به گزارش «تابناک» به نقل از ایرنا، خبرنگار ایرنا ابتدا برای یافتن کلیدی از در دروازه قرآن سراغ غلامحسین نیازی مدیر روابط عمومی اداره کل میراث فرهنگی،گردشگری و صنایع دستی استان فارس رفت اما وی اعلام کرد که کلید و مدیریت مجموعه دروازه قرآن شیراز در اختیار شهرداری این کلانشهر است.
به سراغ حمید جورکش مدیرکل روابط عمومی و امور بین الملل شهرداری شیراز رفتیم اما وی نیز خبری از کلید نداشت و در گام بعدی سراغ کلید را از شهرداری منطقه ۳ شیراز گرفتیم که مجموعه دروازه قرآن در این منطقه قرار گرفته اما آنها نیز خبری از کلید نداشتند و اعلام کردند که کلیدی از این بنای شاخص در اختیار شهرداری این کلانشهر نیست.
تا لحظه انتشار این مطلب هیچ اطلاعی از کلید دروازه قرآن کسب نشد.
خبر گرفتن از وضعیت آرامگاه حاج حسین ایگار که در بنای دروازه قرآن شیراز قرار دارد موجب شد دریابیم کلید این مجموعه گم شده یا دست کم کسی اطلاعی از آن ندارد.
بسیاری از اهالی امروز شیراز حتی نمی دانند که این فرد سازنده بنای کنونی دروازه قرآن حاج حسین ایگار است.
حتما بسیاری از شیرازی های اصیل و قدیمی نام مرحوم حاج اعتماد التجار ایگار را شنیده اند و از کارهای برجسته وی تا اندازه ای خبر دارند و به نیک اندیشی این مرد واقف هستند اما نسل کنونی امروز کمتر با نام وی آشنا هستند.
دروازه قرآن شیراز ابتدا در زمان عضدالدوله دیلمی ساخته و قرآنی در آن جای داده شد تا مسافران با گذر از زیر آن متبرک شوند.
کریم خان زند این دروازه را بازسازی و اتاقی به بالای آن اضافه کرد و دو جلد قرآن بزرگ نفیس، به خط سلطان ابراهیم بن شاهرخ تیموری، در اتاقک بالای آن جای داد. این قرآن‌ها، که به قرآن هفده کیلوگرم معروفند، اکنون از دروازه قرآن به موزه پارس شیراز انتقال یافته‌اند.
این بنا که در گذشته طاق قرآن نیز نامیده شده در دوره قاجاریه به علت وقوع چندین زلزله دچار صدمات زیادی شد که محمد زکی خان نوری آن را تعمیر کرد.
در سال ۱۳۱۵ این بنا را شهردار وقت شیراز تخریب کرد تا دروازه قرآن در سال ۱۳۲۸ شمسی با همت یکی از بازرگانان شیراز به نام حاج حسین ایگار معروف به اعتماد التجار، با فاصله کمی از دروازه کهن ساخته شد.
دروازه جدید در اندازه بزرگ‌تر، شامل دهانه قوس تیزه دار و دو ورودی کوچک بر روی جرزهای دو طرف و اتاق مستطیل شکلی بر فراز آن برای گذاشتن قرآن ساخته شد.
در این بنا، آیاتی از قرآن را به خط ثلث و نسخ دور تا دور در دروازه قرآن نگاشته‌اند.
در تاریخچه صنعت برق فارس اشاره به چند کار ماندگار از مرحوم حسین ایگار شده که برق‌رسانی به بعضی از محله های شیراز که برای اولین بار در سال ۱۳۰۵ انجام شد یکی از این خدمات است.
یکی دیگر از خدمات برجسته این مرد خیراندیش ایجاد کارخانه ریسندگی و بافندگی در خیابان سعدی شیراز بوده و همچنین کارخانه قند مرودشت را در سال ۱۳۱۴ راه اندازی کرد که تحولی بزرگ در صنعت کشاورزی است.
مرحوم استاد علی سامی در کتاب شیراز شهر جاویدان نوشته است:یکی دیگر از کارهای ماندگار این مرد بزرگ تجدید بنای دروازه قرآن شیراز که در گذشته در همین مکان با دو اتاق در هر طرف مربوط به زمان آل بویه که نفهمیده و نسنجیده بدون هیچگونه موجبی در سال ۱۳۱۵ خورشیدی به دست والی مغرور و شهرداری بی انصاف وقت با دشواری فراوان و به کمک دینامیت ویران و با خاک یکسان شده بود.
در دوطرف این بنا به کاشی کاریهای زیبایی که به دست استاد کاشی کاری و نقاش معروف شیراز مرحوم حاج باقر جهانمیری ساخته ، جلوه بیشتری به این دروازه جادویی داده است.
مردم شیراز در گذشته رسمشان بود که هر روز اول ماه قمری به این محل آیند و از زیر این قرآن ها رد شوند و خود را تا آخر ماه در پناه این قرآن در برابر بلایا بیمه کنند.
مرحوم ایگار و همسرش را بعد از مرگ در دو اطاقک کنار دروازه به خاک سپردند اما اکنون محل دفن این فرد بزرگ مغفول مانده و حتی یک تابلو نیز ندارد و بعضی افرادی که از این محل عبور می کنند آشغالهای خود را از پنجره بالایی این دو آرامگاه به داخل می ریزند.
پیش از این در شبکه‌های اجتماعی ضرورت نصب یک تابلو معرفی آرامگاه مرحوم ایگار و خدمات ارزشمند وی مطرح شده بود و این حداقل کاری است که در مقابل خدمات ارزشمند ایگار می توان کرد.
شايد چيزهايي هم از اون محل بهمراه كليد گم شده! مثل خيلي چيزهاي ديگه كه گم شد و كسي پاسخگو نيست و با كسي برخورد نشد! 