سازمان ناکامی‌ تیم‌های ملی فوتبال در خط پایان / پنج ستاره‌ای که از تاج فدراسیون ایران افتاد

سازمان تیم‌های ملی فوتبال ایران، بدعت نامبارک و فراقانونی مدیریت پرتلاطم و قانون گریز فدراسیون در چهار سال گذشته با مجموعه کاملی از شکست‌ها و ناکامی‌ها به فراموشی سپرده خواهد شد.

به گزارش «تابناک ورزشی«؛ پیش از این، طبق اساسنامه فدراسیون فوتبال، نهادی با عنوان سازمان تیم‌های ملی وجود نداشت و امور مرتبط با سازماندهی تیم‌های ملی از طریق دپارتمان تیم‌های ملی دنبال می‌شد. در این چارت مشخص، وظایف و مسئولیت‌های سایر بخش‌های فدراسیون از جمله کمیته‌های فنی، کمیته جوانان، کمیته‌های فوتسال، فوتبال ساحلی و بانوان هم مشخص بود؛ اما دبیرکل وقت فدراسیون با تکیه بر چراغ سبز رییس فدراسیون، در اوایل سال ۹۵ تصمیم گرفت برای گسترش قدرت و اختیارات و بنا بر تشخیص، سازمان تازه‌ای با اختیاراتی نامحدود در این حوزه تاسیس کند که علاوه بر تداخل مسئولیت‌ها و وظایف با کمیته‌های دیگر حرف و اول آخر را در موضوع تیم‌های ملی بزند. سازمانی که مشابه اقتصادی آن نیز چندی بعد راه افتاد که تابناک در گزارشی مفصل به آن نیز پرداخته است و با انتشار اسنادی، پرده از یک قانون گریزی دیگر در فدراسیون تاج برداشت.

از زمانی که سازمان تیم‌های ملی به ریاست محمدرضا ساکت تاسیس شد، عملا انتخاب سرمربیان و اعضای کادر تیم‌های ملی، تصمیم گیری در خصوص جزیی‌ترین موضوعات مرتبط از جمله برگزاری مسابقات، شرکت در تورنمنت‌ها و کلیه مسائل مرتبط با تیم‌های ملی به این سازمان با قدرت مطلق ساکت سپرده شد.

خروجی این اتفاق علاوه بر نارضایتی و ایجاد اختلافات گسترده در کمیته‌ها و تیم‌های ملی مختلف، ناکامی و شکست‌های پیاپی برای فوتبال ملی ایران در رده‌های مختلف بود که از تیم ملی بزرگسالان تا تیم ملی امید و سایر رده‌های سنی شاهدش هستیم.

در واقع ساکت دپارتمان پنج ستاره تیم‌های ملی را تحویل گرفت که پیش از تشکیل سازمان موفق به کسب مجوز صعود به جام‌های جهانی و رقم زدن افتخارات قابل توجهی شده بودند، اما از بدو تاسیس این سازمان ناکامی‌های تیم‌های ملی در رده‌های مختلف نیز آغاز شد.

بر خلاف گذشته، دیگر کمیته فنی در انتخاب اعضای کادر فنی تیم‌های ملی تاثیر چندانی نداشت و البته با حضور رئیس سازمان تیم‌های ملی در جلسات کمیته فنی در این کمیته هم تصمیم نهایی به یک نفر ختم می‌شد. کمیته امور جوانان عملا به طرح‌های حوزه استعدادیابی خود مشغول بود و در سیاست گذاری و برنامه‌ریزی برای تیم‌های ملی پایه می‌بایست از سازمان جدیدالتاسیس تبعیت می‌کرد. کمیته‌های فوتسال و بانوان هم در انتخاب اعضای کادر فنی تیم‌های ملی خود تابع نظرات رئیس سازمان بودند.

حاصل این تک صدایی شکست و ناکامی تیم‌های ملی نوجوانان و جوانان در مسابقات قهرمانی آسیا و نرسیدن به جام‌های جهانی رده‌های پایه، استمرار ناکامی‌های فوتبال بانوان در رده‌های مختلف و حتی شکست فوتبال ساحلی در رسیدن به جام جهانی این رشته بود که اتفاقی بی سابقه محسوب می‌شد. سازمان جدید یک به یک ستاره‌های باقی مانده برای فدراسیون را خاموش کرد و در آخرین گام به پروسه حذف قطعی تیم ملی بزرگسالان از مرحله نهایی جام جهانی هم نزدیک می‌شد که خوشبختانه این بخش از عملیات نتیجه بخش نبود و فعلا متوقف ماند.

رمزگشایی از اتفاقاتی که منجر به انتخاب ویلموتس شد ـ آن هم در شرایطی که اعضای کمیته فنی از این انتخاب بی خبر بودند ـ نقش سازمان تیم‌های ملی و رئیسش را در این تصمیمات پررنگ‌تر از همیشه نشان می‌دهد؛ هرچند در وافع بعد از اجرای قانون منع به کارگیری بازنشستگان محمدرضا ساکت امکان ادامه ریاست در این سازمان را نداشت، از پشت پرده به صورت غیر رسمی کار خودش را با قدرت بیشتر دنبال می‌کرد. مربیان تمامی تیم‌های ملی به این موضوع اشاره دارند که مسائل مرتبط با فعالیت خودشان را در جلسات مشترک با ساکت دنبال می‌کردند و به وی گزارش کار می‌دادند.

حاصل کار، اما روشن است و مشخص، ناکامی‌های تیم‌های ملی در رده‌های مختلف، عدم پرداخت دستمزد مربیان و اعضای کادر تیم‌های ملی در دو سال گذشته، کاهش اعزام‌ها و برنامه‌های آماده سازی مناسب، انتخاب‌های نادرست، بدون مشورت و موافقت اعضای کمیته فنی، تصمیمات غیرکارشناسی که منجر به فجایعی مثل قرارداد تاسف برانگیز مارک ویلموتس برای فوتبال ایران شد، همچنین شرایط ناامیدکننده‌ای که حتی آینده تیم ملی فوتبال بزرگسالان ایران را نیز تهدید می‌کند.

حالا و در آستانه چهار سالگی سازمان ناکام تیم‌های ملی، با بازگشت مهدی محمدنبی به اتاق دبیرکلی فدراسیون، محمدرضا ساکت کمرنگ‌تر از همیشه امکان دخالت در امور تیم ملی بزرگسالان را از دست داده، با گسترش دامنه نفوذ و اعمال قدرت دبیرکل، کمیته‌ها و دپارتمان‌های مربوطه امکان تصمیم گیری در خصوص سایر تیم‌های ملی را نیز ندارد. دپارتمان تیم‌های ملی مثل گذشته مسئولیت خودش در ساماندهی امور مربوط به تیم‌های مختلف را دنبال می‌کند و تقسیم وظایف بر اساس چارت قانونی فدراسیون دنبال می‌شود. این پایان عصر تلخ تک صدایی در فوتبال ملی است که می‌تواند آینده بهتری برای فوتبال ایران رقم بزند.

نویسنده: بهنام شریفی