با اعلام روز جهانی معلولین توسط مجمع عمومی سازمان ملل متحد در سال ۱۹۹۲میلادی، بارقه امید تازه‌ای در روح و روان آحاد این جامعه دمیده شد. هدف از برگزاری این روز تعمیم شناخت جوامع و اقشار مردم از نیاز‌ها و فعالیت‌های معلولین و نیز آشنا شدن خود معلولین نسبت به حقوق مادی و معنوی خودشان می‌باشد، تا با ارایه راه‌کار‌های مناسب موانع و آسیب‌های موجود رفع گردد.
به گزارش تابناک، معلولان باید فرصت یابند تا استعداد‌های خلاق هنری و فکری خود را رشد داده و آن را نه تنها برای منافع خود، بلکه برای غنی سازی جامعه به کار گیرند. به این منظور، باید دسترسی آنان برای مشارکت در فعالیت‌های فرهنگی تضمین شود. برخی از افراد معلولیت‌های خود را پایان فعالیت‌های زندگی می‌دانند و منتظر فرا رسیدن روز موعود هستند از جمله عده‌ای که در حوادث و یا سایر دلایل خاص دچار معلولیت جسمانی شده اند، اما تلاش جمعی از معلولین در راستای کسب علم و فتح قله‌های موفقیت و افتخار حاکی از این موضوع است که معلولیت به هیچ عنوان محدودیت نیست و نخواهد بود چرا که در اوج محدودیت و معلولیت در جوارح بدن باز هم کسانی هستند با اعتماد بنفس و تلاش گسترده از دریچه‌های امید زندگی عبور کرده و اکنون علاوه بر تاثیرگذاری مثبت در جامعه به دنبال تحقق اهداف بلند و خدمت به مردم هستند.
پیام رئیس جمهور به مناسبت روز جهانی معلولین
به گزارش سازمان بهزیستی، به مناسبت فرا رسیدن دوازدهم آذرماه، روز جهانی افراد دارای معلولیت، حجت‌الاسلام حسن روحانی پیامی صادر کرد.
متن این پیام به شرح زیر است:
دوازدهم آذر ماه، روز جهانی افراد دارای معلولیت، فرصتی است گرانبها تا با نگاهی واقع بینانه و نقادانه، کارنامه خود را در فراگیرسازی خدمات برای افراد دارای معلولیت مرور نماییم. دولت تدبیر و امید از نخستین روزهای فعالیت خود، حمایت همهجانبه از افراد دارای معلولیت و تلاش برای حل مشکلات این عزیزان را مورد توجه قرار داده است که ابلاغ مصوبه هیأت وزیران در امور معلولان و تلاش برای حل مشکلات این عزیزان از آن جمله است و ابلاغ مصوبه هیأت وزیران در امور معلولان و تلاش برای تصویب قانون حمایت از حقوق معلولان از بارزترین اقداماتی است که در این رابطه صورت گرفته است.
دولت تدبیر و امید تلاش می کند تا با تأمین منابع اعتباری قانون حمایت از حقوق معلولان بستر مناسبی را جهت عملی ساختن مفاد این قانون مهیا نماید.
تلاشهای دولت در احیا حقوق معلولان و بهره گیری از توانمندیهای آنان، تنها زمانی از اثربخشی لازم برخوردار خواهد بود که مورد حمایت نهادهای نظارتی و قانونگذاری قرار گیرد. لذا از نمایندگان محترم خانه ملت و مسئولان محترم قوه قضائیه نیز انتظار میرود تا با نگاهی نقادانه، عملکرد نهادهای مختلف در تحقق مفاد قوانین مرتبط با معلولان را رصد نموده و با تقویت اهرمهای نظارتی خود، امکان اجرای صحیح این قوانین را فراهم سازند تا در نتیجه این همگرایی ملی، تلفیق اجتماعی معلولان و رفع تبعیضهای فراروی ایشان در سایه سار عدالت و فرهنگ اسلامی بیش از پیش فراهم شود.
*
در کنار معلولین
معلولیت ممکن است علل متفاوتی داشته باشد اما اینکه ما بتوانیم در کنار یکدیگر زندگی کنیم درواقع نوعی تعامل انسان دوستانه است که زندگی پیشرفته اخیر می‌تواند مکمل و کمک‌کننده آن باشد. روز جهانی معلولین برای این امر نامگذاری نشده است که ما در کنار یکدیگر تنها یک روز را به معلولین اختصاص دهیم بلکه باید تمامی شواهد حمایت ما در طول سال در جامعه واضح و مشهود باشد.
انتظارات آنان را بشناسیم و بدانیم که باید در جهت پیش برد اهداف با یکدیگر هم مسیر باشیم. معلولین عزیز نیز باید مانند هر انسان عادی دیگری بتوانند در شهر بدون هیچ دل‌مشغولی تردد کنند اما آیا پیاده‌روهای ما برای ورود معلولین استاندارد است؟
بهتر است در همین هنگام که بحث در مورد روز جهانی معلولین است کمی هم با مشکلات حل‌نشده و در نظر نگرفته شده آنان در جامعه آشنا شویم.
مشکلات معلولین
معلولینی که نابینا هستند برای تردد در خیابان و یا عابر پیاده احتیاج به یک سری نشانه‌ها در زمین‌دارند تا زمانی که عصای خود را حرکت می‌دهند متوجه خط عبور شوند. اکنون تنها در ۱۱ کشور جهان این امر به‌صورت جدی در تمامی خیابان‌ها و پیاده‌روها عملی شده است و جای تأمل دارد که روز جهانی معلول باید تنها یک نامگذاری ساده نباشد بلکه عمل به آن را نیز خواستار است.
معلولین نابینا و ناشنوا هم می‌توانند کتاب بخوانند، اگر کتاب‌هایی که برای افراد عادی وارد بازار می‌شود یک نسخه هم با خط بریل تکثیر شود. در آن صورت دیگر هیچ فرقی میان نابینا یا بینا وجود نخواهد داشت و طبق قوانین سازمان ملل متحد همگی از حقوق یکسانی برخوردار هستند.
معلولینی که تنها ناشنوا هستند هم می‌توانند به سینما و مکان‌های عمومی اکران فیلم‌ها بروند اگر، به هنگام نمایش فیلم زیرنویس آن نیز پخش گردد، در این صورت ما انسان‌های عادی بازهم زندگی تعامل برانگیزی در کنار افراد ناشنوا(معلول) خواهیم داشت.
برقرای ارتباط با معلولین
برای برقراری ارتباط بین افراد عادی با انسان‌های معلول تنها نیاز به باور توانایی آنان و نادیده گرفتن نقص ظاهری آنان است. ما انسان‌های عادی با افراد معلول هیچ تفاوتی نداریم و اگر زیرساخت‌ها به‌خوبی انجام شود می‌توان مرزها را از بین برد و اجازه دهیم تا آنان نیز بتوانند وارد جامعه شوند، توانایی‌های خود را بروز دهند و احساس کنند تا برای جامعه مفید هستند.
بازی‌های پارالمپیک را در نظر بگیرید، همانند بازی‌های المپیکی برای افراد عادی، در یک مکان مشترک برگزار می‌شود و تمامی ما هم عیناً دیده‌ایم که افراد معلول دوشادوش ما انسان‌های عادی به‌راحتی می‌توانند مدال بیاورند و برای کشور خود افتخارآفرین باشند.
اگر یک فرد معلول بتواند درآمد کسب کند، تعاملات اجتماعی انجام دهد، ازدواج کند و با توصیه‌های پزشکی بچه‌دار شود، درنتیجه پویایی جامعه افزایش می‌یابد، افسردگی میان این قشر کاهش می‌یابد و امید به زندگی در کل جهان افزون می‌شود. فنّاوری به کمک افراد معلول آمده است تا بتوانند با تمام نواقص ظاهری خود در جامعه حضور پیدا کنند. اولین گام فنّاوری ویلچر بود. ویلچر به معلولینی که از اندام‌های حرکتی بی‌بهره بوده‌اند کمک کرد تا بتوانند حرکت کنند.
در کنار آن زیرساخت‌های فرهنگی در جامعه باید تغییر می‌یافت. تا مدت‌ها پیش تا یک ویلچر سوار را می‌دیدیم با تردید او را نگاه می‌کردیم یا با حس ترحم، اما استیو هاوکینگ تمامی تئوری‌های مربوط به این امر را تغییر داد.
با اعلام روز جهانی معلولین توسط مجمع عمومی سازمان ملل متحد در سال ۱۹۹۲میلادی، بارقه امید تازه‌ای در روح و روان آ
