به گزارش تابناک به نقل از میزان؛ خروج رسمی انگلیس از اتحادیه اروپا پس از سه سال پر التهاب و چالش از آغاز دوره‌ای جدید از بحران و اختلاف برای پادشاهی متحد انگلیس شامل چهار بخش انگلیس، ولز، اسکاتلند و ایرلند حکایت دارد؛ داستان دیرینه استقلال طلبی.
نتیجه برگزاری همه پرسی خروج از اتحادیه اروپا در انگلیس، ولز، اسکاتلند و ایرلند در سال ۲۰۱۶ که در نهایت به خروج پنجمین اقتصاد بزرگ دنیا از بلوک سیاسی و اقتصادی اتحادیه اروپا پس از حدود نیم قرن عضویت منجر شد، از واقعیت دیگری نیز حکایت داشت.
رای مثبت انگلیس و ولز به خروج از اتحادیه اروپا درهمه پرسی ۲۰۱۶ در مقابل رای منفی اسکاتلند و ایرلند به آن اختلافات جدی دیرینه میان کشور‌های تشکیل دهنده انگلیس را آشکار کرد.
به رغم وعده‌های مکرر لندن مبنی بر حضور هر چهار کشور در مذاکرات ۱۱ ماهه دوره انتقالی، جنبش ملی گرایی همچنان ترسی واقعی برای انگلیس است و می‌تواند در نهایت به فروپاشی اتحادیه کوچک انگلیسی منتهی شود.
تاکید اسکاتلند بر جدایی از انگلیس به ویژه در پی حضور «بوریس جانسون» در قدرت و موفقیت حزب این کشور در انتخابات پارلمانی دسامبر، احتمال جدایی اسکاتلند را تقویت کرده است. به نظر می‌رسد تجربه همه پرسی شکست خورده استقلال اسکاتلند این بار عزم آنها را برای استقلال راسخ‌تر کرده است.
از سوی دیگر موضوع مرز‌های ایرلند و انگلیس که در واقع تنها مرز زمینی انگلیس محسوب می‌شود، از مهم‌ترین چالش‌هایی بوده که لندن در موضوع دستیابی به توافق برگزیت با آن مواجه بوده است. تمایل ایرلند به ماندن در اتحادیه اروپا از یک سو و مشکلات قانونی و حقوقی پسابرگزیت و موضوع مرزها، سودای استقلال «دوبلین» را تقویت کرده است.
دوران انتقالی خروج انگلیس که با پایان سال ۲۰۲۰ پایان می‌یابد و نیز پایان رسمی عضویت انگلیس در نهاد‌های اتحادیه اروپا قطعا تیر خلاصی بر پیکره باصطلاح پادشاهی متحد انگلیس خواهد بود.
حالا شما چرا این قدر خوشحال هستید؟ با فروپاشی پادشاهی متحد آیا مشکلی از ما حل خواهد شد؟ آیا فروپاشی آنها به معنی بالا رفتن ماست؟ 