مصطفی تاجزاده چند روز پیش در تویتر خود نوشت: بهنظر ویل دورانت، «مرگ تمدنها زمانی فرامیرسد که بزرگان مردم به پرسشهای جدید آنها پاسخهای کهنه میدهند». اصلاحطلبان اگر بخواهند حرف اول را در جامعه بزنند و اصلاحات را زنده و پویا نگهدارند، باید به سوالهای تازه جوابهای نو و قانعکننده، بهویژه برای نسل جوان بدهند.
عبدالکریم حسین زاده نایب رئیس فراکسیون امید در پاسخ به این گفته تاجزاده در یک رشته توییت نوشت: برادر عزیزم جناب تاجزاده؛ نظر دورانت در جوامع توسعهیافته، قابل استناد و حرف صحیحی است که مرگ تمدنها زمانی فرا میرسد که به پرسشهای جدید پاسخ کهنه میدهند. اما در سرزمین ما تمدنسوزی در جریان اصلاحطلبی زمانی رخ داده که ما هنوز به سوالهای قدیم و کهنه هیچ جوابی ندادهایم.
موضوع در جواب دادن یعنی عمل نکردن. ما هنوز مشکلات چند دهه خودمان رو حل نکردهایم چه رسد که جوانها اصلا سوال جدید داشته باشند. سوالاتی قدیمی همچون: چرا دانشجویان ستارهدار میشوند؟ چرا فیلمها توقیف میشود؟ چرا زنان و اقوام و مذاهب از حقوق مساوی برخوردار نیستند.
چرا شایستهسالاری معیار گزینش ما اصلاحطلبان نشده؟ چرا رانت و دزدی در شرایط اسفبار باقی مانده و حتی بدتر شده؟ و صدها چرای دیگر... آقای تاجزاده میدانید که چقدر دوستتان دارم اما اساسا در کشور ما مشکل، پاسخ کهنه به سوالات جدید دادن نیست بلکه بیپاسخ گذاشتن تمامی سوالات قدیم است.
حرف ویل دورانت در جایی است که بزرگان حرف میزنند و عمل میکنند و سوالات و مطالبات تلنبار نمیشود، اینجا تا دلتان بخواهد ما حرف میزنیم و زدهایم و اساسا در حرف زدن و توجیه کردن امورات کم نمیآوریم اما ایراد کار آنجاست که ما برای آنان گرهها را یا نگشودیم و یا کورشان کردیم.