به گزارش «تابناک» به نقل از ایرنا از پایگاه اطلاع‌رسانی فیز، یافته تحقیقات چندساله دانشمندانی که هورمون اکسی‌توسین به بینی شیرها اسپری میکردند، نشان داد شیرها بعد از آن نسبت به شیرهای آشنا رفتار دوستانه‌تری درپیش می‌گیرند و کمتر در برابر غریبه‌ها غرش می کنند.
نتایج این مطالعه که گزارشی از آن در نشریه آی.ساینس منتشر شده است، برای تلاش‌ها در راستای حفاظت از محیط زیست و تنوع زیستی بسیار مفید است؛ چرا که گله‌های ناشناخته شیرها مجبور هستند به دلیل گسترش مناطق شهری در مناطق حفاظت‌شده با هم زندگی کنند.
جسیکا بوکهارات محقق ارشد این مطالعه و متخصص علوم اعصاب می‌گوید: من همیشه عاشق شیرها بودم ولی اکنون دیگر از مطالعه مغز حیوانات در آزمایشگاه خسته شدم و می‌خواستم آنها را در زندگی واقعی بررسی کنم. به همین دلیل اقدام به تولید این اسپری کردیم.
وی ادامه داد: گربه‌سانان به طور کلی به استقلال معروف هستند اما شیرها از این قاعده پیروی نمی کنند، به طور جمعی و در گله زندگی می‌کنند و برای کسب مناطقی از صحرای ساوانا آفریقا مبارزه کرده و آن را به دست می‌آورند. این نوع از رفتار نشان می‌دهد شیرها بر خلاف پلنگ‌ها و یوزپلنگ‌های آفریقا، از نظر زیستی در برخی موقعیت ها به صورت اجتماعی عمل می‌کنند که آنها را به گونه ای جذاب برای آزمایش با مداخله اکسی‌توسین تبدیل می کند.
هورمون اکسی‌توسین در پستانداران ماده اصلی در تقویت روابط اجتماعی است. این هورمون که گاهی "اکسیر محبت" هم خوانده می‌شود، در مغز مادر هنگامی که به چشمان فرزند نوزادش می‌نگرد، ترشح می شود و احساسات شادی و رفاه را پدید می‌آورد؛ ضمن اینکه باعث می‌شود نوزاد به آغوش مادر نزدیک شود.
بعد از انجام تحقیقات روی شیرهای مورد مطالعه، ۲۳ قلاده شیر نسبت به شیرهای دیگر در محیط پیرامونی خود آرام تر بودند و در برابر صدای ضبط شده غرش‌های شیرهای دیگر ناشناس غرش نمی‌کردند.
یافته های این مطالعه می تواند شرایط را طوری فراهم کند تا شیرهایی که همدیگر را نمی‌شناسند، در موقعیت های مختلف کمک کنند مانند شیرهایی که در باغ وحش هستند. همچنین می‌تواند به شیرهایی که به حیات وحش بازگردانده می‌شوند، کمک کند تا بهتر با محیط اجتماعی جدید خود سازگار شوند، کمتر بترسند و روابط بهتری برقرار کنند.
همچنین در شرایطی که شهرها در آفریقا در حال گسترش هستند و به مناطق متعلق به شیرها تعرض می شود، محیط بانان مجبور هستند گربه‌سانان را به مناطق حفاظت شده‌ای منتقل کنند که گله های ناشناخته باید با هم در آن مناطق زندگی کنند؛ در چنین شرایطی اکسی‌توسین می تواند از بروز رویارویی و درگیری آنها با یکدیگر جلوگیری کند.
ای کاش یه اکسی توسین هم برای انسانها کشف میکردند تا همه بتوانند بدون جنگ و خونریزی روی این کره خاکی زندگی کنند