سیدرضا میرکریمی دبیر سابق جشنواره جهانی فیلم فجر درباره تعویق یکساله این جشنواره یادداشتی منتشر کرد.
محمد مهدی عسگرپور بهترین گزینه برای ادامه مسیر رو به رشد جشنواره جهانی بود و در جریان هستم که ظرف چند ماه گذشته که این مسوولیت را قبول کرده او و تیم خوب و حرفهای جشنواره جهانی تلاش بسیاری کردند برای اینکه یک جشنواره باشکوه و حرفهای برگزار کنند.
آثار درخشانی برای این رویداد انتخاب کردند که بسیاری از آنها آماده شد و مهمانان تراز اولی برای حضور در جشنواره دعوت کردند. به همین خاطر برگزار نکردن جشنواره‌ای که برایش زحمت کشیده شده و تمام برنامه‌هایش به سختی چیده شده، تصمیم شجاعانه‌ای است که البته من فکر می‌کنم همه دلیل لغو آن به بحث کرونا بر نمی‌گردد و خبر دارم که برای برگزاری جشنواره به صورت نیمه‌مجازی هم برنامه‌ریزی شده بود.
جشنواره جهانی یک محل صرفا سینمایی نیست، بلکه کارکردهای متعددی دارد و محلی است برای ارتباطات بینا رشته‌ای که در کنار نشاط فرهنگی که ایجاد می‌کند یک فرصت مطالعاتی خوب هم هست. با این حال با توجه به اینکه سلول بنیادین این جشنواره خاصیت سینمایی آن است و هویتش از آن نشات می‌گیرد، نمی‌توان تاثیرات متعدد مشکلات امروز سینمای ایران را بر لغو برگزاری جشنواره نادیده گرفت.
درست است که جشنواره جهانی صرفا با حضور سینماگران برگزار نمی‌شود و مردم مخاطبان اصلی آن هستند اما شکل‌گیری اثربخش چنین رویداد مهمی بدون حمایت و پشتیبانی موثر سینماگران، نهاد‌های صنفی و سازمان‌های ذیربط بی‌معناست. متاسفانه سینمای ایران نه در حوزه فعالیت‌های صنفی و نه در چرخه تولید و اکران، روزگار خوبی را سپری نمی‌کند و در این شرایط به نظر می‌رسد توانایی پشتیبانی موثر از چنین رویداد بین‌المللی را ندارد.
البته که این وسط خیلی‌ها که اصولا هیچ عملکرد درخشانی در کارنامه‌شان ندارند ساز مخالف می‌زنند و برای اینکه منافع شخصی‌شان را جا بیندازند، کلام خود را با ظاهری عوام‌فریبانه بزک می‌کنند. نظیر اینکه بودجه فعالیت‌های جشنواره‌ای را به اقشار آسیب‌پذیر اختصاص دهیم و…
من با تجربه‌ای که در فعالیت صنفی داشتم کمتر سراغ دارم این مدعیان قدمی برای کمک به آسیب‌دیده‌ها و محرومین سینمایی برداشته باشند و معمولا فقط شعارش را می‌دهند و مطمئن هستم دبیر محترم جشنواره که خودش سابقه وتجربه روشنی در فیلمسازی و مدیریت صنفی دارد زمانی که این سمت را انتخاب کرده همه این حاشیه‌ها را به جان خریده و به اهداف بلندی برای این جشنواره فکر می‌کند. امیدوارم همان‌طور که وعده داده شد شاهد برگزاری باشکوه سی و هشتمین دوره این قدیمی‌ترین و مهم‌ترین جشنواره سینمایی غرب آسیا در سال ۱۴۰۰ باشیم.
منبع: روزنامه اعتماد
