هشدار نشریه آتلانتیک:خطر بروز جنگ در خاورمیانه

به گزارش تابناک، شفقنا از آتلانتیک نوشت: این موضوع هم‌چنان در ذهن شمار زیادی از دموکرات‌ها وجود دارد که دونالد ترامپ در پی ایجاد هرج و مرج و بی‌نظمی، پیش از خروج از کاخ سفید است. نوعی هرج و مرج و بی‌نظمی پیش‌بینی‌نشدنی و ناگهانی که ممکن است با یک جنگ ناگهانی به دست آید، و البته شاید هم با روش‌های دیگری قابل حصول باشد. نویسنده یادداشت آتلانتیک اما خطر بروز جنگ را محتمل‌تر می‌داند. برای همین هم درست بعد از اعلام هشدار درباره تمایل ترامپ برای ایجاد هرج و مرج می‌پرسد: آیا به این امکان فکر کرده‌اید که بخواهد جو بایدن را درگیر یک جنگ دیگر در خاورمیانه کند؟ به خصوص که می‌دانیم هنوز هم به حمله علیه جمهوری اسلامی ایران فکر می‌کند.

ترامپ پیش از باخت در انتخابات ریاست جمهوری، در ماه نوامبر از مشاوران‌اش درباره استفاده از گزینه‌ نظامی علیه تاسیسات هسته‌ای ایران پرس‌وجو کرده بود. ایده‌ای بی‌پروایانه که به همین دلیل هم مشاورین ترامپ آن را از دستور کار خارج کردند. اما این باعث نشده ترامپ تمامیت آن ایده را کناری بنهد. بعد از آن، بمب‌افکن‌های بی – ۵۲ آمریکا ۳۰ ساعت پرواز کرده و خود را از داکوتای شمالی به خلیج فارس رسانده‌اند تا مثلا در حوالی اولین سالگرد ترور ژنرال سلیمانی این پیام را به جمهوری اسلامی ایران برسانند که امریکا آماده و جدی است و در صورت رسیدن آسیبی به اهداف و علاقه‌مندی‌هایش واکنش نشان خواهد داد.

ایالات متحده اعلام کرده که بمب‌افکن‌هایش را با هدف بازدارندگی به منطقه می‌فرستد. یعنی برای جلوگیری از حمله جمهوری اسلامی ایران به منافع آمریکا و متحدان آن کشور. در شرایطی که بی‌تردید جمهوری اسلامی ایران می‌خواهد انتقام خون ژنرال سلیمانی را از آمریکا بگیرد- و ایالات متحده باید آماده نشان دادن عکس‌العمل در مقابل چنین اقدامی باشد؛ اما با این وجود، بسیاری این را هم میراثی می‌دانند که دونالد ترامپ برای جو بایدن به جای گذاشته است. بله؛ درست است که برخی از سیاستمداران، کارشناسان سیاسی و حتی دیپلمات‌های امریکایی موافق ترور ژنرال سلیمانی بودند اما رفتار‌های نابخردانه بعدی ترامپ و مسایلی مانند تهدید ایران به نابود ساختن بنا‌های فرهنگی آن کشور کاری کردند که این میراث پردردسر بعد از خروج ترامپ از کاخ سفید روزگار بایدن را دشوار خواهد ساخت. مثل رفتارهای نابخردانه دیگر ترامپ، از جمله خروج‌اش از توافق هسته‌ای موسوم به برجام، که گره کور این بحران هسته‌ای را کورتر کرد.

در ادامه روند ماجراها، در روزهای اخیر بیشتر مقامات دفاعی دولت دونالد ترامپ از بازدارندگی گفته‌اند. خود ترامپ اما با این که در قبال این گفته‌ها سکوت کرده است، اما با توجه به رفتارهای دمدمی و پیش‌بینی‌ناپذیر رئیس‌جمهور آمریکا در چهار سال اخیر خطر بروز یک عملکرد بحران‌ساز هنوز وجود دارد. به عبارت بهتر به گفته مقامات دولت ترامپ هیچ بعید نیست که سکوت ترامپ برای منحرف کردن افکار عمومی پیش از صدور دستور حمله باشد. چرا که فارغ از این‌که آیا آمریکا قدرت و توان و جرات و البته ریسک‌پذیری کافی برای انجام حمله علیه جمهوری اسلامی ایران را دارد یا نه؛ کتمان نمی‌توان کرد که خود دونالد ترامپ این ویژگی‌ها را دارد و آن‌قدر بی‌پروا و نابخرد و بی‌فکر هست که بخواهد برای دستیابی به خواسته‌ای کوچک منطقه‌ای بزرگ را به آشوب بکشد.

اصل دوم قانون اساسی ایالات متحده آمریکا حکایت از این می‌کند که باخت در انتخابات از نظر حقوقی صلاحیت و قدرت رئیس‌جمهوری امریکا را محدود نمی‌کند و این یعنی که ترامپ هنوز تا ۲۰ ژانویه (حدود دو هفته دیگر) قدرت و اختیار صدور فرمان حمله نظامی را دارد؛ البته اگر به فکرش برسد که چنین کاری می‌تواند به نفعش تمام شود- که در آن صورت قطعا دست به این کار خواهد زد، حتی اگر از نظر بسیاری از کارشناسان و استراتژیست‌های نظامی امریکا صدور چنین فرمانی غیرقانونی و غیرمنطقی و حتی ابلهانه باشد. این اصلی‌ترین دلیلی است که می‌گوید خطر صدور فرمان جنگ از سوی دونالد ترامپ جدی است. یعنی اگر ترامپ فکر کند یک جنگ می‌تواند به او کمک کند و در واقع به نفعش خواهد بود، او بی‌شک دست به این کار خواهد زد. حداقل این‌که در آن صورت نقش فرمانده کل قوا را ایفا خواهد کرد. نقشی که دونالد ترامپ به شدت عاشق ایفای آن است و بارها، از احداث دیوار مرزی تا نوع مدیریت بحران کرونا، با ایفای این نقش بوروکراسی امریکا را در محذوریت و تنگنا قرار داده است.

در این زمینه باید به نکته دیگری نیز توجه کرد. به گفته نویسنده آتلانتیک؛ جنگ با جمهوری اسلامی ایران اگر چه ترامپ را به عنوان رئیس جمهور ابقا نخواهد کرد، اما با این وجود، چون که هم می‌تواند تندروهایی مانند مایکل فلین را از دونالد ترامپ راضی نگه دارد؛ هم مانع بزرگی بر سر راه جو بایدن در عمل به وعده‌هایش باشد و هم این‌که عملا شهروندانی را که در انتخابات به او رای ندادند، تنبیه کند؛ راهکاری دوست‌داشتنی برای دونالد ترامپ می‌تواند قلمداد شود.

نویسنده آتلانتیک در پایان تصریح می‌کند که «برای همین هم هست که باید هشیار بود»: شاید کسی نتواند ترامپ را از صدور دستور حمله نظامی بازدارد، اما آیا نمی‌شود حداقل نگران و مراقب نشانه‌های معمول خطر بروز جنگ بود؟! این چیزی است که تحلیلگران و روزنامه نگاران باید به آن توجه کنند!