خورشید در آسمان می‌درخشید که مسابقه در بایین، منطقه‌ای در استان گوانسو چین آغاز شد. ۱۷۲ دونده آماده بودند تا مسابقه‌ای ۱۰۰ کیلومتری را در پارک جنگلی استون فارست آغاز کنند. ولی هرچقدر مسابقه جلوتر رفت، هوا هم خراب‌تر شد.
کمی بعد از این که ژانگ در خط آغاز ایستاد، بادی سرد شروع به وزیدن کرد. بعضی از دونده‌ها جلوی یک مغازه هدیه فروشی پناه گرفتند؛ خیلی از آن‌ها که شورت ورزشی و پیراهن آستین کوتاه پوشیده بودند، از سرما می‌لرزیدند.
ژانگ مسابقه را خوب شروع کرد و جزو دونده‌های پیشرویی بود که به اولین ایستگاه رسید، اما قبل از این که به ایستگاه دوم برسد، اوضاع به شدت خراب شد. بین هر ایستگاه ۲۰ کیلومتر فاصله بود.
او بعدا پستی در شبکه‌های اجتماعی چین منتشر کرد و نوشت: "صورتم از برخورد یخ‌ها بی‌حس شده بود و دیدم تیره و تار بود و نمی‌توانستم راه عبور را درست ببینم."
با این حال ژانگ به راهش ادامه داد. او از هوانگ گوانجون، دونده کم‌شنوایی که قهرمان مسابقات ملی معلولان چین در سال ۲۰۱۹ شده بود، جلو زد. هوانگ به سختی به راهش ادامه می‌داد. او از یک ورزشکار دیگر هم جلو زد؛ وو پانرونگ که از ابتدای مسابقه شانه به شانه او پیش رفته بود.
ژانگ اما توسط یک چوپان نجات داده شده بود. لباس‌های خیسش را درآورده و میان یک پتو پیچیده شده بود. او داخل غار تنها نبود.
وقتی به هوش آمد، دونده‌های دیگری هم به داخل غار پناه آورده بودند. بعضی از آن‌ها را همان چوپان نجات داده بود. گروه، منتظر به هوش آمدن او بود تا در کنار هم از کوه پایین آمدند.
گزارشی که بعد منتشر شد نشان داد برگزارکنندگان به رغم گرفتن اخطار هواشناسی اقدامات لازم را انجام نداده بودند
عقب‌تر از او در بخش مسطح مسیر، لیولو نانفانگ مورد اصابت یک قطره باران یخ‌زده قرار گرفت؛ انگار که یک گلوله به صورتش خورده بود.
در حالی که او در آغاز مسیر کوهستانی قرار داشت، یک نفر که پایین برگشته بود به او گفت که بالای کوه هوا خیلی سرد است. آن دونده گفت که هوا آن قدر سرد بوده که او مجبور به کناره‌گیری از مسابقه شده است.
ولی نانفانگ هم مانند ژانگ تصمیم گرفت به مسابقه ادامه دهد. هرچه بالاتر می‌رفت، باد شدیدتر و سردتر می‌شد. او دونده‌های بیشتری را می‌دید که مسابقه را رها کرده و از کوه پایین می‌رفتند. تمام بدون او خیس شده بود، از جمله کفش‌ها و جوراب‌هایش.
وقتی که سرانجام تصمیم گرفت که متوقف شود، پناهگاهی را دید و داخل آن رفت تا خودش را گرم نگه دارد. او پتوی عایق را دور بدنش پیچید. اما ناگهان باد شدیدی وزید و تقریبا تمام وسایل او را با خود برد و انگشتانش بی‌حس شدند. نانفانگ یکی از انگشتانش را داخل دهانش کرد و مدتی طولانی نگه داشت، ولی این ترفند هم اثری نداشت.
نانفانگ شروع به بازگشت از کوهستان کرد اما دیدش تار شده بود و بدنش می‌لرزید. او گیج شده بود ولی می‌دانست که باید ادامه دهد.
در میانه راه بازگشت یکی از اعضای تیم امداد را دید. او را داخل یک کلبه چوبی بردند و در کنار دست‌کم ۱۰ نفر دیگر که زودتر از مسابقه کناره‌گیری کرده بودند، قرار دادند. یک ساعت گذشت و شمار دونده‌های داخل کلبه به ۵۰ نفر رسید. بعضی از آن‌ها می‌گفتند دونده‌هایی را دیده‌اند که روی زمین افتاده بودند و دهانشان کف کرده بود.
نانفانگ بعدا در شبکه‌های اجتماعی نوشت: "وقتی این حرف را می‌زدند، چشمانشان قرمز شده بود."
او به رعشه افتاده بود و هنگام حرف زدن صدایش می‌لرزید. ژانگ دستانش را دور او حلقه کرد. آن‌ها به مسابقه ادامه دادند. در ادامه باران شدیدتر و زمین لغزنده‌تر شد و آن‌ها مجبورشدند که از هم جدا شوند.
در حالی که ژانگ به بالا رفتن از کوه ادامه می‌داد، سرعت وزش باد به ۸۸ کیلومتر در ساعت رسید. او بارها زمین خورد و بلند شد اما حالا به دلیل وزش باد سرد، داشت کنترل دست و پایش را از دست می‌داد. دمای هوا منفی پنج درجه سانتیگراد شده بود. این دفعه که افتاد، دیگر نتوانست برخیزد.
او سریع با خودش فکر کرد و پتوی عایقی که داخل جعبه جی‌پی‌اس داشت، خارج کرد و روی خودش کشید و سپس از هوش رفت.
در پایان مسیر نیروهای پزشکی و پلیس منتظر آن‌ها بودند. به گفته رسانه‌های محلی بیشتر از ۱۲۰۰ نیروی امداد همراه با پهپادها و جستجوگرهای رادیویی به منطقه آمده بودند.
صبح روز بعد مسئولان اعلام کردند که ۲۱ نفر جان خود را از دست داده‌اند از جمله هوانگ، همان دونده‌ای که ژانگ از او جلو زده بود و وو، همان دونده‌ای که از ابتدای مسابقه پا به پای او می‌دوید.
بعدا گزارشی منتشر شد که نشان می‌داد، برگزارکنندگان به رغم وجود اخطار هواشناسی قبل از شروع مسابقه، اقدام مناسبی انجام نداده بودند.
با انتشار اخبار این سانحه، بسیاری از کاربران شبکه‌های مجازی می‌پرسیدند که این تراژدی چطور رخ داد. بعضی از دونده‌ها مانند ژانگ و نانفانگ تصمیم گرفتند در مورد تجربه‌شان در اینترنت بنویسند و مردمی که به موضوع علاقه‌مند بودند را آگاه کنند.
یک زن که پدرش را در این مسابقه از دست داده بود، پس از این که پرسید: "چگونه اجازه داده شد پدرش بمیرد" در شبکه اجتماعی چینی وایبو مورد آزار و اذیت قرار گرفت. او متهم به شایعه‌پراکنی و کمک به "نیروهای خارجی" در راه گسترش داستان‌های منفی در مورد چین شد.
هوانگ یینژن، زن دیگری بود که برادرش را در آن مسابقه از دست داد. او می‌گوید یکی از مسئولان محلی با او تماس گرفت تا مانع از حرف زدن در مورد آن سانحه میان فامیل شود. او به نیویورک تایمز گفت: "آن‌ها مانع تماس ما با دیگر اعضای فامیل و خبرنگاران شدند."
اما پست ژانگ که با نام "برار تائو می‌دود" منتشر شده بود، کمی پس از چاپ ناپدید شد.
هنگامی که سایزین (وبسایت خبری در پکن) دوباره پست او را در اینترنت قرار داد، پس از یک هفته پستی در آن حساب ظاهر شد که به رسانه‌ها و کاربران شبکه‌های اجتماعی التماس می‌کرد، دست از سر او و خانواده‌اش بردارند.
بعدا معلوم شد که ژانگ به دنبال سئوال‌های مردم در مورد آن ماجرا، حسابش را غیر فعال کرده است. بعضی‌ها او را متهم کردند که می‌خواهد خودش را به عنوان تنها نجات یافته ماجرا تبلیغ کند و شماری دیگر او را تهدید به مرگ کردند.
او در شبکه‌های اجتماعی نوشت: "ما سلبریتی اینترنتی نمی‌خواهیم" و گفت مردی که او را نجات داد نیز با فشارهایی از جانب رسانه‌ها و "دیگر جنبه‌ها" روبرو شده است.
ژانگ نوشت: "ما می‌خواهیم زندگی آرامی داشته باشیم. لطفا همه، بخصوص دوستان مطبوعاتی، مزاحم من نشوند و از من سئوال نکنند."
نجات یافته‌های آن ماجرا تنها کسانی نبودند که احساس می‌کردند تحت فشار قرار گرفته‌اند.
منبع:بی‌بی‌سی
خب به ما چه؟
این اتفاق در دوم یا سوم خرداد امسال رخ داد