به گزارش «تابناک» به نقل از روزنامه ایران، رسیدگی به این پرونده از ساعت ۳ بامداد یکشنبه ۵ دی سال گذشته آغاز شد. یکی از پاکبانان شهرداری در تماس با پلیس گفت: هنگام نظافت خیابان متوجه یک گونی بزرگ شدم که در نزدیکی سطل زباله افتاده بود، سعی کردم آن را به داخل سطل بیندازم، اما آنقدر سنگین بود که نتوانستم و وقتی در گونی را باز کردم با جسد پسر جوانی مواجه شدم.
با کشف جسد، مأموران راهی محل در منطقه مشیریه شدند، گرچه هیچ مدرکی که هویت مقتول را برملا کند، همراه جسد نبود، با این حال بازپرس در بررسی‌های میدانی متوجه رد خونی شد که آنها را به خانه‌ای سه طبقه در ۱۰۰ متری محل کشف جسد رساند. صاحبخانه که مردی مسن بود به محض دیدن جسد گفت: این پسرم کوروش است که ۱۱ روز قبل ناپدید شده بود.
پدر کوروش به مأموران گفت: چند سال قبل پس از فوت همسرم با زنی به نام میترا ازدواج کردم. پسرم کوروش هم با ما زندگی می‌کرد، اما ناگهان ناپدید شد.
در تحقیقات مأموران مشخص شد که مادر کوروش زنده است و پدر مقتول بعد از طلاق وی با زن دیگری ازدواج کرده و پس از فوت همسر دومش برای سومین بار با زنی به نام میترا ازدواج کرده است.
در ادامه مأموران با احضار و بازجویی از میترا متوجه تناقض‌گویی او شدند و بازپرس پرونده به وی و شوهرش ظنین شد و دستور بازداشت هر دوی آنها را صادر کرد.
در نهایت پس از ۱۰ روز میترا به قتل پسر همسرش اعتراف کرد و گفت: از زمانی که ازدواج کردم رابطه‌ام با کوروش خوب نبود.
چند روز قبل به حمام رفته بودم و پس از آن متوجه شدم که کوروش از من فیلم گرفته است. خیلی از این موضوع ناراحت بودم شب حادثه برای برداشتن گردو به طبقه‌ای که اتاق کوروش آنجا بود رفتم که متوجه شدم او در حال دیدن همان فیلم سیاهی است که از من گرفته آنقدر عصبانی شدم که با یک میله آهنی ضربه‌ای به سرش زدم و بعد هم با چاقو او را کشتم و به حمام انداختم و چند روز بعد جسدش را داخل گونی گذاشتم و با کمک یک کارتن‌خواب آن را در نزدیکی سطل آشغال انداختم.
پس از تکمیل تحقیقات و اعتراف صریح متهم، پرونده برای رسیدگی به شعبه دوم دادگاه کیفری یک استان تهران فرستاده شد. اما پیش از جلسه دادگاه پدر کوروش از قصاص همسرش گذشت کرد اما مادر کوروش درخواست اشد مجازات کرد و گفت که به هیچ عنوان حاضر به گذشت نیست.
در پایان جلسه قضات برای صدور رأی وارد شور شدند و متهم را به قصاص و دیه به خاطر جنایت بر میت محکوم کردند.
