کلانشهر‌ها در حال حاضر با مشکلات پیچیده و چند وجهی و بسیار پویا مواجه هستند. اصولا جنس تعاملات مردمی و اجتماعی با توجه به نقش تحول آفرین فناوری اطلاعات و شبکه‌های اجتماعی و همچنین سطح سواد و تحصیلات و آگاهی مردمی بسیار متفاوت از گذشته است و پاسخ به درخواست‌ها و کنش‌های مردمی باید بسیار سریع و چابک باشد در غیر اینصورت خدمات رسانی مناسب و ایجاد رضایت در شهروندان بسیار مشکل خواهد بود.
اما با جمعیت بالای کلانشهر‌ها که اصولا بیش از یک میلیون نفر میباشد رصد رفتار‌های مردمی و اجتماعی و به تبع پاسخگویی به نیاز‌ها و مطالبات امری بسیار دشوار است.
به طور مثال برنامه ریزی برای ساماندهی و بهینه سازی خطوط اتوبوس و تاکسی، رفتار شناسی خرید‌های مردمی برای ساماندهی بازار‌های اقلام اساسی، شناسایی رفتار‌های ترافیکی و پیش بینی رفتار‌های مردمی در حوزه‌های مختلف زندگی شهری اموری است که به شدت وابسته به اطلاعات دقیق و کامل از سوابق رفتار‌های مردم و تحلیل دقیق و هدفمند این داده‌ها میباشد.
برای مواجهه با این حجم سیّال و بالا از اطلاعات و تحلیل آن‌ها و تصمیم گیری برای آینده و پیش بینی شرایط آتی، دانش و فناوری‌های نوینی شکل گرفته اند که لازم است از آن‌ها استفاده شود.
در واقع برای برنامه ریزی و مدیریت بهینه تصمیم‌ها در سطح کلانشهری چاره‌ای جز استفاده از این علوم و فناوری‌های نوین نیست. مباحثی از قبیل: تحلیل داده‌های کلان (Big Data)، یادگیری عمیق (Deep Learning)، هوش مصنوعی (AI)، از این قبیل علومی هستند که میتوانند ابزار‌های لازم برای مواجهه با چنین پیچیدگی‌های چندوجهی را فراهم آورند.
به همین علت لازم است مدیریت کلانشهر‌ها از حالت فعلی خارج شده و تصمیم گیری‌ها و برنامه ریزی‌های شهری را مبتنی بر خروجی‌های حاصل از پردازش‌های پیشرفته داده‌های شهری نماید.
به این منظور باید شهرداری‌های کلانشهر‌ها مراکزی تحت عنوان مرکز فناوری‌های پیشرفته ایجاد کنند که به صورت مشترک با دانشگاه‌های بزرگ کشور اداره شود. در این مرکز از طرفی شهرداری باید کلیه اطلاعات و آمار و داده‌های شهری را تجمیع کرده و در اختیار این مرکز قرار دهد و از طرف دیگر دانشگاه باید با استقرار تیم‌های توانمند از اساتید برجسته و فارغ التحصیلان و دانشجویان فعال این حوزه اقدام به پردازش این داده‌ها و اطلاعات کرده و به صورت یک سیستم پیش بینی کننده روند‌های شهری و رفتار‌های شهروندان ابزار دقیقی برای اتخاذ تصمیم‌های مهم شهری و به ویژه برنامه ریزی‌های میان مدت و بلند مدت در اختیار مدیریت شهری قرار دهد. همچنین برای بسیاری از مشکلاتی که در حال حاضر مدیریت شهری با آن مواجه است و راه حل‌های ساده‌ای ندارد میتواند پردازش‌های عمیق و پیچیده انجام داده و راه حل‌های چند وجهی بهینه ارائه نماید.
در واقع از آنجا که مشکلات و مسائل شهری کاملا نو و به روز و پیچیده هستند لازم است از فناوری‌هایی در لبه تکنولوژی برای پاسخ به آن‌ها استفاده شود و این امر جز با انجام یک کار مشترک متمرکز و پایدار بین مدیریت شهری و دانشگاه‌های برتر امکان پذیر نیست و نمیتوان به این امر به چشم یک پروژه نگریست بلکه باید یک مرکز دائمی تحت عنوان مرکز فناوری‌های پیشرفته شهری ایجاد شود تا با مدیریت مشترک شهرداری و دانشگاه، علوم و فناوری‌های نوین برای حل مسائل پیچیده شهری به کار گرفته شده و در نقش یک مرکز تصمیم ساز مهم برای مدیریت شهری باشد و از دانش و فناوری‌هایی نظیر هوش مصنوعی، داده کاوی داده‌های کلان، یادگیری عمیق، سیستم‌های فازی و ... برای حل مسائل کلانشهر‌ها استفاده کند.
مثل مرکز ملی نخبگان؟!