مدرسه کانکسی که اخیرا در یکی از مناطق صعب العبور استان خوزستان سوخت و یک کشته و چندین مجروح بر جای گذاشت را یادتان هست؟ مدارس فاقد سیستم گرمایشی ایمن را که هر از گاهی یکی شان می‌سوزد و فاجعه می‌آفریند را چطور؟ انبوه مدارس کپری در سیستان و بلوچستان، کرمان و چند استان دیگر چه؟
به گزارش «تابناک»؛ احتمالا اگر در زمره مسئولان وزارت آموزش و پرورش یا آن دسته از مردمی که اخبار را جز از رسانه ملی دنبال نمی‌کنند یا حافظه قابل اتکایی ندارند، نباشید، همه موارد فوق را به یاد می‌آورید و می‌توانید برای هرکدام چندین نمونه و مثال بیاورید و حتی حکایت‌هایی مانند فاجعه شین آباد را روایت کنید و از به یاد آوردن جزییات روایات رنج بکشید و غصه دار شوید.
با این یادآوری‌ها زمانش می‌رسد که به خبری اشاره کنیم که به تازگی به نقل از مقامات وزارت آموزش و پرورش منتشر شده و تاکید دارد که «در هیچ نقطه از کشورمان مدرسه خشت و گلی نداریم و همه این مدارس کامل جمع آوری شده اند.» خبری که احتمالا باید به جایگزینی این مدارس با مدارس استاندارد تعبیرش کرد، هرچند ممکن است برخی از این مدارس تعطیل و دانش آموزان به مدارس غیر خشت و گلی در مناطق دیگر منتقل شده باشند.
اما آیا قصه پرغصه مدارس فرسوده، غیراستاندارد و ناایمن با این خبر به پایان می‌رسد و می‌توانیم امیدوار باشیم که هیچ کسی برای طی طریق در مسیر دانش آموزی، نخواهد سوخت، زیر آوار نخواهد ماند، مورد گزش عقرب و مار قرار نخواهد گرفت و بر اثر سازه و تجهیزات ناامن جان به جان آفرین تسلیم نخواهد کرد؟ متاسفانه پاسخ این سوال منفی است چراکه بر اساس آمار اکنون ۴ هزار مدرسه سنگی در کشورمان دایر هستند که معلوم نیست کی برچیده خواهند شد!
این را مهراله رخشانی، رئیس سازمان نوسازی، توسعه و تجهیز مدارس کشور در گفتگو با ایسنا بیان کرده و در تشریحش گفته: «حدود ۴۰۰۰ کلاس درس سنگی در کشور داریم که بسته به ظرفیت استان‌ها در اختیار خود استان گذاشتیم تا نسبت به برچیدن آن‌ها اقدام کنند؛ به عنوان مثال استان خوزستان خودش پیش قدم جمع آوری مدارس سنگی شده و در سال جاری جایگزینی ۴۵۰ کلاس درس سنگی را در دستورکار خود قرار داده است.»
وی در ادامه تاکید کرد؛ مدارس سنگی دو نوع هستند که در یک نوع آن از آن‌ها سنگ از جمله مصالح مرسوم مورد استفاده از منطقه است که بر این اساس، این مدارس و کلاس هایشان نیازمند "مناسب سازی" هستند. نوع دوم مدارسی هستند که در مناطق عشایری هستند و در آن‌ها سنگ دست چین شده روی هم قرار گرفته و به جای سقف، چادری روی دیوار‌های دست چین شده کشیده شده است و این دسته از مدارس مساله‌ای هستند که باید حل شوند!
اما برنامه وزارت آموزش و پرورش و به طور مشخص، سازمان نوسازی، توسعه و تجهیز مدارس برای مناسب سازی مدارس سنگی دسته اول و جایگزینی مدارس دسته دوم چیست؟ رخشانی مهر در این باره گفته: «باید روش مناسبی پیدا کنیم تا مدارس خوبی جایگزین شوند، زیرا در بسیاری موارد امکان حمل مصالح مرسوم و معمولی در آن مناطق وجود ندارد و ممکن است ناچار شویم با هلی کوپتر مصالح ببریم. از آن سو، چون عشایر کوچ رو هستند ممکن است سری بعد دوباره به آنجا برنگردند و جای دیگری اتراق کنند؛ بنابراین مدرسه یک تا دوسال کاربرد دارد و سپس خالی می‌ماند.»
متوجه شدید؟ تقریبا هیچ برنامه‌ای برای این چهار هزار کلاس درس سنگی نداریم، جز برنامه‌ای که در استان خوزستان برای کسری از این مدارس در دستور کار است و اطلاع چندانی در خصوص آن در دست نیست. نکته‌ای قابل تامل که اگر بدانیم سوای این مدارس، مساله مدارس کپری و کانکسی نیز لاینحل باقی مانده، به رنجی بزرگ تبدیل میشود که گویی تمامی ندارد، به ویژه اگر به یاد آوریم که قریب به یک دهه پیش جشن برچیده شدن تمامی مدارس کپری در کشور برگزار شده، اما دم خروس ماجرا هنوز عیان است!
این در حالی است که جز این مدارس، مدارس کانکسی پرشماری هم در کشورمان فعال هستند که نمونه آن، مدرسه‌ای کانکسی بود که اخیرا در حومه دزفول به شکل عجیبی سوخت و جان یکی از نوجوانان روستای کوچک و کم جمعیت را گرفت. نوجوانی که هرچند باید دانش آموز آن مدرسه باشد، اما وزارت آموزش و پرورش تاکید کرده که "ترک تحصیلی" بوده و اساسا آن مدرسه کانکسی جز گرفتن جانش، خدمتی برایش به ارمغان نیاورده بود!
رنج مداومی که مانع میشود از شنیدن خبر برچیده شدن تمامی مدارس خشت و گلی در کشور، جز لبخندی رقیق و کوتاه مدت، تاثیری بپذیریم و به ناچار، این اظهار نظر مسئولان را تنها اعترافی بدانیم به قصور پردامنه و سن و سال داری که در این عرصه شده، اشاره دارد. قصوری که ماحصل عملکرد وزارت آموزش و پرورش، دولت، مجلس و نهاد‌های دیگری در بازه‌های طولانی مدت است و مختص به مسئولان فعلی نیست. قصوری که حتی زمان رفعش هم مشخص نیست... .
مدرسه کانکسی که اخیرا در یکی از مناطق صعب العبور استان خوزستان سوخت و یک کشته و چندین مجروح بر جای گذاشت را یادتان هست؟ مدارس فاقد سیستم گرمایشی ایمن را که هر از گاهی یکی شان می‌سوزد و فاجعه می‌آفریند را چطور؟ انبوه مدارس کپری در سیستان و بلوچستان، کرمان و چند استان دیگر چه؟
کاش اینام تو لبنان بودن تا سریع پول بازسازیش جور میشد 
