جادهای را که برخی ملاحظات فنی دست و پاگیر فیلمبرداری درون خودرو ـ به واسطه استفاده از تراکتور ـ را نیز ندارد، به سرعت پیش ببرد و برای دهه دوم بهمن هزار و سیصد و نود و هشت آماده کرد.
ظاهراً قرار است بخشهای اصلی این فیلم در گچساران ضبط شود و گروه در آنجا متمرکز است و به همین دلیل لو رفتن داستان اثری که در خارج از تهران ساخته میشود، شاید تا حدودی به رفتار غیرحرفهای برخی عوامل فیلم بازگردد که در واکنشهای رسانهای، فیلم تازه این کارگردان را لو دادهاند. با این حال، این اتفاق دستکم باعث شد تماشاگر با شگفتی در زمان تماشای این فیلم مواجه نشود و بداند قرار است با چه شمایل تازهای از سینمای حاتمیکیا در سی و هشتمین جشنواره ملی فیلم فجر مواجه شود و کمتر کنجکاویبرانگیز است.