لیریک یک شاسی‌بلند متوسط است که چهره‌ای تازه از کادیلاک را نمایش می‌دهد. جلوپنجره ذوزنقه‌ای همیشگی کادیلاک حالا بیشتر بخش جلوی ماشین را پوشانده است. چراغ‌های ال‌ئی‌دی به صورت خطوطی باریک موازی دور جلوپنجره قرار داده شده و چراغ عقب هم به صورت خطی پهن در امتداد بدنه کشیده شده است.
مهندسان کادیلاک برای کاهش صدای اتاق از میکرفون‌هایی استفاده کرده‌اند که صدای تایر و محیط بیرون را دریافت کرده و با فرستادن فرکانس مخالف، این صدا‌ها را حذف می‌کند.
در داخل ماشین یک نمایشگر ۳۳ اینچی با وضوح بالا اطلاعات را نمایش می‌دهد. اطلاعات همچنین از طریق واقعیت مجازی روی جاده به راننده نشان داده می‌شود.
کادیلاک همچنین ماشین را به سیستم خودرانی مجهز کرده که می‌تواند در بیش از ۳۲۰ هزار کیلومتر بزرگراه در آمریکا بدون نیاز به راننده در مسیر مستقیم حرکت کند.
لیریک از سیستم باتری‌های جدید جنرال‌موتورز نیرو میگیرد که کارخانه آن را "آلتیوم" نامیده است. کادیلاک می‌گوید ماشین با هر بار شارژ می‌تواند تا ۵۰۰ کیلومتر حرکت کند. لیریک به صورت استاندارد با یک موتور برای چرخ‌های عقب ساخته می‌شود، اما می‌توان مدل گران‌تری از آن را با دو موتور سفارش داد.
استیو کارلایل، مدیر کادیلاک همزمان با رونمایی لیریک گفت که این ماشین نقطه عطفی در تاریخ کارخانه است و با آمدنش فصل تازه‌ای در کادیلاک آغاز خواهد شد.
برای آغاز این فصل تازه باید مدتی صبر کرد. قرار است اولین سری لیریک اواخر سال ۲۰۲۲ ابتدا در چین، بزرگ‌ترین بازار خودرو‌های الکتریکی جهان و سپس در آمریکا به بازار عرضه شود.
جنرال‌موتورز با سرمایه‌گذاری بیست میلیارد دلاری قمار سنگینی روی ماشین‌های الکتریکی کرده است. در این پروژه، کادیلاک نقش اصلی را دارد و قرار است تا سال ۲۰۳۰ همه مدل‌هایش الکتریکی باشد.
لیریک علاوه بر محصولات تسلا با رقیبان اروپایی نظیر جگوار آی-پیس (i-Pace) و آئودی ئی-ترون رقابت می‌کند. فروش هر دو خودروساز در سال جاری کمتر از پیش‌بینی بوده است. آئودی در نیمه اول سال ۲۰۲۰ کمتر از ۱۷۰۰۰ دستگاه از شاسی‌بلند الکتریکی خود فروخته و فروش جگوار کمی بیشتر از ۵۴۰۰ دستگاه بوده است.
آخرین گلادیاتور
گوردون ماری، طراح سابق ماشین‌های فرمول یک از ماشین جدیدی رونمایی کرده که می‌گوید آخرین سوپرکار واقعی جهان است.
آقای ماری در دهه هشتاد میلادی با طراحی ماشین‌هایی موفق برای تیم‌ها فرمول یک به شهرت رسید. او در اوایل دهه نود به سفارش مک‌لارن اولین سوپرکار این کارخانه به نام F۱ را طراحی کرد که در زمان خود به بهترین سوپرکار جهان مشهور شد و اکنون یکی باارزش‌ترین ماشین‌های کلاسیک جهان است.
ماشین جدید گوردون ماری به مناسبت پنجاهمین سال فعالیتش در صنعت خودرو T-۵۰ نامیده شده و توسط کارخانه‌ای به نام خودش ساخته می‌شود. به گفته این طراح خودروی ۷۴ ساله این ماشین ادامه راهی است که او با F۱ برای ساخت یک ماشین آنالوگ آغاز کرد.
آقای ماری معتقد است که رقابت خودروسازان برای ساخت سریع‌ترین و قوی‌ترین ماشین باعث شده ابعاد سوپرکار‌ها به مرور آنقدر بزرگ شود که رانندگی با آن‌ها در شهر ممکن نیست. همچنین استفاده بی‌اندازه از فن‌آوری و کامپیوتر، ارتباط ناب و بی‌واسطه راننده با ماشین را غیرممکن کرده است.
برای رسیدن به این هدف او تا حد ممکن سیستم‌های کمکی را حذف کرده است. برای مثال حتی سیستم کمک‌فرمان هم تنها در سرعت‌های پایین کار می‌کند و به محض افزایش سرعت خاموش می‌شود.
ظاهر T-۵۰ به مدل F۱ شبیه است. راننده در وسط می‌نشیند و دو صندلی در اطرافش برای سرنشینان قرار دارد. موتور دوازده سیلندر پشت راننده است و ۶۳۳ اسب بخار نیروی خود را از طریق یک جعبه دنده دستی به چرخ‌های عقب منتقل می‌کند.
برخلاف سوپرکار‌های کنونی در بازار، ظاهر ماشین ساده است و از بال‌ها و هواکش‌های بزرگ خبری نیست. آقای ماری می‌گوید ماشین را طوری ساخته که بتوان با آن هر روز در خیابان به راحتی رانندگی کرد. برای همین ابعاد T-۵۰ نسبت به رقیبانش در فراری و لامبورگینی کوچک‌تر است.
قیمت ماشین دو میلیون و ۳۶۰ هزار پوند (سه میلیون دلار) است و تنها صد دستگاه از آن ساخته خواهد شد.
بنتلی مینیاتوری
بنتلی نمونه‌ای مینیاتوری از مدل کنتینانتال جی‌تی به بازار عرضه کرده که به صورت سفارشی و با سلیقه مشتری ساخته می‌شود.
این مدل در ابعاد یک به هشت و با دست ساخته می‌شود. هر مدل شامل بیش از هزار قطعه است و ساخت آن به گفته کارخانه حدود سیصد ساعت وقت میگیرد.
مشتریان ماشین خود را مستقیم به استودیوی طراحی بنتلی سفارش می‌دهند و انتخاب برای تزیین ماشین تقریبا نامحدود است. علاوه بر تعداد بی‌شمار رنگ بدنه، چرخ‌ها، صندلی و تودوزی ماشین هم با سفارش مشتری ساخته می‌شود.
بنتلی همچنین آماده است تا یک مدل مینیاتوری درست شبیه به مدل اصلی که مشتریان از کارخانه می‌خرند برایشان بسازد.
قیمت هر دستگاه از این بنتلی‌های کوچک حدود ۹ هزار دلار است. کارخانه انگلیسی همزمان مدل‌های کوچکتری از کنتینانتال را هم عرضه کرده که امکانات سفارشی این مدل را ندارد، اما قیمتش ارزان‌تر است.
رولزرویس، رقیب بنتلی، پیش‌تر مدلی مینیاتوری از شاسی‌بلند کالینان خود را با امکاناتی مشابه به خریداران عرضه کرده که قیمت پایه هر دستگاه آن حدود ۱۷ هزار دلار است.
از ساختمان تا ماشین
یک شرکت ساختمان‌سازی چینی با رونمایی مجموعه‌ای از خودرو‌های الکتریکی اعلام کرده که می‌خواهد به بزرگ‌ترین خودروساز الکتریکی جهان تبدیل شود.
گروه اورگرند (Evergrande) در مراسمی که همزمان در شانگ‌های و گوانگژو برگزار شد، شش ماشین الکتریکی در کلاس‌های مختلف نمایش داد. این شرکت می‌گوید برای ساخت ۱۴ مدل برنامه‌ریزی کرده و تولید انبوه این ماشینها را یک یا دو سال دیگر آغاز خواهد کرد.
مدیر اورگرند، زو جیایین، میلیاردر چینی است. نشریه آمریکایی فوربس میزان ثروت او را ۳۴ میلیارد دلار تخمین زده و می‌گوید او سومین فرد ثروتمند در چین است.
آقای جیایین پاییز گذشته اعلام کرد که نزدیک به شش میلیارد و ۵۰۰ میلیون دلار در پروژه ساخت خودرو سرمایه‌گذاری می‌کند و می‌خواهد کارخانه‌اش تا سال ۲۰۲۵ سالانه یک میلیون دستگاه ماشین بسازد.
اورگرند پارسال شرکت ملی خودرو‌های الکتریکی سوئد یا NEVS را به قیمت ۹۳۰ میلیون دلار خرید. NEVS پس از ورشکستگی کارخانه ساب و با آنچه از این خودروساز سوئدی باقی مانده بود شکل گرفت. اورگرند همچنین ۳۰۰ میلیون دلار در شرکت کونیگزگ (Koenigsegg)، سازنده خودرو‌های اسپرت سوئدی سرمایه‌گذاری کرده است.
فرارو
احتمالا منظورتان از فرکانس مخالف، امواج صوتی همفرکانس همدامنه با اختلاف فاز 180 درجه بوده است تا با ترکیب با موج اصلی، آنرا تضعیف کند، مانند همان اتفاقی در کلاه خلبانهای هلیکوپتر و بعضی گوشی های گرانقیمت رخ می دهد. در ضمن با نمایش این ماشینها به ما که از فرغونهای داخلی بهره مندیم، ممکن است ناراحتی قلبی به ما حمله ور شود.