درگاه پرداخت واسط نامی است که از ده سال پیش به بعضی از کسبوکارهای فعال در فضای آنلاین کشور اطلاق میشد. این کسبوکارها به بنگاههای کوچک و متوسط و گاهگاهی هم به بنگاههای بزرگتر خدمات درگاه پرداخت اینترنتی ارائه میدادند. بنگاههایی که از این کسبوکارها خدماتشان را دریافت میکردند هر کدام به دلایلی نمیتوانستند این خدمات را از شرکتهای پرداخت الکترونیک (PSP) دریافت کنند. کسبوکارهای ارائهدهندهی درگاه واسط مزایای قابل توجه زیر را برای مشتریانشان داشتند:
تا ۲ سال پیش اگرچه این شرکتها غیرقانونی یا خارج از قانون فعالیت نمیکردند اما دقیقا فضای کاری کسبوکار آنها هم در هیچ قانون مشخصی تعریف نشده بود. چرا که فضای کاری این کسبوکارها ذاتی فناورانه داشته و کاملا نو بود. در این زمان شرکتهای فعال در این عرصه به همراه انجمن فینتک همکاری گستردهای با بانک مرکزی برای تدوین سند پرداختیاری انجام دادند. سندی که به بستری برای صدور مجوز پرداختیاری تبدیل شد و چهارچوب قانونی کاملی برای فعالیت درگاه واسط ایجاد کرد.
شرکت شاپرک به عنوان بازوی اجرایی بانک مرکزی در این مجوز عهدهدار بستن قرادادهایی با شرکتهای پرداختیار شد. چهارچوب فعالیت این شرکتها در این قراردادها کاملا و به دقت تعیین شده بود. هر کدام از این شرکتها از سوی دیگر باید با چند شرکت پرداخت الکترونیک (PSP) نیز قرارداد دیگری امضا میکردند و این قرارداد دوم به آنها این امکان را میداد که روی زیرساختهای این شرکتهای پرداخت خدمات خود را پیادهسازی نمایند. شرکتهای پرداخت الکترونیک انحصارا دارندگان زیرساخت پرداخت با کارت در کشور هستند. به همین دلیل نه هیچ شرکت دیگری و نه پرداختیارها در کشور نمیتوانند زیرساختهای دیگری برای دستگاههای کارتخوان یا درگاه پرداخت اینترنتی بسازند و استفاده از زیرساختهای شرکتهای پرداخت الکترونیک برای همگی اجباری است.
وجود زیرساختهای شرکتهای پرداخت الکترونیک در دل خدمات شرکتهای پرداختیار به همین دلیل کاملا مشهود است. اگر یک کسبوکار اینترنتی برای نمونه درگاه خود را از وندار دریافت نمیاد، مشتری این کسبوکار پس از کلیک روی دکمهی پرداخت روی وبسایت این کسبوکار به نشانی صفحهی زیر راهنمایی میشود:
https://sep.shaparak.ir/
صفحهای که به شرکت شاپرک و همکار او یعنی یک شرکت پرداخت الکترونیک به نام پرداخت الکترونیک سامان متعلق است. قراردادی که بین پرداخت الکترونیک سامان و وندار بسته شده است به این معنی است که این شرکت شریک تجاری وندار بوده و زیرساختهای پرداخت الکترونیک سامان میزبان بخشی از خدمات وندار هستند. نشانی درگاههای پرداخت یک بخش یکتا دارد و آن بخش همین بخش است. از آنجایی که از ۱۲شرکت پرداخت در کشور چندتایی دو نشانی درگاه دارند، درگاههای پرداخت اینترنتی در کشور همگی متعلق به ۱۵نشانی یکتا هستند. این نشانیهای یکتا همیشه میتوانند راهنمایی باشند برای جلوگیری از کلاهبرداری اینترنتی به روش تلهگذاری (فیشینگ)، از طریق توجه به این بخش نشانی و اطمینان از درستی آن. فهرستی از این نشانیها را میتوانید در عکس زیر بیابید:
۱۵ نشانی یکتای درگاههای پرداخت اینترنتی
ارزشهای افزودهی ایجاد شده توسط شرکتهای پرداختیار مختلف است و با یکدیگر فرق میکند. این شرکتها تلاش میکنند از طریق این ارزشها خدماتشان را با بازاریابی مناسب به مشتریانی با طیف گستردهتری ارائه دهند. شرکتهای پرداخت هم در از این خدمات و گسترششان نفع میبرند. چرا که استفاده از زیرساختهایشان افزایش مییابد. به همین دلیل تمایل این شرکتها هم به همکاری با پرداختیارهایی با گسترهی مشتریان بیشتر، بیشتر است. اما در میان ۱۰۰ شرکت دارای مجوز پرداختیاری از بانک مرکزی یا بهتر بگوییم در میان ۲۵شرکتی از این ۱۰۰شرکت که فعالانه در این حوزه مشغول هستند، ارزشافزودهای که تولید میشود یکسان نیست.
خدمات بعضی از پرداختیارها با دیگر پرداختیارها کاملا مشابه است و نامآشناتر یا اعتبار بیشتر برند تنها مزیت رقابتی شماری از آنها به حساب میآید. در حالی که پرداختیارهای دیگری هم هستند که خدمات دیگری مثل دستگاههای هوشمند کارتخوان هم ارائه میکنند و در محدودهی درگاه پرداخت باقی نماندهاند، یا با ارائهی برداشت مستقیم از حساب بانکی خدماتشان را متنوعتر کردهاند. پرداختیارها بر سر سهمشان از کیک بازار پرداخت الکترونیک با یکدیگر رقابت میکنند. اما علاوه بر این با بزرگتر شدن روز به روز این کیک هم، سهم تمامی آنها نیز افزایش مییابد.
انتهای رپرتاژ آگهی/