نغمه دانش آشتیانی در سینماسینما نوشت: در شرایطی که بحران شیوع ویروس کرونا کشور را فراگرفته و در سه هفته اخیر فعالیت های فرهنگی هنری کشور اعم از برگزاری کنسرت، اجرای تئاتر و اکران فیلم تعطیل شده اند و حتی کتابفروشی ها و کتابخانه ها نیز فعالیت خود را به حداقل و یا تعطیلی رسانده اند، وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی به عنوان متولی اصلی فرهنگ و هنر در کشور جز ارسال خبر تعطیلی ها، هیچ بیانیه رسمی مبنی بر سازوکار حمایتی خود از کسب و کارهای فرهنگی که در وضعیت پیش آمده به شدت متضرر شده اند صادر نمی کند و مسئولان مربوط نیز مواضع این وزارتخانه به عنوان نماینده دولت را مشخص نمی کنند.
اما آنچه در این بین بازارش داغ است حضور مسئولان در توییتر است که شامل عباس صالحی وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی و حسین انتظامی رییس سازمان سینمایی نیز می شود. به طور مثال وزیر ارشاد در جدیدترین توییت خود آورده است: «پویش احسان کرونایی را گسترش دهیم
پویش احسان مالکین
پویش احسان طلبکاران
پویش احسان صاحبکاران
پویش احسان کالاهای کرونایی
پویش احسان خدمات کرونایی
پویش احسان اوقات فراغت کرونایی
پویش احسان در عید نوروز کرونایی
و…
پویش احسان در روزهای #کرونایی پایانی ندارد.»
آنچه در این مطلب بارز است فراخواندن مردم به حل مشکلات کشور در قالب پویش‌های مختلف است؛ امری که بدون توصیه مسئولان نیز انجام می گیرد. همچنین لازم به ذکر است که یادآوری مسئولیت های مردمی و شهروندی از وظایف اولیه مسئولان نیست آنهم در شرایطی که از ساختارها و سیستم های مربوطه در دل دولت تکاپوی خاصی دیده نمی شود و آنها نه تنها افقی از وضعیت پیش‌رو ارایه نمی دهند بلکه راهکاری برای رفع ضررها نیز در دست ندارند.
در کنار این اظهارنظر وزیر ارشاد، رییس سازمان سینمایی نیز در توییت دیگری نوشته است: «باید برای جبران ضرر تعطیلی ناشی از کرونا درمشاغل خرد، بسته های حمایتی طراحی کنیم. چه پیشنهادی دارید؟»
اینکه رییس سازمان سینمایی به دریافت نظرات و پیشنهادهای مردم برای برون رفت از مشکلات معتقدست فی نفسه اتفاق مبارکی است زیرا این رفتار در مدیریت سنتی کمتر دیده می شد و حال با رونق شبکه های اجتماعی این تعاملات پررنگ تر شده است ولی باز هم اینچنین اظهارنظرهایی نگرانی صاحبان «مشاغل خرد» را که معاون و مشاور وزیر از آنها نام می برد، دوچندان می کند که آیا اساسا دولت نگاهی اصولی به آینده دارد و اتاق فکرهایی شامل متخصصان و دلسوزان تشکیل شده است که ضمن بررسی ابعادِ اتفاق برای آینده پیش رو برنامه ریزی درستی داشته باشند؟
آیا مدیران در حد دست یاری به سوی پویش‌های احسان دراز کردن و دریافت پیشنهادهای مردمی در توییتر، برای آینده برنامه ریزی کرده اند یا واقعا دراین سه هفته ابعاد تاثیر این تعطیلی و ادامه آن تا آینده ای نامعلوم بر کسب و کار عده زیادی از فعالان فرهنگ و هنر کشور مشخص شده و در دل وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی گروه هایی به طور متمرکز در حال ایده پردازی و مشورت برای ماه ها و یا سال پیش رو هستند؟
امید می رود چنین اتفاقی هرچند در سکوت خبری در دل همه وزارتخانه های دولتی رخ داده باشد؛ گرچه انتظار می رود مسئولان درباره همین موضوع نیز اطلاع رسانی کنند تا دست‌کم بخشی از نگرانی اهالی فرهنگ و هنر مرتفع شود و احساس کنند مسئولان مربوطه نسخه هایی اجرایی و عاقلانه برای برون‌رفت از این موقعیت دارند.
چشم امید به احسان مردم داشتن گرچه شاید نشان از اعتماد به مردمی باشد که این روزها جان و مالشان به شدت در معرض خطر است ولی قطعا راهکاری ساختارمند نیست و وقتی همین مردم پای صندوق های رای حاضر شدند تا دولت منتخب خود را برگزینند به این امید بودند که در چنین شرایطی سیستم و ساختار در قالب جامعه مدرن به یاری آنها بشتابد نه اینکه باز هم همه فشار مادی و معنوی اتفاق بر دوش آنها باشد.
مسئولان محترم! مردم حتما به حسب وظیفه انسانی و گاه هم از سر ناچاری و تنهایی، پویش های احسان خود را راه اندازی می کنند ولی شما برای انجام وظایف خود که بابت آنها از همین مردم حقوق دریافت می کنید، چه می کنید؟
