در حالی که درآمدهای لیگ برتر فوتبال ایران با قطع پرداخت حق پخش تلویزیونی از زمان حضور تاج، به قرارداد پرشائبه سازمان لیگ با پیمانکار تبلیغات محیطی محدود شده بود، حالا شنیده میشود که همین مبلغ نصفه و نیمه نیز به بهانه کرونا منتفی شده و دست باشگاهها در پوست گردو مانده است.
به گزارش «تابناک ورزشی»؛ ویروس کرونا باعث لغو مسابقات باشگاهی و ملی در ایران و سراسر نقاط جهان شده و شیوع این بیماری، لیگهای مختلف را با تعطیلی مواجه کرده است که در پی آن قراردادهای تجاری سازمان لیگ به نمایندگی از سوی تیمهای لیگ برتری فوتبال با شرکت دارنده این امتیاز، فعلا معلق شده و هنوز سرنوشت این قرارداد پرحرف و حدیث مشخص نیست؛ قراردادی که هیچ گاه میزان پرداختی، تاخیر و عایدی کامل فصول مختلف آن به مردم و رسانهها اعلام نشده و همیشه یکی از رازهای سر به مهر فوتبال ایران بوده است.
بررسیهای تابناک نشان میدهد، شرکتی که با سروصدای زیاد دو فصل قبل توسط صادق درودگر مسئول بازاریابی لیگ، به اهالی فوتبال و افکارعمومی معرفی شد، امسال هم مثل سنوات گذشته، نتوانست تا قبل از شیوع ویروس کرونا، تعهدات خود را کامل انجام دهد و حالا با بهره برداری از شرایط خاص رخ داده، حاضر نیست معوقات خود تا هفته ۲۱ مسابقات که برگزار شده است را تسویه کند.
این شرکت که با نامی متفاوت از شرکتهای قبلی بدهکار به سازمان لیگ، وارد قرارداد با این نهاد شده ـ گفته میشود ـ به یکی از سرشاخههای اصلی تبلیغات محیطی مرتبط است؛ همان راه پیمانکاران قبلی را رفته و طی دو فصل اخیر نتوانسته کامل و طبق قرارداد و ادعای اولیه صادق درودگر، پولهای وعده داده شده را به فوتبال باشگاهی ایران تزریق کند.
نکته عجیب اینکه مبلغ قراردادهای اخیر تبلیغات محیطی در فوتبال ایران با وجود تورم شدید در اقتصاد ایران، به جای افزایش رو به کاهش گذاشته و کسی دلیل این روند نزولی را نمیداند! قراردادی که در سال ۱۳۹۳ برای دو فصل حق تبلیغات محیطی فوتبال ایران، ۱۶۰ میلیارد تومان منعقد شده بود با وجود سقوط شدید ارزش ریال در مقابل ارزهای بین المللی و گران شدن حداقل چهار برابری قیمت کالاها و خدمات در بازار کسب و کار ایران طی این شش سال، در کمال تعجب هیچ افزایشی را نشان نمیدهد و حتی از برخی جهات رو به کاهش است! باید از مدیران سازمان لیگ و فدراسیون فوتبال پرسید چگونه چنین چیزی ممکن است و چطور میشود با افزایش سرسام آور هزینه تیمداری و مخارج باشگاهها از دستمزد بازیکنان گرفته تا رزرو هتل و بلیت پروازها و برگزاری اردوها و خرید البسه و توپ، درآمدهای فوتبال در همان اعداد شش سال پیش باقی مانده است؟!
فوتبال الکن و ناتوان ایران در عرصه مدیریت، نه تنها در زمینه واگذاری امتیاز تبلیغات محیطی اش، بلکه در حوزه بلیت فروشی و کپی رایت آرم باشگاه و پیراهن باشگاهها نیز بسیار ضعیف و بی کفابت نشان داده است و با گذشت بیست سال از آغاز لیگ به اصطلاح حرفهای در ایران، هنوز به سادهترین و اولیهترین حقوق خود آشنا نیست.
حالا شرکت بدهکار تبلیغات محیطی که از پرداختهای عادی اش عقب است، بهانه آورده که کرونا موجب سقوط بنگاههای تجاری و افت شاخصهای مالی در اقتصاد دنیا شده و نمیتواند مبالغ تعهد شده را تامین کند. البته توقف پرداختها در چنین قراردادهایی برای مدت تعطیلی مسابقات طبیعی است و در دنیا نیز شرکتهای اسپانسر و حامی تا زمان شروع مجدد رقابتها و بهره برداری تبلیغی خود، واریزهای نقدی را به تاخیر میاندازند، اما در لیگ ایران این اتفاق برای هفتههایی که مسابقات برگزار شده است، افتاده و شرکت طرف قرارداد که مدام پرداختها را با تاخیر انجام میداد، از فرصت استفاده کرده و پرداختهای مربوط به گذشته را نیز معلق کرده است!
هم اکنون باشگاههای بی پول و عمدتا دولتی فوتبال ایران که سال ۹۸ را بدون پرداخت حق الزحمه و تعهداتشان به کادرفنی و بازیکنان به عید رساندند، با بحران تازهای مواجه شده اند که مشخص نیست چه زمانی تمام شود! با توجه به شنیدهها و شرایط جاری در کشور، بسیار بعید است که مسابقات ورزشی تا قبل از خرداد ماه آغاز شود و تازه در صورت ازسرگیری رقابتها نیز دور از ذهن است که شرکت طرف قرارداد سازمان لیگ بلافاصله وظایف خود را انجام دهد و پول چشمگیری به فوتبال تزریق کند.
فدراسیون فوتبال ایران نیز در چنین شرایطی با پاسخ صریح کنفدراسیون فوتبال آسیا مبنی بر خودداری این نهاد قارهای از پرداخت پولهای ایران مواجه شده است و احتمالا در چنین شرایطی نیازمند منابع استقراض داخلی و برداشت از صندوق درآمدهای لیگ داخلی است که با شرایط بوجود آمده، این راه نیز به بن بست خورده و آهی در بساط سازمان لیگ نیست.
حالا میتوان به ضرس قاطع گفت که پرداخت نشدن حق پخش تلویزیونی به دلیل موانع قانونی صداوسیما و یا اعمال سلیقه روسای رسانه ملی از دوره سرافراز تا علی عسگری، در کنار کاهش شدید درآمد حاصل از بلیت فروشی و سهم خواهی نهادهایی همچون شرکت توسعه و نگهداری اماکن ورزشی، کفگیر فوتبال را به ته دیگ رسانده و دخل فوتبال را به نقطه صفر رسانده است.
در چنین شرایطی مشخص نیست اصرار بر ادامه رقابتهای فصل نیمه کاره فوتبال ایران به چه دلیل است. وقتی قرار نیست که فتح جام امتیاز خاصی نصیب تیمی کند، چه فرقی میکند که کدام تیم قهرمان شود و چه تیمی در رتبه دوم یا سوم بایستد؟ فوتبال آماتور ایران همچنان در سطح جام محلات پیگیری میشود و طرفداران نیز در آتش اختلافات و تنشهای بی دلیل روی سکوها که عمدتا برگرفته از التهابات روانی جامعه است، زیباییهای فوتبال را فراموش کرده و به سمت مسائل حاشیهای کشیده شده اند. هواداران با تحریک برخی مدیران تفرقه افکن فعلی و سابق، تیم رقیب را به بهره برداری ویژه از بودجه دولتی و حمایتهای پشت پرده متهم میکنند و تماشاگران حریف نیز در مقابل، انگ برخورداری از رانتهای ویژه، خرید بازیکنان گرانتر و استفاده از اشتباهات داوری را به پیشانی تیم رقیب میچسبانند.
باشگاهها با وعده و وعید و به زور چک و ضمانت، مربی و بازیکن یکدیگر را جذب میکنند و طولی نمیکشد با عدم تامین منابع ارزی و ریالی و عدم تحقق درآمدهای پیش بینی شده، چکها برگشت میخورد و قراردادها فسخ میشود و کار به تخلفات و شکایت و احکام کمیته انضباطی داخلی و فیفا میکشد.
تیمهای استقلال و پرسپولیس که معمولا بیشترین سهم از تبلیغات محیطی لیگ را به خود اختصاص میدهند، اکنون با بحران عظیم بدهی به بازیکنان کنونی و پیشین خود مواجه اند و کرونا شاید به داد آنها رسید تا در ایام پایانی سال از زیر بار پرداختهای میلیاردی شان شانه خالی کنند و با کمترین تلفات، راهی تعطیلی نامعلوم و مبهمی شوند که مشخص نیست چه زمانی به پایان خواهد رسید!
شنیده میشود در هیات مدیره دو تیم سرخابی پیشنهاد مذاکره با بازیکنان بر سر کاهش مبلغ قراردادها نیز مطرح شده است چون با شرایط فعلی اقتصادی، توان پرداخت حقوق و دستمزدهای نجومی ستارههای فوتبال وجود نخواهد داشت؛ هرچند بعید است بزرگان این دو تیم که مدت هاست دریافتیهای عادی شان نیز به تاخیر افتاده، تن به چنین درخواستی بدهند و بخشی از پول خود را که مدتها پیش باید دریافت میکردند، ببخشند.
نویسنده: امید صبوری