برای چندمین بار و در چند دولت اخیر مستقر در ایران، درباره واگذاری دو تیم استقلال و پرسپولیس بحث شد و در نهایت، واگذاری دو تیم تصویب و گام‌های اجرایی آن تدوین شد و همچنین یک زمان برای اجرای این گام‌ها تعیین گشت. حتی یک بار در دولت روحانی، کارهای واگذاری تا مرحله نهایی هم پیش رفت و خریدارانی پیش آمدند، ولی یکباره پرونده مساله بسته شد و مالکیت تیم‌ها به وزارت ورزش رسید تا با استخدام مدیران کوتاه مدت، بدهی روی بدهی برای این تیم‌ها تلنبار شود.
نتیجه چند دهه مدیریت دولتی در این باشگاه‌ها این است که حتی یک ورزشگاه ندارند و تمام تلا‌ش‌ها هر سال برای بسته شدن یکی از چندین پرونده مالی آنها در فیفا صورت می‌گیرد. با این شرایط، شما به عنوان یک هوادار فوتبال یا هودار این دو تیم که سال‌هاست این حرف‌ها را از اصولگراها و اصلاح‌طلب‌های مستقر در ایران می‌شنوید، چقدر به آن باور دارید؟
تا چه میزان فکر می‌کنید دولت عزم جدی برای واگذاری این دو تیم دارد؛ به نظر شما انگیزه دولت‌ها از اجرای شوی واگذاری و بعد از آن عدم واگذاری دو تیم چیست؟
چرا باید این تیم‌های پر هزینه و کم‌بازده در احتیار دولت باشند؟
به نظر شما در ساختار فوتبال ایران، ساز و کاری برای تامین هزینه‌های فوتبال دیده شده که سرمایه‌گذاران بخش خصوصی، علاقه‌مند به سرمایه‌گذاری در آن شوند؟
یک کلام: پولشویی. 
در یک زمینی که خراب و شوره زار شده 
