سفال روایتگر تاریخ مردمان هر سرزمین است و سبک زندگی آنها را بر خود ثبت کرده است. سفالگری در ایران بنا بر یافتههای از شوش و ری و کاشان و دامغان، نزدیک تخت جمشید و تپه سیلک نشان میدهد ایرانیان نیز از دیرباز از سفال و سرامیک استفاده میکرده اند. بر اساس یافتههای سفالین در چهار منطقه اصلی در سفالگری پیش از تاریخ که شامل کوههای زاگرس (لرستان)، جنوب دریای خزر (گیلان و مازندران)، شمال غرب (آذربایجان) و جنوب شرق (سیستان و بلوچستان) میشود نشان میدهند که عمر سفالگری در ایران به حدود ۸ هزار سال پیش از میلاد میرسد. از هزاره پنجم پیش از میلاد، ساکنان تپه سیلک، تپه حصار، تپه گیان و دیگر تپههای باستانی، به ساخت ظروف سفالین منقوش میپرداختند. مناطقی که سفالگری در آنها رواج دارد مندگناباد، لالجین همدان، میبد یزد، شهرضای اصفهان، زنوز آذربایجان، کوزه کنان آذربایجان، کلپورگان سیستان و بلوچستان، جویبار مازندران و سیاهکل گیلان. در هر یک از این مکانها سفالهای مخصوص به خود وجود دارد و تفاوت اندک در نوع مواد اولیه باعث تفاوت رنگ و طرح آنها میشود و این موضوع سبب شده که محصول هر منطقه به راحتی از منطقهای دیگر قابل تشخیص شود./رضا کامران سامانی
کد خبر: ۹۹۵۵۶۰
تاریخ انتشار: ۱۹ مرداد ۱۳۹۹ - ۱۷:۴۵ 09 August 2020
تو مسیرم معمولا یه سری به کوزه فروشی های شهرضا روبروی آستان مبارک سلطان شاهرضا ،یه بار یه کوزه گرفتم که مثلا آب کوزه بخورم زیرش ترک مویی داشت و نشتی شدید داشت.
یه بار دیگه قلیون گرفتم ببرم سوغاتی نی تو سوراخ جا نمی گرفت.
کلا ما ایرانی ها همینیم از ساخت لامپ و شلوار و صنایع دستی و ... یه جای کارمون میلنگه. تجربه ای که من با شرکتهای اروپایی و آسیایی دارم اینه که ما ایرانی ها تو حرفه و فرهنگ کار بد تربیت شده ایم.