به گزارش «تابناک» به نقل از شفقنا، محمد سلامتی، فعال سیاسی اصلاح طلب درباره مفهوم و ضرورت های گفت وگو اظهار کرد: وقتی کشور در حالت عادی به سر می برد، طبیعی است جناحی که قدرت را در اختیار دارد بر طبق دیدگاه و برنامه خود عمل کند و نیازی ندارد که از رقیب یا کسان دیگری نظر یا مشورت بخواهد چرا که در اینگونه از مواقع مشورت گرفتن باعث تداخل دیدگاه ها می شود و کار را معمولاً با مشکل رو به رو می کند؛ اما در حالت غیر عادی و بحرانی مساله فرق می کند. وقتی مشکلات مملکتی متعدد شود و مردم را به طور کل ناراضی کند، با شرایط عادی تفاوت دارد.
بخش هایی از گفت و گوی سلامتی را در ادامه می خوانید:
*در حال حاضر با مشکلات متعددی مانند فشارهای سیاسی فوق العاده از خارج از کشور، فشارهای اقتصادی کم سابقه از خارج کشور و حتی فشارهای فرهنگی که برای اولین بار از خارج از کشور به وجود آمده روبرو هستیم، در داخل کشور نیز مشکلات اقتصادی و سیاسی فراوانی داریم که حل این مسایل و مشکلات توسط یک جناح امکان پذیر نیست و در واقع یک جناح نمی‌تواند بر همه این مشکلات فائق بیاید.
*از آنجا که مسایل امنیتی کشور و رضایت اکثریت مطرح است، عقل و منطق حکم می کند جناحی که حاکمیت را در اختیار دارد، وارد گفت وگو با رقیب خود شود.
*کسانی که در دایره قدرت قرار ندارند یعنی رقیب حاکمیت هستند، نمی‌توانند پیشنهاد گفت وگو را مطرح کنند بلکه این حاکمیت است که باید درخواست گفت وگو را بیان کند تا تمام نیروهایی که می‌توانند به مملکت خدمت کنند درباره حل مسایل مختلف نظر دهند و هر کمکی از دستشان بر می‌آید، انجام دهند.
*این هنر مدیریت کلان است؛ هنر مدیریت کلان کشور در این است که وقتی مشکلات زیاد می شود، رقیب را نیز در تصمیم گیری ها، برنامه ریزی ها و حل بحران های مختلف مشارکت دهد.
*در حال حاضر گفت وگو یک مساله ضروری است و کسانی که در قدرت هستند باید با احزاب و گروه‌ها و شخصیت‌های مختلف رقیب وارد گفت وگو شوند و از آنها برای حل مسایل مختلف به وجود آمده کمک بخواهند، اگر این اتفاق نیفتد وضعیت پیچیده‌تر می شود؛ شاید به صورت مقطعی برخی از مسایل حل شود، ولی در میان مدت یک راه حل اصولی را شاهد نخواهیم بود.
*هم جناحی که قدرت را در دست دارد و هم جناح مقابل (اصلاح طلبان) همه می خواهد مسایل ممکلت حاد نشده و حل شود، بنابراین اگر به این امر معتقد باشیم افرادی که در قدرت هستند باید قدم جلو بگذارند و تقاضا کنند که با احزاب و تشکل ها و شخیصتی های جناح مقابل یعنی اصلاح طلبان وارد گفت گویی شوند که این گفت وگو به حل مسایل و مشکلات منجر شود.
*علت دو موضوع است؛ یک اینکه کسانی که در قدرت هستند گمان می کنند که تنها تفکر و دیدگاه خاص خودشان هست که باید اعمال شود تا مشکلات حل شود. دوم اینکه به مدیریت خودشان بیش از حد اعتماد دارند و فکر می کنند که با همین مدیریت معمول می توانند کارها را حل و فصل کنند در صورتی که هر دو این موضوع درست نیست.
*تا به امروز ثابت شده که مدیریت کسانی که در قدرت هستند، نتواسته کارها را خوبی پیش ببرد و مسایل را پیچیده تر کرده، همچنین دیدگاهشان اقلیتی است و دیدگاه جامعی نیست و نمی تواند پاسخگوی مناسبات جدید در کشور، مسایل و مشکلاتی که به وجود آمده و به خصوص مطالبات نسل جدید باشد.
*کسانی که دست اندرکار مسایل مملکتی هستند، باید راحت و سریع با دست اندرکاران مسایل سیاسی و اجتماعی جناح مقابل وارد گفت وگو شوند، نظر و پیشنهادات و تحلیل های آنها را بخواهند و وقتی این تحلیل ها ارایه شد، طبعاً مقداری از مواضع خود عدول کرده و بر مواضع خود سفت و سخت نخواهند ماند.
*مطالباتی که نسل جدید دارند به لحاظ روند تکامل ساختارهای جامعه یک مطالبات به حقی است. حال وقتی می‌خواهند این مطالبات را بیان کنند با سوء استفاده دیگران مواجه می‌شوند، اما اصل مطالبات درست است و اگر اصل مطالبات را کسانی که در حاکمیت هستند، بپذیرند می تواند با یک مقدار نظر مثبت به این مطالبات، مساله نا آرامی ها را از موضوعیت بیاندازند.
*اگر میان کسانی که به کشور علاقه مند هستند، گفت وگویی صورت گیرد و نظرات مختلف افراد شنیده شود و مسایل مورد بررسی قرار گیرند، در نهایت قطعاً این گفت وگوها به یک جمع بندی قابل ملاحظه و مثبت می رسد.
*وقتی از طرف حاکمیت تصمیم گرفته شود که گفت‌و گو کند، نه تنها احزاب، گروه ها، شخصیت ها، متفکرین و بسیاری از افراد دیگر که ذی نفع و ذی ربط هستند بلکه رسانه ها می توانند در شکل گیری محتوای این گفت وگوها در رابطه با مسایل ممکلتی نقش ایفا کنند و قطعاً این شکل گفت وگو می تواند موثر واقع شود البته گفت وگویی که محدود باشد و احیاناً انتخابی باشد، چندان موثر و مفید نیست.
