منطقه آمریکای لاتین به دلیل وجود منابع سرشار طبیعی، نفت، گاز و موقعیت استراتژیک در قاره آمریکا از دیرباز مورد توجه دولت‌های استعماری بوده است. به طوری که آمریکای لاتین زمانی حیات خلوت ایالات متحده شمرده می‌شد.
در سال‌های اخیر جهانیان شاهد تلاش گسترده بعضی از کشور‌های این منطقه از جمله، کوبا، ونزوئلا، بولیوی به منظور قطع دخالت سیاسی آمریکا در امور داخلی کشور خود و بازیابی به هویت خویش هستند. کشور‌های مانند کوبا، بولیوی و ونزوئلا پرچم دار انقلاب علیه هژمونی و سلطه همه جانبه آمریکا می‌باشند. در گذشته دولت‌های غربی به رهبری آمریکا همواره با طرح کودتا، اعطای وام‌های کلان با بهره‌های زیاد و مداخله سیاسی در امور کشور‌های آمریکای لاتین باعث وابستگی آنان به خود بوده اند، در حال حاضر دولت واشنگتن، کشور‌های مکزیک، کشور‌های کوبا، ونزوئلا، بولیوی را محور تهدیدبالقوه برای آمریکا می‌دانند، همسویی سیاسی، اقتصادی، پیمان‌های منطقه‌ای کشور‌های انقلابی منطقه آمریکای لاتین نگرانی زیادی را برای ایالات متحده ایجاد کرده است. موضع گیری رئیس جمهور فعلی ونزوئلا نسبت به سیاست‌های استعماری آمریکا، شکست اقتصادی مالی طرح صندوق بین المللی پول در خصوص وام به کشور‌های این منطقه، سبب به چالش کشیدن، سیاست‌های اقتصادی آمریکا شده است.
دولت‌های پوپولیستی، بولیوی، کوبا و ونزوئلا زمینه‌های همگرایی در آمریکای لاتین علیه دولت‌های غربی و آمریکا را فراهم آورده است.
بیداری مردمان آمریکای لاتین نسبت به دخالت‌های دولت‌های غربی در راهبرد سیاسی و اقتصادی منجر به مقاومت و خیزش‌های انقلابی علیه دولت‌های وابسته به دول غربی و آمریکا شده است. هم اکنون کشور‌هایی مانند کلمبیا که پایگاه اصلی واشنگتن در آمریکای لاتین نمی‌تواند مانع از همبستگی دولت‌های کوبا، ونزوئلا و بولیوی شود.
سرمایه گذاری نفتی ونزوئلا در پاراگوئه، فروش ارزان قیمت نفت کاراکاس به کوبا و همسویی سیاسی این کشور با بولیوی و اعطای وام ونزوئلا به آرژانتین نمونه بارزی از شکل گیری همگرایی سیاسی دوباره علیه استعمارگران غربی است.
نگرانی کاخ سفید از دولت‌های همانند بولیوی و ونزوئلا بیشتر به دلیل نزدیک شدن آنان به دولت‌های روسیه، هند، ایران و پیمان استراتژیک ونزوئلا با کوبا می‌باشد.
ملی شدن نفت در بولیوی، انقلاب سوسیالیستی در ونزوئلا در گذشته توسط "هوگوچاوز "و استمرار آن توسط "مادورو"رئیس جمهور فعلی شرایط دشواری را برای مداخله آمریکا در حوزه دریای کارائیب و آمریکای لاتین رقم زده است.
آرژانتین
در سال‌های اخیر دولت‌های محافظه‌کار در آرژانتین، برزیل، کلمبیا و شیلی به قدرت رسیده‌اند در حال حاضر پیروزی نامزد چپگرایان در آرژانتین یک چرخش سیاسی قابل توجه در آمریکای لاتین به شمار می‌آید.
حمایت از حقوق کارگران، افزایش دستمزدها، بهبود بهداشت عمومی، افزایش حقوق بازنشستگان، حمایت از مشاغل کوچک و متوسط و گسترش دانشگاه‌های عمومی از وعده‌های انتخاباتی "آلبرتو فرناندز" بود.
موفقیت کسب اگثریت آرای توسط "آلبرتو فرناندز" چپگرادر انتخابات ریاست جمهوری آرژانتین و حمایت دولت ترامپ برای موافقت اخذ وام از صندوق بین المللی پول به منظور کاهش دولت‌های جدید در مخالفت و ضدید با آمریکا از سوی کاخ سفید دنبال می‌شود نکته حائز اهمیت در مطالبات مردمی در آرژانتین علاوه بر مبارزه با بیکاری، فقر، تورم، کاهش ارزش پول بازگشت به هویت ملی و فرهنگی و استقلال طلبی مشاهده می‌شود.
بولیوی
"اوو مورالس "رئیس جمهوری کنونی بولیوی که براساس اعلام نتایج نهایی در انتخابات ریاست جمهوری پرمناقشه این کشور پیروز شد، روز گذشته از نمایندگان نهاد‌های بین المللی خواست برای بررسی نتیجه نهایی این انتخابات به بولیوی وارد عمل شوند.
نتایج نهایی انتخابات ریاست جمهوری بولیوی نشان می‌دهد که مورالس برای چهارمین بار رئیس جمهوری این کشور خواهد شد.
اما مخالفان مورالس این نتیجه را نپذیرفته و اتهاماتی را علیه دولت وی مطرح کرده اند به همین دلیل اعتراض‌ها به نتیجه این انتخابات در بولیوی همچنان به صورت پراکنده ادامه داشته است
چند کشور از جمله آرژانتین، برزیل، کلمبیا و همچنین آمریکا خواستار برگزاری دور دوم انتخابات در بولیوی شده اند.
"وو مورالس" ۶۰ ساله برای حدود ۱۳ سال به عنوان رئیس جمهوری بولیوی قعالیت داشته و طی این دوران اقدامات خوبی در عرصه اقتصادی و اجتماعی بولیوی از جمله ثبات اقتصادی، کاهش فقر، حرکت به سوی صنعتی شدن و فاصله طبقاتی انجام داده که منجر به افزایش محبوبیت وی طی سال‌های گذشته شده بود.
مورالس از سال ۲۰۰۶ میلادی که به قدرت رسید، بولیوی را در مسیر رشد اقتصادی قرار داد و این کشور سریع‌ترین رشد اقتصادی را تاکنون در آمریکای لاتین تجربه کرده است. دولت مورالس از همان ابتدا برنامه‌های گسترده‌ای را برای بهبود شرایط زندگی مردم طبقه متوسط و فقرا اجرایی کرده که با استقبال سازمان ملل متحد و صندوق بین المللی پول همراه بوده است
مورالس در حالی بار دیگر نامزدی خود را در انتخابات ریاست جمهوری بولیوی اعلام کرده که این اقدام وی بحث‌هایی نیز به دنبال داشته است. در همه پرسی سال ۲۰۱۷ حدود ۵۱ درصد از مردم بولیوی مخالف نامزدی دوباره مورالس بودند، اما دادگاه قانون اساسی این کشور اعلام کرد که مورالس می‌تواند بار دیگر نامزد انتخابات شود؛ حکمی که دیوان عالی انتخاباتی بولیوی نیز از آن حمایت کرد.
مورالس پیشتر بار‌ها از سیاست‌های واشنگتن در منطقه آمریکای لاتین به شدت انتقاد کرده و معتقد است دولت آمریکا بدنبال تضعیف دولت‌های چپ گرا در آمریکای لاتین و انقلابی و در نهایت سرنگونی آن‌ها است.
شیلی
در روز‌های اخیر کشور شیلی شاهد تظاهرات مردمی علیه وضعیت اقتصادی بود ه. است. معترضان علاوه بر سانتیاگو در دیگر شهر‌های آن مانند «والپارایسو»، «وینا دل مار» و «پونتا آرناس» نیز علیه سیاست‌های دولت شیلی راهپیمایی کردند.
بازنگری در قانون اساسی و اصلاح نظام بازنشستگی شیلی دو خواسته اصلی معترضان است. این در حالی است که گروهی از شرکت کنندگان در تظاهرات خواستار کناره گیری "سباستیان پینیرا"، رئیس جمهوری شیلی شده اند.
رئیس جمهوری محافظه کار شیلی با وجود ترمیم کابینه خود و اعلام طرح اصلاحات اقتصادی تاکنون نتوانسته است از شدت اعتراض‌ها در این کشور بکاهد
موج اعتراضات در شیلی که تاکنون ۲۰ کشته بر جای گذاشته صنعت گردشگری این کشور آمریکای لاتین را به شدت تحت تاثیر قرار داده است. در حالی که شمار گردشگرانی که سفر خود به شیلی را لغو می‌کنند رو به افزایش است برخی گزارش‌ها حاکی است که نیمی از گردشگرانی که قصد اقامت در هتل‌های این کشور را داشتند سفر خود را لغو کرده اند.
دولت شیلی به دنبال موج اعتراضات اخیر از میزبانی دو اجلاس رهبران سازمان همکاری‌های اقتصادی آسیا و اقیانوسیه انصراف داده است. تقریبا تمامی معترضین در تظاهرات خواستار عدم وابستگی به دول خارجی بر اساس الهیات رهایی بخش را دنبال می‌کنند و منشا مشکلات اقتصادی خود را وابستگی سیاسی، حضور کمپانی‌ها و شرکت‌های خارجی می‌دانند.
کشور‌های آمریکای لاتین با تکیه بر منابع سرشار طبیعی مانند معادن، نفت و گاز، نیروی انسانی موقعیت ژئوپلتیک و استراتژیک در منطقه، ظرفیت بالای گردشگری و داربودن الهیات رهایی بخش، با انعقاد پیمان‌های سیاسی، نظامی، فرهنگی و ایجاد پول واحد در امور تجاری می‌توانند، موجبات جلوگیری از دخالت‌های مستقیم و غیرمستقیم در امور کشور‌های خود را توسط دولت‌های استعماری و غربی فراهم آورند، تا در آینده شاهد رشد توسعه، شکوفایی و استقلال واقعی باشند.
